Το ταξικό πνεύμα που επικράτησε στην επανάσταση του 1821

 Του Φουσέκη Χρήστου 

Επίδειξη ιστορικής άγνοιας, διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας και πολιτικής συγκάλυψης του εκμεταλλευτικού χαρακτήρα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου έναντι της χώρας , έκανε ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γιώργος Καρατζαφέρης, καταθέτοντας  σήμερα στεφάνι στο άγαλμα του Αθανασίου Διάκου στην Αλαμάνα και προβαίνοντας αμέσως μετά στην ακόλουθη δήλωση: «Τιμή και Δόξα στους ήρωες του ’21. Έδωσαν μάχες και κάποιοι τη ζωή τους για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι. Είναι σίγουρο ότι αν ζούσαν στην εποχή μας δεν θα υπέκυπταν και δεν θα υπέγραφαν». (βλ. http://www.neolaialaos.gr/2012/03/25/news/47767/)

Όμως, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, συμμαχώντας και με άλλα αστικά ή μεσαία στρώματα,  από την επανάσταση του 1821 και δώθε ίσαμε σήμερα, χρησιμοποιεί συνεχώς την υποθήκευση της χώρας σε ξένες μεγάλες δυνάμεις, θαλασσοκρατόρισσες ή απλώς οικονομικά ισχυρές και ικανές να του παράσχουν αξιόλογα ναύλα και προνόμια. Όπως είναι πασίγνωστο, στη διάρκεια της επανάστασης του 1821, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, εκπροσωπούμενο από το Αγγλικό κόμμα, κατέκτησε την εξουσία, και μέσω της κυβέρνησης του αρχιεφοπλιστή της Ύδρας Κουντουριώτη σύναψε από την Αγγλία τα δάνεια του Αγώνα με εγγύηση τα εθνικά κτήματα. Έτσι, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο απέτρεψε από τη μια την ενδεχόμενη διανομή των εθνικών κτημάτων στους μικρούς και ακτήμονες αγρότες, και ιδιοποιήθηκε από την άλλη τα εθνικά δάνεια. Τα ιδιοποιήθηκε είτε σύννομα, ως αποζημίωση για τα εμπορικά του πλοία που συγκρότησαν τον πολεμικό  στόλο του Αγώνα,  είτε με καταχρήσεις για να πολλαπλασιάσει τα χρηματικά του αποθέματα. Επίσης, με πρωτοβουλία του Αγγλικού κόμματος, όλες οι λοιπές αγωνιστικές προσωπικότητες του Αγώνα, με εξαίρεση το Δημήτριο Υψηλάντη, πείστηκαν και υπέγραψαν το Ψήφισμα της Υποτέλειας, με το οποίο ανέθεταν την προστασία της Ελλάδας αποκλειστικά και μόνον στη θαλασσοκρατόρισσα Μεγάλη Βρετανία, στο μεγάλο προεπαναστατικό και μετεπαναστατικό πελάτη των ελλήνων εφοπλιστών .

Παρόμοια εξελίχτηκε η κατάσταση και με τα δάνεια του 1830 (φαγώθηκαν από τους εφοπλιστές ως αποζημιώσεις για τη συνεισφορά τους στον Αγώνα) και με τα δάνεια του αγγλόφιλου Τρικούπη (ξοδεύτηκαν σε δημόσια έργα, όπως η Διώρυγα της Κορίνθου, που στήριζαν το εφοπλιστικό κεφάλαιο). Και, με εξαίρεση τον Κριμαϊκό πόλεμο, η Ελλάδα ως αστικό κράτος πήρε και παίρνει ακόμα μέρος σε όλους τους πολέμους υπέρ της Βρετανίας και  υπέρ της διάδοχής της θαλασσοκρατόρισσας δύναμης, υπέρ των ΗΠΑ, υποβάλλοντας σε τεράστιες θυσίες τους εργαζόμενους Έλληνες κι εξασφαλίζοντας τεράστια κέρδη στους έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι, από το 1952 και δώθε, αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως κεφάλαια εξωτερικού (βλ. άρθρο 107 του συντάγματος).

