Λάβαμε και παραθέτουμε:
Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών
Για τη διεθνή πολιτική κατάσταση
Ο πλανήτης βρίσκεται πριν από το ξέσπασμα ενός ολοκληρωτικού Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο μοναδικός χορηγός – αρωγός και πυροκροτητής αυτής της κατάστασης είναι ο ιμπεριαλιστικός άξονας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ο άξονας των παλαιών αποικιοκρατικών δυνάμεων (Μ.Βρετανία – Ιαπωνία), η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και τα εξαρτημένα και υποτακτικά κράτη απέναντι σε αυτό τον άξονα (όπως το Ελληνικό Αστικό κράτος).
Ο ιμπεριαλισμός αυτή την στιγμή ανασυντάσσει τα πολεμικά του μέτωπα (μέσα από την αλλαγή στο επίπεδο της πολιτικής του διαχείρισης – κυβέρνηση Τράμπ) με σκοπό να γιγαντώσει την πίεση και την επιθετικότητα απέναντι στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας – η οποία καθοδηγείται αφενός από ένα ρεβιζιονιστικό κομμουνιστικό κόμμα και βαδίζει τον δρόμο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και αφετέρου διατηρεί χαρακτήρα δυνάμει αντιιμπεριαλιστικού κέντρου.
Στο πεδίο της Ρωσο – Νατοϊκής Σύγκρουσης, η περιβόητη συνθήκη ειρήνης που κομίζει ο νατοϊκός άξονας θανάτου, δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω παρά ένα προπέτασμα καπνού για την ανασύνταξη του ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου και την συνέχιση της περικύκλωσης της καπιταλιστικής Ρώσικης Ομοσπονδίας.
Οι παλινωδίες της ρώσικης άρχουσας τάξης εμφανίζονται καθολικά μέσα από τα μπρος πίσω σαν αποτέλεσμα των διπλωματικών ενεργειών, αποδεικνύοντας έμπρακτα την θέση που μοιραζόμαστε τόσο εμείς από την αρχή της Ρωσο – Νατοϊκής Σύγκρουσης όσο και σειρά κομμουνιστικών οργανώσεων και Κομμάτων διεθνώς που στέκονται με την ήττα του ΝΑΤΟ.
Οριστική ήττα του νατοϊκού ναζισμού μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την αντικατάσταση της εξουσίας της ολιγαρχίας της Ρωσίας με την εξουσία της εργατικής τάξης, δηλαδή την αναβίωση του Σοβιετικού κοινωνικού – οικονομικού μοντέλου.
Στο πεδίο της σύγκρουσης στην Μέση Ανατολή, ο ιμπεριαλισμός σε συνεργασία με το υποτακτικό προς αυτόν Σιωνιστικό Κράτος Τρομοκράτη του Ισραήλ, διέλυσε την εύθραυστη συνθήκη ειρήνης και συνεχίζει την γενοκτονία του Παλαιστινιακού έχοντας κατασπαράξει και την Συρία.
Παρά την επιθετικότητα, η αντίσταση των λαών της Δυτικής Ασίας συνεχίζει, μέσα από την αναδιοργάνωση της αντίστασης των αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων της περιοχής (Παλαιστινιακή Αντίσταση, Λιβανέζικη Αντίσταση, Υεμενίτικη Αντίσταση, Αντίσταση στην Συρία απέναντι στο καθεστώς του HTS).
O φονικός νατοϊκός άξονας θανάτου όπως περιγράφηκε παραπάνω συνεχίζει την επίθεση του απέναντι στους λαούς, στις κυβερνήσεις, στα κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις, στις αντιστασιακές οργανώσεις και εθνικο-απελευθερωτικές δυνάμεις όπου γης.
Απέναντι σε αυτό τον άξονα, συνεχίζουν να «ορθώνουν το ανάστημα τους» μία σειρά από καπιταλιστικά κράτη για τα δικά τους συμφέροντα (Ρωσία, Θεοκρατικό Ιράν), η υπό καπιταλιστική παλινόρθωση Λαϊκή Δημοκρατία Κίνας, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κούβας, αντιφασιστικές – αντιιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις (Βενεζουέλα), κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις, αντιφασιστικά – αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, ο συνασπισμός των Κρατών του Σαχέλ κλπ.
