«Μα τι θέλεις να βραχούν κι αυτοί;»

Γράφει ο mitsos175

Ιστορία πρώτη: Κάποτε, ένας βασιλιάς αποφάσισε να επισκεφτεί μια σχολή. Φυσικά έγιναν μεγάλες προετοιμασίες. Ο καλύτερος μαθητής θα εκφωνούσε λόγο ενώπιον του «μεγαλειοτάτου». Τη μέρα της επίσκεψης όμως άρχισε να βρέχει. Ο βασιλιάς λοιπόν δεν έκαστε να ακούσει το λόγο ή να δει τους φοιτητές που έγιναν μούσκεμα περιμένοντάς τον και φυσικά οι λακέδες του φρόντισαν να μην πέσει πάνω στα ακριβά του ρούχα ούτε μια σταγόνα.

Ο άριστος και πανέξυπνος μαθητής κατάλαβε και με τα χρόνια έγινε Επαναστάτης. Τελικά μαζί με άλλους Επαναστάτες έριξαν τον υπερφίαλο μονάρχη.

Ιστορία δεύτερη, πολύ γνωστή. Ο Μέγας Αλέξανδρος βρίσκονταν στην έρημο με το στρατό του. Όταν ένας στρατιώτης βρήκε λίγο νερό, πήγε να του το προσφέρει. Ο Αλέξανδρος είδε πως τον κοιτούσαν οι άλλοι. Καθώς ήταν πολύ έξυπνος, κατάλαβε και έκανε την περίφημη κίνηση, που αναπτέρωσε το ηθικό, κι έκανε τους στρατιώτες να τον λατρέψουν περισσότερο. Αφού δεν έφτανε για όλους, δε θα έπινε ούτε αυτός. Θα υπέφερε μαζί τους. Έριξε λοιπόν το νερό στην άμμο.

Δυο περιπτώσεις αρχηγών. Η μια δείχνει αλαζονεία. Η αλαζονεία είναι γνώρισμα των διεφθαρμένων ισχυρών. Κάνουν ό,τι θέλουν, γιατί πιστεύουν πως τάχα είναι «ανώτεροι». Μια πρόσφατη περίπτωση αλαζονείας είναι η μαθητική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη.

Οι μαθητές έγιναν μουσκίδι παρελαύνοντας μπροστά από τους επισήμους, οι οποίοι φυσικά δεν βράχηκαν καθόλου. Οι ΑΡΔ έδειξαν μερικά παιδιά που θεώρησαν την υποτίμηση τους ως πλάκα, ενώ οι «επίσημοι» έλεγαν «τι καλή νεολαία έχουμε» γελώντας από μέσα τους, αφού πολλοί από τους νέους θα είναι οι μελλοντικοί τους ψηφοφόροι, δηλαδή οι νέοι τους υπηρέτες.

«Μα τι θέλεις να βραχούν κι αυτοί;» Μάλιστα, να βραχούν κι αυτοί! Ή να πουν «θα γίνει η παρέλαση, όταν σταματήσει η βροχή». Πολλές φορές τους σιχάθηκα που φουσκώνουν σαν παγώνια, ενώ όχι μόνο δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, έχουν καταστρέψει τη χώρα! Είδα πχ το δεσπότη χωρίς ούτε μία σταγόνα νερού και πήγα να ξεράσω στο μπάνιο. Είναι που διδάσκουν ταπεινότητα μωρέ.

«Μα τα ίδια τα παιδιά το έριξαν στην πλάκα». Να δούμε πόσο θα γελάσουν όταν αργότερα βρεθούν αντιμέτωπα με τις πολιτικές που τους εξαθλιώνουν. Χθες πήραν ένα μάθημα υποταγής και ανισότητας. Αυτοί βρέχονται, οι άλλοι το γλεντάνε!

Έτσι ακριβώς γίνεται και στην περίπτωση πολέμου. «Τι ωραία πεθαίνουν οι γενναίοι μας στρατιώτες! Κρυώνουν, πεινάνε, πονάνε…» Ποιοι τα λένε; Αυτοί που γλεντοκοπούν στα μετόπισθεν ή στο εξωτερικό. Αυτοί που κερδίζουν από την καταστροφή. Που φυσικά δεν πολεμούν οι ίδιοι, βάζουν εμάς να κάνουμε τη «δουλειά».

Η γνώμη μου για τις παρελάσεις είναι παρόμοια με αυτή άλλων συντρόφων. Δεν πρόκειται για τιμή, πρόκειται για ασκήσεις υποταγής. Το απέδειξαν χθες. Τι άλλο να πούμε; Ίσως μόνο να ελπίσουμε πως ένας Επαναστάτης γεννήθηκε χθες. Έστω και ένας μπορεί να κάνει τη διαφορά.