Ποιος ελέγχει διαχρονικά αυτό το βαθύ κράτος και ποιος καθορίζει την λειτουργία του πολιτικού συστήματος ρε παίδες;

Του Γ. Γ.

Παρακολουθείς την παρέλαση που κάνουν από τα ΜΜΕ τα κυβερνητικά στελέχη προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και αναρωτιέσαι: Πότε θα αντιληφθούν ότι όλη αυτή η ρητορική που ακούμε όλα τα τελευταία χρόνια, ότι για ότι σκάνδαλο ξεσπάει φταίει το βαθύ κράτος, οι χρόνιες παθογένειες και οι πελατειακές σχέσεις του πολιτικού συστήματος, σήμερα ποια δεν έχει καμιά αποτελεσματικότητα;

Ποιος ελέγχει διαχρονικά αυτό το βαθύ κράτος και ποιος καθορίζει την λειτουργία του πολιτικού συστήματος ρε παίδες; Ποιοι ήταν αυτοί που άλλαξαν τον νόμο 2803 ο οποίος ίσχυε από το 2000 και τις προβλεπόμενες κακουργηματικές πράξεις -για τις οποίες θα μπορούσαν να κατηγορηθούν οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ- τις άλλαξε σε πλημμεληματικές;

Μόλις πριν δυο μέρες ακούσαμε τον Θέμη Σοφό, δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω, να αποκαλύπτει σε τηλεοπτική εκπομπή: «Ο νόμος για την απάτη εις βάρος των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης τροποποιήθηκε το 2020 και κατέστησε τη συγκεκριμένη πράξη πλημμεληματική. Ενώ είχε κακουργηματικές διατάξεις ο 2803 του 2000 την έκανε πλημμεληματική με επικουρικότητα ως προς τις κοινές διατάξεις περί απάτης». Εδώ μπορεί όλα να αναστραφούν αν παρέμβει δυναμικά η Ρουμάνα εισαγγελέας, αφού όπως αναφέρει σε σχετική ερώτηση ο Θέμης Σοφός:  

«Η εγκληματική οργάνωση είναι κακούργημα αλλά εν προκειμένω θα πρέπει η Ευρωπαία Εισαγγελέας να αποφασίσει εάν εδώ συντρέχουν οι προϋποθέσεις, οι όροι της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης της εγκληματικής οργάνωσης. Εάν το κάνει όμως φεύγει πια από την ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή του άρθρου 86 και θα ασκηθεί κοινή ποινική δίωξη όπως θα γινόταν για κάθε πολίτη».

Δεν είναι τυχαίο δηλαδή ότι η κυβέρνηση δημιουργεί συνέχεια εμπόδια στην προσπάθεια της Λάουρα Κοβέσι για την αποκάλυψη των εμπλεκομένων σ’ αυτό το σκάνδαλο.

Μέχρι τώρα οι βεβιασμένες «ανθρωποθυσίες» στις οποίες προχώρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να μείνει ο ίδιος έξω από το κάδρο των ευθυνών δεν απέδωσαν τα προσδοκώμενα οφέλη και η αμηχανία της κυβέρνησης είναι έκδηλη.

Οπως σημειώνει σήμερα ο “Βηματοδότης” το πρόβλημα είναι κυρίως ο χειρισμός του Μάκη Βορίδη, που το Μαξίμου φοβάται να συγκρουστεί μαζί του. Η διαφοροποίηση, όμως, που γίνεται στον μέχρι πρότινος υπουργό Μετανάστευσης, εξοργίζει τους υπόλοιπους που φέρεται να εμπλέκονται στο σκάνδαλο και δε βολεύονται στον ρόλο των υποψήφιων «Ιφιγενειών».

“Μου λένε για παράδειγμα ότι ο Λευτέρης Αυγενάκης διαμήνυσε ότι δε θα μείνει σιωπηλός αν επιχειρηθεί να τον κάνουν ως τον μοναδικό αποδιοπομπαίο τράγο. Και φαντάζεστε τι θα συμβεί αν ανοίξει το στόμα του και πει με ποια εξουσία ξήλωνε τις διοικήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ και απαιτούσε να μπουν στο σύστημα για να πάρουν επιδοτήσεις ΑΦΜ που ήταν παράνομα“, υπογραμμίζει το δημοσίευμα.

Προφανώς δεν υπάρχει ισχυρή, πειστική αντιπολιτευτική πίεση. Αλλά μέχρι πότε όμως το νεοδημοκρατικό επιχείρημα ότι μπορεί να αποτύχαμε -όπως παραδέχτηκε ο Μητσοτάκης γα την περίπτωση ΟΠΕΚΕ- «αλλά οι άλλοι θα είναι χειρότεροι»;

Είναι πάντως πολύ προβληματικό, αυτό που παρακολουθούμε. Οχι το ότι χρειάστηκε να ρθει μια Ρουμάνα εισαγγελέας για να βγει μια παγιδευμένη συστημική μπόχα που ήταν καλά περιφρουρημένη. (Αυτό στην εποχή της Κλάπα και Αδειλίνης μπορεί να το θεωρήσεις και αναμενόμενο).

Αλλο είναι το βασικό. Οτι δεν λαμβάνεται μια πρωτοβουλία ώστε να εμφανιστεί δυναμικά ο λαϊκός παράγοντας. Δεν γίνεται να παρακολουθούμε αμέτοχοι και αδιάφοροι έναν εσμό κομμαρχών, με πεζοδρομιακή αργκό και συμπεριφορά υποκόσμου, να μας αποκαλύπτουν πώς καταλήστευαν το δημόσιο χρήμα και εμείς να αποθέτουμε όλες τις ελπίδες σε μια Λάουρα για να λογοδοτήσουν αυτά τα καθάρματα!