Παρ’ όλα αυτά, όσο και αν αυτός ο άξονας αποδυναμώνει τον κυρίαρχο εχθρό της ανθρωπότητας, αναδεικνύεται διαρκώς και επιτακτικά η αναγκαιότητα για την ανασυγκρότηση σε αυτοτελές επίπεδο τόσο του παγκόσμιου κομμουνιστικού υποκειμένου και παράγοντα όσο και των αντιφασιστικών – αντιιμπεριαλιστικών και λαϊκών μετώπων και κυβερνήσεων ( Κούβα, Βενεζουέλα κλπ.), που μπορούν να αποτελέσουν τον πραγματικό «ρυθμιστή» των παλινωδιών των ανοιχτά ή κεκαλυμμένα καπιταλιστικών δυνάμεων του παραπάνω άξονα που μοιράζεται ως κοινό σκοπό του (για διαφορετικούς λόγους) την ήττα του φονικού νατοϊκού άξονα θανάτου.
Για την εγχώρια πολιτική κατάσταση
Η εγχώρια πολιτική κατάσταση αποτυπώνεται ολοκληρωτικά αλλαγμένη σε σχέση με την περίοδο του φθινοπώρου.
Κομβικό παράγοντα για αυτή την εξέλιξη αποτελούν τα νέα δεδομένα για την συγκάλυψη του καπιταλιστικού – κρατικού εγκλήματος των Τεμπών.
Ποια είναι τα νέα δεδομένα;
α) Η επαναφορά του λαϊκού και εργατικού παράγοντα στο προσκήνιο, κάτι που πλέον αποτελεί γεγονός αντικειμενικό και δεν πατάει σε κάποιον υποκειμενισμό.
Κάτι που αποδεικνύεται από την μεγάλη συμμετοχή στο συλλαλητήριο της 26ης Ιανουαρίου και την παλλαϊκή και καθολική συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση – διαδήλωση της 28ης Φεβρουαρίου.
β) Η μαχητική διάθεση του λαϊκού παράγοντα, χωρίς να συνδυάζεται με αναβάθμιση των μορφών πάλης, όπως εκφράστηκε με την τεράστια απόπειρα του λαού να επιστρέψει στο Σύνταγμα την 28η Φεβρουαρίου, αλλά και στις συγκεντρώσεις της 5ης και 7ης Μαρτίου.
Μάλιστα, σε στιγμές, ο λαϊκός παράγοντας έγινε ένα με τα οργανωμένα σώματα και αντιστάθηκε κοινά μαζί τους απέναντι στις κρατικές δυνάμεις καταστολής.
γ) Η εμπιστοσύνη του λαού σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό φορέα – « Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων Τεμπών» και η τεράστια αντίθεση που εκφράστηκε σε σχέση με την απεργία της 9ης Απριλίου, αποτυπώνοντας πιο έντονα αυτή την συνθήκη.
Ποια η κατάσταση του υποκειμενικού παράγοντα;
1) Το ΚΚΕ – ΠΑΜΕ, μέσα από τα πολιτικά αιτήματα που θέτει, επιλέγει συνειδητά να μην πολιτικοποιήσει το κίνημα των Τεμπών, θέτοντας άμεσους στόχους πολιτικής πάλης (πτώση της κυβέρνησης – κρατικοποίηση / εθνικοποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου και των στρατηγικών τομέων της παραγωγής), αποτυπώνοντας στην πράξη μία υπερ- αριστερή ρητορεία (δεν μας ενδιαφέρει αν είναι ιδιωτικό ή δημόσιο, δεν μας ενδιαφέρει αν θα πέσει η κυβέρνηση ή όχι).
Αυτή η υπερ- αριστερή ρητορεία και φρασεολογία είναι αποτέλεσμα του βαθύτατου ιδεολογικού μετασχηματισμού που έχει αποτυπωθεί σε επίπεδο συνεδρίων, ανάλυσης της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος και του κόμματός του, παραχάραξης βασικών λενινιστικών θέσεων και αναλύσεων (για τον χαρακτήρα του σύγχρονου ιμπεριαλιστικού – καπιταλιστικού συστήματος όσο και για την ίδια την θέση της χώρα η οποία πλέον είναι «αλληλεξαρτημένη» και όχι εξαρτημένη).
Αυτή, ωστόσο, η «υπερ- αριστερή» που που παραπέμπει τα πάντα σε μία καθαρή σοσιαλιστική επανάσταση συνδυάζεται από μία πρακτική άτολμη και μη ριζοσπαστική.
