Σε μια εποχή όπου οι νόμοι και τα διατάγματα υπηρετούν την εξουσία παρά την κοινωνία, η πρόσφατη τροπολογία που αφορά το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα των κατασταλτικών μέτρων που χαρακτηρίζονται από τον δικηγόρο Κώστα Παπαδάκη ως “πολιτικά, νομικά και ηθικά ανοσιουργήματα”.
Με ποινές φυλάκισης έως και δύο χρόνια και χρηματικές κυρώσεις για όσους παραβιάσουν τις νέες απαγορεύσεις, η τροπολογία αυτή, που ψηφίστηκε στο πλαίσιο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, φαίνεται να στοχεύει στην “προστασία” ενός συμβόλου, αλλά στην πραγματικότητα περιορίζει τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών.
Τα μέλη του “Ρουβίκωνα”, με την πρόσφατη παρέμβασή του στο Μνημείο, όπου σήκωσαν πανό και φώναξαν συνθήματα, δήλωσαν με σαφήνεια την αντίθεσή του σε αυτό το μέτρο. Στο κείμενό του, τονίζουν ότι “ο νόμος δεν θα περάσει”.
Τονίζει στο κείμενο του ο Ρουβίκωνας:
Θα ακυρωθεί στην πράξη, όπως ακυρώθηκε η πανεπιστημιακή αστυνομία ή ο περιορισμός των διαδηλώσεων. Η καρδιά τους κράτους δεν θα αποκτήσει πράσινη ζώνη. Μέχρι τότε και ξύλο θα ρίξουν τα ΜΑΤ και συλλήψεις θα γίνουν, και ποινές θα πέσουν. Αλλά το μέτρο θα παρακμάσει και θα ξεχαστεί σαν άλλη μια καθεστωτική πομφόλυγα από αυτές που τόσο έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.
Εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να επιταχύνουμε αυτή τη διαδικασία. Κι ας μας κοστίσει. Αυτή είναι η δική μας δουλειά.
Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει να θυμηθούμε τους στίχους του Μπρεχτ, που τόσο εύστοχα περιγράφουν την αντιφατική φύση του ανθρώπου και της εξουσίας:
“Έχουν τους νόμους και τα διατάγματά τους,
αλλά ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.
Ξέρει να πετάει,
ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα –
ξέρει να σκέφτεται.”
Ο Μπρεχτ, με αυτήν την αιχμηρή παρατήρηση, μας υπενθυμίζει ότι οι νόμοι και τα διατάγματα, όσο αυστηρά κι αν είναι, δεν μπορούν να εμποδίσουν την ανθρώπινη σκέψη και την αντίσταση.
Ο άνθρωπος, παρά τις ικανότητές του να δημιουργεί και να καταστρέφει, διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να σκέφτεται, να αμφισβητεί και να δρα. Αυτή η ικανότητα είναι που καθιστά την εξουσία ευάλωτη, ακόμα και όταν φαίνεται να έχει τον πλήρη έλεγχο.
Η τροπολογία για το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη δεν είναι παρά ένα ακόμα παράδειγμα της προσπάθειας του κράτους να επιβάλει τον έλεγχο μέσω της νομοθεσίας. Ωστόσο, όπως ο “Ρουβίκωνας” και άλλες φωνές αντίστασης δείχνουν, η κοινωνία δεν είναι απλώς ένα παθητικό αντικείμενο που υπακούει ότι του επιβάλλουν αυταρχικά.
Η σκέψη, η δράση και η αλληλεγγύη μπορούν να ακυρώσουν ακόμα και τα πιο αυταρχικά μέτρα. Και σ’ αυτή την προσπάθεια μπορεί να “ματώσουν” προσωρινά κινηματικές δυνάμεις. Σε κάθε περίπτωση πάντως η ιστορία μας έχει διδάξει ότι τα μέτρα που στηρίζονται στην καταστολή και όχι στην κοινωνική συναίνεση, αργά ή γρήγορα καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων.
Υ.Γ: Σε συλλήψεις μετατράπηκαν οι προσαγωγές των μελών του Ρουβίκωνα για την παρέμβαση μπροστά από την Βουλή. Οι κατηγορίες είναι “βία κατά υπαλλήλων” και παραβίαση του ά. 39 του Ν. 5240/25 (ο νέος νόμος για τις συγκεντρώσεις στο συγκεκριμένο σημείο).
Οι κατηγορίες “βία κατά υπαλλήλων” προβλέπουν φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και πρόστιμο, με πιθανή αύξηση έως δέκα χρόνια αν υπήρξε σωματική βλάβη. Η παραβίαση του άρθρου 39 του Ν. 5240/2025 επιφέρει φυλάκιση έως δύο χρόνια και χρηματική ποινή. Η τελική απόφαση θα εξαρτηθεί από την ακροαματική διαδικασία.
Αφήστε μια απάντηση