Η φαινομενικά αθώα ερώτηση «ποιος ελέγχει τα ΜΜΕ στην Ελλάδα» έχει εδώ και χρόνια μια απάντηση ξεκάθαρα ταξική και σε γενικές γραμμές απόλυτα αποδεκτή.. Στην πλειοψηφία τους, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στη χώρα δεν είναι τίποτα άλλο από πολιτικά και οικονομικά παραρτήματα των αφεντικών, των γνωστών ολιγαρχών που φοράνε το μανδύα του «εκδότη» και παριστάνουν τους προστάτες της «δημοκρατίας».
Πίσω από τις εφημερίδες, τα κανάλια και τα ενημερωτικά sites, κρύβονται ναυτιλιακά μονοπώλια, εργολαβικές αυτοκρατορίες, ενεργειακά θηρία και βαρόνοι δημοσίων έργων. Τα ονόματα είναι γνωστά: Μαρινάκης, Βαρδινογιάννης, Αλαφούζος, Κυριακού, Φιλιππάκης, Μελισσανίδης και η λίστα μεγαλώνει.
Αλλά ας μιλήσουμε χωρίς περιστροφές. Τα ΜΜΕ δεν είναι μηχανισμοί πληροφόρησης. Είναι μηχανισμοί κυριαρχίας.
Ο πρώην ισχυρός άντρας του ΔΟΛ, Σταύρος Ψυχάρης, δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να το ξεστομίσει ωμά (Βήμα, 8/1/2012): «Δεν υπάρχουν εφημερίδες που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα».
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε και ο «δεξιός δημοσιολόγος» Σάκης Μουμτζής να βάλει τη σφραγίδα του: «Αν δεν αντιλαμβάνεσαι το πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να εκφραστείς, είσαι βλάξ. Αν θέλεις να το διαρρήξεις, είσαι προβοκάτορας.» (13/12/2020)
Η αποκάλυψη είναι πλήρης: ο δημόσιος λόγος, στα κυρίαρχα ΜΜΕ, δεν είναι ελεύθερος ούτε κατά διάνοια. Είναι απόλυτα ελεγχόμενος, τιθασευμένος, στρατευμένος.
Η ενημέρωση ως εργαλείο ενσωμάτωσης
Οι «ειδήσεις» που καταναλώνει ο κόσμος είναι καλογυαλισμένα προϊόντα προπαγάνδας, φτιαγμένα να:
- ➤ ξεπλένουν κυβερνήσεις και επιχειρηματίες,
- ➤ κατασυκοφαντούν απεργούς, διαδηλωτές, φοιτητές και αγρότες,
- ➤ τρομοκρατούν με εθνικά παραληρήματα και «ασφάλεια»,
- ➤ χτίζουν ένα κλίμα μοιρολατρίας, υποταγής, σιωπής.
Η δημοσιογραφία της λίστας Πέτσα, των «χορηγιών» και των «αποκλειστικών συμφωνιών» με το κράτος και τις πολυεθνικές έχει καταστήσει τα ΜΜΕ εργαλείο κοινωνικής μηχανικής, όχι πληροφόρησης.
Η αριστερή φωνή δεν έχει χώρο — γιατί δεν πουλάει φύλλα, πουλάει συνείδηση
Κάθε προσπάθεια εναλλακτικής, κινηματικής, ριζοσπαστικής δημοσιογραφίας, κάθε συλλογική φωνή που γεννιέται από τα κάτω, είτε αποκλείεται, είτε εξαγοράζεται, είτε πολεμιέται.
Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και η Εφημερίδα των Συντακτών, ένα συνεταιριστικό μοντέλο με αντιεξουσιαστικές καταβολές, τελεί σήμερα υπό διαπραγμάτευση με τον Μελισσανίδη, έναν μεγαλοεπιχειρηματία με τεράστιες μπίζνες στο πετρέλαιο, τα καύσιμα, τα καζίνο και —πλέον— την «πληροφόρηση». Αν ολοκληρωθεί η εξαγορά, θα πρόκειται για ένα ακόμα βήμα στη μακρά πορεία απονεύρωσης κάθε ανεξάρτητης φωνής.
Όποιος νομίζει ότι υπάρχει “ουδέτερη ενημέρωση”, είναι βλάξ. Όποιος το αμφισβητεί, είναι επικίνδυνος.
Τα μέσα ενημέρωσης του λαού δεν αγοράζονται – χτίζονται από τα κάτω. Στους τοίχους, στους δρόμους, στις συνελεύσεις, στους αυτόνομους σταθμούς, στις ανεξάρτητες ιστοσελίδες, στις φωνές που τολμούν να πουν την αλήθεια με ταξική συνέπεια.
Γιατί δεν θέλουμε να «εκπροσωπηθούμε». Θέλουμε να ακουστούμε.
Αφήστε μια απάντηση