Μία πρακτική που εκφράζεται τόσο με την σύντομη αποχώρηση του ΚΚΕ- ΠΑΜΕ από τα συλλαλητήρια όσο και με την γιγάντωση της αντίληψης της προβοκατορολογίας, μίας αντίληψης που αποτελεί dna του σύγχρονου ΚΚΕ (μετά το 1956) και πατάει πάνω στην επικράτηση του ρεβιζιονισμού σε ιδεολογικό και αντιληψιακό επίπεδο εντός του ΚΚΕ.
2) Η κατάσταση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αποτυπώνει πως παρά την προσπάθεια από την δική μας μεριά για την ύπαρξη πραγματικής κοινής δράσης με ένα πλαίσιο minimum πολιτικών αιτημάτων αυτό μοιάζει αδύνατο να πραγματωθεί την δοσμένη στιγμή.
Α) Η τάση με βαθιά «αντικαπιταλιστική κατεύθυνση», θέτει ως προαπαιτούμενο για την κοινή δράση το δέσιμο υπό την δική της πολιτική κατεύθυνση σε προγραμματικό επίπεδο όλων των άμεσων πολιτικών αιτημάτων πάλης.
Έτσι, αποτυπώνεται σαν «λάθος και μη επαναστατικό» να παλεύουμε για κρατικοποίηση και εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της παραγωγής αν αυτό δεν συνδέεται με την άμεση εφαρμογή του εργατικού ελέγχου.
Ένα αίτημα, το οποίο, ωστόσο, καθορίζει τον χαρακτήρα τόσο της εξουσίας- σκέτα δικτατορία του προλεταριάτου χωρίς συμμαχία με τα υπόλοιπα στρώματα- όσο και τον χαρακτήρα της ίδιας της χώρας – μη εξαρτημένη αλλά ενταγμένη στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό- επικαθορίζοντας με όρους πρακτικά πολιτικής ηγεμονίας οποιαδήποτε προσπάθεια για την δημιουργία μίας πραγματικής λαϊκής αντιπολίτευσης πολιτικών οργανώσεων – μαζικών φορέων – σωματείων και επιτροπών γειτονιάς.
Β) Η τάση που δεν δέχεται κανένα πολιτικό αίτημα, παρά μόνο γενικά και αόριστα την συνέχιση της λαϊκής πάλης και να βγει ο λαός στο προσκήνιο, αρνούμενη ως «συνδιαχειριστικά» ή «απεύθυνση» προς το σύστημα όλων των πολιτικών αιτημάτων, που κατά την δική μας γνώμη, μπορούν να ενώσουν την λαϊκή οργή και αντίσταση, σε πολιτικό κίνημα ανατροπής, ανοίγοντας τον δρόμο για την εκ νέου συμμετοχή των μαζών στην πολιτική πάλη.
Γ) Η τάση που υπερτονίζει την ανάγκη να υποχωρήσουν οι «σημαίες» των πολιτικών οργανώσεων ώστε να βγουν μπροστά οι κοινωνικοί – μαζικοί χώροι (φοιτητικοί σύλλογοι, επιτροπές γειτονιάς κλπ).
Με αυτή την τάση, ενώ έχουμε εντοπίσει αρκετά κοινά σημεία σε επίπεδο πολιτικών αιτημάτων, μεθοδολογίας ανάπτυξης αγώνων στις γειτονιές αλλά και στο πεδίο της πάλης στον δρόμο, ακόμη και στο κομμάτι να επικοινωνήσουμε πλατιά την ανάγκη να βγει μπροστά ο σύλλογος συγγενών θυμάτων των Τεμπών και να δράσουμε υποστηρικτικά σε μία τέτοια εξέλιξη, δεν έχουμε κατορθώσει να ανοίξουμε από κοινού και με κοινές πρωτοβουλίες το ζήτημα των Τεμπών και την συνέχιση του λαϊκού αγώνα.
