Δεν «βγαίνει» ο βουλευτής με 5.000 ευρώ – Βγαίνει όμως ο λαός με κοροϊδία;

Υπάρχουν στιγμές που η αστική τάξη δεν χρειάζεται σάτιρα· αυτογελοιοποιείται με δηλώσεις εκπροσώπων της.

Κι έρχεται, λοιπόν, ένας βουλευτής που απολαμβάνει μισθό, προνόμια, αυτοκίνητο, ατέλειες, επιτροπές, γραφεία και έναν ολόκληρο μηχανισμό πληρωμένο από τον φορολογούμενο, να μας εξηγήσει με δραματικό τόνο ότι «με 5.000 ευρώ δεν βγαίνει».

Είναι το σημείο όπου η αλαζονεία συναντά την πραγματικότητα και… ζητάει τα ρέστα.

Το θράσος σε απευθείας μετάδοση

Την ώρα που εκατομμύρια πολίτες παλεύουν με 700 -800 ευρώ, με ενοίκια που ξεπερνούν μισθούς, με λογαριασμούς που ανεβαίνουν πιο γρήγορα από την πίεσή τους, ο εκπρόσωπος του κοινοβουλίου καταγγέλλει την «σκληρή πραγματικότητα» που αφορά… τον ίδιο.

Ούτε ίχνος ντροπής.
Ούτε ένα γραμμάριο αυτοσυγκράτησης.
Η κοινωνία στενάζει κι εκείνος θεωρεί είδηση το ότι δεν του φτάνουν πέντε χιλιάρικα.

Πέντε. Χιλιάρικα.

Αν δεν «βγαίνεις», αγαπητέ, υπάρχει λύση

– Δεν μπορείς με 5.000;
– Κανένα πρόβλημα.
– Υπάρχουν εργαζόμενοι που τα καταφέρνουν με τα 5.000… τον χρόνο.

Τράβα μια βόλτα από τα δημόσια νοσοκομεία, εκεί όπου οι νοσηλευτές δουλεύουν εξαντλημένοι για μισθούς-χαρτζιλίκι.
Περπάτα στα supermarket όπου ο κόσμος κόβει προϊόντα από το καλάθι για να τα φέρει βόλτα.
Δες τις ουρές στα ΚΕΠ, στις εφορίες, στους ΟΑΕΔ.
Μίλα με νέους που φεύγουν εξωτερικό γιατί εδώ ο μισθός δεν φτάνει ούτε για νοίκι σε γκαρσονιέρα.

Και μετά έλα να ξαναπείς ότι δεν «βγαίνεις».

Η πολιτική τύφλωση στο απόγειό της

Η δήλωση αυτή δεν είναι «ατυχής».
Δεν είναι «παρερμηνευμένη».
Είναι καθαρόαιμο σύμπτωμα ενός πολιτικού συστήματος που ζει σε παράλληλο σύμπαν, όπου οι βουλευτές αντιμετωπίζονται ως μικροί άρχοντες και ο λαός ως ηχορύπανση στο παρασκήνιο.

Όσο για τη σκληρή πραγματικότητα; Σκληρή είναι, αλλά όχι για την τάξη των προνομιούχων που κλαίγεται μπροστά στις κάμερες.

Το πραγματικό μήνυμα που έστειλε

«Δεν βγαίνω με 5.000» σημαίνει απλά:
«Δεν έχω ιδέα πώς ζει ο κόσμος που υποτίθεται ότι εκπροσωπώ».

Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο.
Όχι το ποσό.
Η απόσταση.
Το χάσμα.
Η απόλυτη αποσύνδεση από την κοινωνία.

Αν κάτι δεν βγαίνει πια, είναι η ανοχή του λαού

Δεν βγαίνει άλλο η κοροϊδία.
Δεν βγαίνει άλλο η υπομονή.
Δεν βγαίνει άλλο η αποδοχή ενός πολιτικού σκηνικού όπου οι πολίτες ματώνουν και οι βουλευτές παραπονιούνται για τα «λίγα».

Όταν λένε ότι «δεν βγαίνουν» οι 5.000 ευρώ, δεν προσβάλλουν μόνο τη νοημοσύνη μας.
Προσβάλλουν τις ζωές μας.

Και κάποια στιγμή, η κοινωνία θα τους δώσει την απάντηση που τους αξίζει, χωρίς καμία δυσκολία, χωρίς κανένα δίλημμα, και σίγουρα… χωρίς να χρειαστεί 5.000 ευρώ.