Η Γέφυρα του Σίδνεϊ, η βροχή και το ποτάμι της αξιοπρέπειας. Οταν ο λαός ξεπλένει τη ντροπή των κυβερνήσεων

Βροχή. Χιλιάδες άνθρωποι. Πάνω στη γέφυρα-σύμβολο της Αυστραλίας. Κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες και φωνάζοντας «From the River to the Sea». Αυτό δεν ήταν απλώς μια πορεία. Ήταν μια κατάληψη συνείδησης. Μια εξέγερση ενάντια στην παγκόσμια υποκρισία.

Περισσότεροι από 90.000 άνθρωποι (σύμφωνα με τις αρχές) ή ακόμα και 300.000 (κατά τους διοργανωτές), βάδισαν στη Γέφυρα του Λιμανιού στο Σίδνεϊ την Κυριακή 3 Αυγούστου 2025, αψηφώντας τη βροχή και τις πιέσεις της κυβέρνησης. Το φράγμα έσπασε. Η εικόνα ήταν συγκλονιστική: ένα ανθρώπινο ποτάμι πάνω στο σύμβολο του δυτικού καπιταλισμού, φώναζε για τα παιδιά της Γάζας, για τις οικογένειες που θάβονται σε ερείπια, για τη σιωπή που πνίγει τον κόσμο.

Και την ίδια ώρα, κάπου αλλού, τα ίδια αυτά κράτη που αρνούνται να καταδικάσουν το Ισραήλ, χορηγούν Golden Visa σε Ισραηλινούς επενδυτές. Κατά χιλιάδες.

Η μαζική πορεία στο Σίδνεϊ δεν έγινε σε κενό. Ήταν αποτέλεσμα μηνών σφαγής στη Γάζα, δεκάδων χιλιάδων νεκρών, απόλυτου αποκλεισμού, και ενός Ισραηλινού κράτους που δεν λογοδοτεί σε κανέναν. Και τι κάνει η Ευρώπη; Η Ελλάδα;

Πουλάμε Golden Visa. Χορηγούμε άδειες διαμονής και επενδυτικά πακέτα σε πολίτες ενός καθεστώτος κατοχής.

Μέσα σε έναν χρόνο, η αύξηση των Ισραηλινών πολιτών που απέκτησαν Golden Visa στην Ελλάδα ξεπέρασε το 90%. Με 250.000 ευρώ μπορείς να αποκτήσεις άδεια διαμονής, πρόσβαση στην Ε.Ε., φορολογικές διευκολύνσεις, και —πάνω απ’ όλα— νομιμοποίηση. Χωρίς ερωτήσεις. Χωρίς έλεγχο. Χωρίς την παραμικρή ηθική προϋπόθεση.

Αν συμμετείχες σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα;
Αν είσαι πρώην πράκτορας ή στέλεχος κρατικής καταστολής;
Αν υπήρξες έμμεσος συνεργός σε κατοχικές πολιτικές ή ακόμα και σε δολοφονίες;

Κανείς δεν ρωτά. Η αγορά δεν έχει συνείδηση.

Η εικόνα της γέφυρας του Σίδνεϊ είναι ο καθρέφτης που δεν θέλουν να κοιτάξουν οι εξουσίες.
Ένας λαός που περπατά για τη Γάζα.
Και κυβερνήσεις που περπατούν πάνω στο αίμα για μερικά εκατομμύρια.

Την ώρα που οι απλοί άνθρωποι βγαίνουν στη βροχή για την Παλαιστίνη, οι “επενδυτές” —μακριά από τις λάσπες, τα συνθήματα και την αλήθεια— μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους σε Airbnb στο κέντρο της Αθήνας. Οι ίδιοι που ίσως φωτογραφίζονται στο πλευρό στρατιωτικών ή θρησκευτικών μορφών εξουσίας που καταγγέλλονται για τελετουργική κακοποίηση γυναικών και ανηλίκων (όπως καταγράφηκε πρόσφατα σε συγκλονιστικές μαρτυρίες στο Ισραήλ), αποκτούν επενδυτική ασυλία στα νόμιμα λογιστικά γραφεία της Μεσογείων.

Η πορεία στο Σίδνεϊ δεν ήταν ένα απλό γεγονός. Ήταν η κραυγή εκείνων που δεν αγόρασαν τη σιωπή.

Το ερώτημα είναι απλό:
Σε ποια πλευρά της γέφυρας θα σταθείς;

Με τους ανθρώπους που βάδισαν στη βροχή για δικαιοσύνη;
Ή με εκείνους που, φορώντας κουστούμι, χορηγούν βίζες σε ανθρώπους του συστήματος της κατοχής και της καταστολής;

Στο Σίδνεϊ, ο λαός σήκωσε το ανάστημά του απέναντι σε όλους.
Ήταν βρεγμένος. Ήταν θυμωμένος. Ήταν ζωντανός.

Εμείς;