Με βάσει την παραπάνω πολιτική ανάλυση, παρότι αναλύουμε ότι βρισκόμαστε πιο κοντά σε επίπεδο προσέγγισης ανάπτυξης κινήματος και τακτικής με τις δυνάμεις που διαρθώνονται γύρω από την τρίτη τάση – με υπαρκτές επιμέρους πολιτικές διαφοροποιήσεις σε επίπεδο αιτημάτων (π.χ. στο ζήτημα της άμεσης εξόδου από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ όπως το θέτουμε ως οργάνωση), εκτιμούμε πως η πολιτική κινηματική μας πρόταση για την συγκρότηση πραγματικής και μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης πολιτικών οργανώσεων – μαζικών φορέων (φοιτητικών συλλόγων, επιτροπών γειτονιάς, εργατικών σωματείων, εργατικών φορέων) με αιχμή τον Σύλλογο των Τεμπών δεν έχει τις δυνατότητες να γίνει εφαρμόσιμη βάσει του υποκειμενικού παράγοντα όπως αναλύθηκε παραπάνω.
Όσον αφορά δυνάμεις και τάσεις του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου θεωρούμε πως αναλύσεις που παρουσιάζουν το εν εξελίξει κίνημα ως «εξεγερτικό» είτε στερούνται άμεσων πολιτικών αιτημάτων παρά μένουν στην άρνηση (όχι στις ιδιωτικοποιήσεις) αδυνατίζουν την δυνατότητα μαχητικών τάσεων του ευρύτερου εργατικού – λαϊκού κινήματος να συμπράξουν ουσιαστικά.
Τα καθήκοντα των κομμουνιστών
Πάνω σε αυτή την ανάλυση και όπως εκφράστηκε σε αυτή την φάση του κινήματος των Τεμπών, έχοντας την ανάλυση πως έχουμε μπει οριστικά σε ένα νέο στάδιο για την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία, το οποίο ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να πυροδοτηθεί σε συνδυασμό με την παραπάνω ανάλυση για την διεθνή πολιτική κατάσταση, σκοπεύουμε να:
1) Δυναμώσουμε τον αγώνα για την διαμόρφωση όρων ενότητας και πολιτικής ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος και του Κόμματός του, μέσα από την κοινή δράση, την ενιαία επικοινωνία και όσμωση, πάνω σε μαρξιστική- λενινιστική βάση, την ανασυγκρότηση δηλαδή του νου και του φορέα της εργατικής τάξης, ενός σύγχρονου Κόμματος Νέου τύπου.
Αυτό το καθήκον, δεν μπορεί παρά να πρέπει να οδηγήσει στην πολιτική – οργανωτική ενοποίηση των κομμουνιστικών οργανώσεων, των διάσπαρτων κομμουνιστικών πυρήνων, των ανένταχτων κομμουνιστών και κομμουνιστριών, που αντιλαμβάνονται έτσι την σύγχρονη πολιτική κατάσταση και αναγνωρίζουν ταυτόχρονα την έλλειψη κομμουνιστικού επαναστατικού φορέα.
Αυτή η διαδικασία, επί της ουσίας, θα παίξει τον ρόλο της δημιουργίας των εθνικών ποδιών που θα μπορέσουν να συναποτελέσουν τον Ελληνικό Τομέα μίας αναγκαίας νέας Τριτοδιεθνιστικής Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Στόχος αυτής θα πρέπει να είναι να μετατρέψει αυτή την δομική κρίση σε επαναστατική κατεύθυνση, παλεύοντας να κατακτήσει την πολιτική – ιδεολογική και οργανωτική ηγεμονία των μαζών σε αυτό τον ανομοιογενή άξονα, στηλιτεύοντας βαθιά και στρατηγικά αυτά τα καπιταλιστικά κράτη που αναφέρθηκαν παραπάνω, ως κράτη τα οποία θα λειτουργήσουν οπισθοδρομικά σε στρατηγικό επίπεδο, απέναντι στην επαναστατική ανατροπή του συστήματος.
2) Δυναμώσουμε την πάλη για την πολιτική και οργανωτική ενδυνάμωση του Μετώπου Λαϊκού Αγώνα « Ηλέκτρα Αποστόλου», το οποίο τόσο στα ζητήματα που αφορούν την αντιιμπεριαλιστική – αντιφασιστική – διεθνιστική και αντιπολεμική πάλη (από την σκοπιά της ήττας του ΝΑΤΟ) όσο και με την στάση του στο λαϊκό κίνημα των Τεμπών (μέσα από την συνεργασία κυρίως με τις δυνάμεις που καταχωρούμε ως τρίτη τάση ειδικά στην απεργία της 28ης Φεβρουαρίου) κατόρθωσε να αποτυπώσει πολιτικά και οργανωτικά, με τις δικές του δυνάμεις, τόσο την στρατηγική πολιτική κατεύθυνση της Ανεξαρτησίας – Λαοκρατίας όσο και άμεσα αιτήματα πολιτικής πάλης.
Πάνω σε αυτή την λογική, αναγνωρίζοντας την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης από την οποία βοά το αστικό πολιτικό σύστημα του τόπου μας, και δείχνει να εκμεταλλεύεται το αστικό πολιτικό κόμμα της Πλεύσης Ελευθερίας και η ακροδεξιά Ελληνική Λύση του Βελόπουλου. καλούμε και τις υπόλοιπες δυνάμεις με κομμουνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό που στηρίζουν το Μέτωπο Λαϊκού Αγώνα «Ηλέκτρα Αποστόλου» να δυναμώσουν την στήριξή τους προς αυτό.
Καλούμε αντιφασίστες και αντιφασίστριες, αντιιμπεριαλιστές στην Αθήνα αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα που παρακολουθούν με συνέπεια την δράση του, να στρατευτούν στις γραμμές του, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για το δυνάμωμά του, που αποτελεί τον μοναδικό συνεπή δρόμο αυτή την στιγμή που μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην μετέπειτα δημιουργία ενός πραγματικού Κοινωνικού – Πολιτικού Λαϊκού Μετώπου για την Ανεξαρτησία και την Λαοκρατία.
Για τα 80 χρόνια της αντιφασιστικής νίκης των λαών
Φέτος, σε μία εποχή που αναφέρθηκε παραπάνω ότι αναλύουμε ως μία εποχή πριν το ξέσπασμα ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, με το Re – Arm Europe να αποτελεί την νέα πολεμική κραυγή του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και των υποτελών κρατών του – όπως το Εξαρτημένο Ελληνικό Αστικό Κράτος- να αποτελεί ακόμη ένα βήμα στο ξέσπασμα του παραπάνω πολέμου, τα 80 χρόνια της αντιφασιστικής νίκης των λαών αποκτούν κομβική σημασία για τους κομμουνιστές διεθνώς αλλά και ολόκληρης της χώρας.
Ειδικά, όσο δίπλα από τα εδάφη της πρώην Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, στέκει ένα νατοϊκό ναζιστικό καθεστώς με μία Ευρώπη να ζέχνει φασισμό και να απειλεί με την ποινικοποίηση πολιτικών συγκεντρώσεων τιμής, μνήμης και αγώνα για την 9η Μάη( Γερμανικό Ιμπεριαλιστικό Κράτος).
Ως Λαϊκή Δράση- Ομάδα Κομμουνιστών – Αγωνιστών, σκοπεύουμε να συμβάλλουμε, όπως και τα προηγούμενα χρόνια και με αιχμή την πρωτοβουλία για την 9η Μάη, σε μία μεγάλη καμπάνια για τα 80 χρόνια της αντιφασιστικής νίκης των λαών, να ενώσουμε τις φωνές μας και την πάλη μας με τις κομμουνιστικές οργανώσεις, τα κομμουνιστικά κόμματα και τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες όπου γης, που όχι μόνο θα γιορτάσουν και θα τιμήσουν τους κομμουνιστές και προλετάριους ήρωες και τις κομμουνίστριες και προλετάριες ηρωίδες, αλλά θα θέσουν και στην σύγχρονη υπόστασή τους τα 80 χρόνια από την αντιφασιστική νίκη των λαών!
Περιφρουρώντας την αντιφασιστική νίκη από κάθε προσπάθεια να αποτελέσει τόσο γενικά και αόριστα μία ημέρα της Ευρώπης και του Ιμπεριαλισμού όσο και να αναφερθεί ως απλά « μία ρωσική νίκη» αποκρύβοντας την συμμετοχή του πολυεθνικού προλεταριάτου της ΕΣΣΔ αλλά και των αντάρτικων Βαλκανικών και Ευρωπαϊκών Στρατών, του Κινέζικου Κόκκινου Στρατού, κάθε ένοπλου λαϊκού κινήματος που από το δικό του μετερρίζι έβαλε φραγμό στον χιτλερικό – ιμπεριαλιστικό άξονα!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ ΖΗΤΩ Ο ΣΤΑΛΙΝ ΖΗΤΩ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ!
ΖΗΤΩ ΚΑΙ Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ!
15/04/2025
Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών
Αφήστε μια απάντηση