Πρόσφατα, παραχωρήθηκε ο ΟΛΠ στους Κινέζους, για να εξασφαλιστούν τα μεταφορικά, ναυπηγικά και χρηματοδοτικά προνόμια των ελλήνων εφοπλιστών από την Κίνα. Επίσης, οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα, που η ύπαρξή τους εξασφαλίζει στους έλληνες εφοπλιστές το 20% των θαλάσσιων μεταφορών των ΗΠΑ, χρησιμοποιήθηκαν ως ορμητήρια στον πόλεμο κατά της κανταφικής Λιβύης. Και  οι έλληνες εφοπλιστές εξασφάλισαν τεράστια κέρδη από μεταφορές σχετικές με τον πόλεμο αυτό (π.χ. Βαρδινογιάννης, 17.000.000 κέρδη), ενώ οι μικρομεσαίοι εργοδότες (αγρότες, τεχνίτες, βιοτέχνες κτλ.) εξασφάλισαν πρόσθετο χαμηλόμισθο εργατικό δυναμικό με την προσέλευση στην Ελλάδα προσφύγων πολέμου από τη Λιβύη- πράγμα που είχε γίνει και παλιότερα με τους Αφγανούς, τους Πακιστανούς, τους Ιρακινούς, τους Σομαλούς, τους Σέρβους κτλ. πρόσφυγες πολέμου και τεκμηριώνει την κοινωνική συμμαχία των εφοπλιστών με τους μικρομεσαίους εργοδότες και την πολιτική συμμαχία των τελευταίων με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που τους εφοδιάζει με άφθονο, χαμηλόμισθο και μη απαιτητικό εργατικό δυναμικό και με το γαλλογερμανικό ιμπεριαλισμό που τους εφοδιάζει με επιχορηγήσεις!  Και ακόμα, ποιος εισέπραξε τα 100 περίπου δις. που χάρισε το δημόσιο στις ελληνικές τράπεζες, στις τράπεζες που ελέγχονται από τους εφοπλιστές, αν όχι οι εφοπλιστές, για ν’ αγοράσουν ή να ναυπηγήσουν καράβια; Και τέλος, πώς επιτεύχθηκαν τον Απρίλη του 2011, στο Αμβούργο, η συμφωνία ανάμεσα σε ελληνικές και γερμανικές ναυτιλιακές εταιρείες για το μοίρασμα των θαλασσών ανάμεσά τους και η συμφωνία για  συνεργασία Ελλήνων και Γερμανών εφοπλιστών με στόχο την ανάπτυξη της θαλάσσιας κρουαζιέρας στη Μεσόγειο, αν όχι με τις μνημονιακές υποθηκεύσεις της Ελλάδας στη γερμανογαλλοκρατούμενη ΕΕ και στο αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ- υποθηκεύσεις που εν μέρει υπέγραψε και εν πολλοίς προώθησε και το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη ;

Άρα, λοιπόν, το ταξικό πνεύμα που επικράτησε στην επανάσταση του 1821, η υποθήκευση της χώρας επ’ αγαθώ του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, παραμένει ολοζώντανο σε όλη τη νεοελληνική ιστορία και κυριαρχεί ακόμα και σήμερα. Και μόνον η κατάλυση της εξουσίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου, που ελέγχει και τις ελληνικές τράπεζες και πολλές μεγάλες βιομηχανίες κι επιχειρήσεις της χώρας, δηλ. μόνον η κατάλυση της ελληνικής αστικής εξουσίας και η κατάργηση της υποθήκευσης της χώρας από τους εφοπλιστές και  από τα σύμμαχά τους κοινωνικά στρώματα στις ΕΠΑ, στην ΕΕ, στο ΔΝΤ, στο ΝΑΤΟ, στην Κίνα, στην επερχόμενη Ρωσία του Πούτιν κτλ. αποτελούν τη συνέχεια της επανάστασης του 1821. Γιατί η επανάσταση του 1821 δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην επαναστατική δικτατορία του προπρολεταριάτου (όρος του Ένγκελς) και της αγροτιάς ούτε και στη συγκρότηση της λαοκρατικής δημοκρατίας που ευαγγελίστηκε ο Ρήγας Φεραίος. Και γι’ αυτό, η επανάσταση του 1821 μπορεί σήμερα να συνεχιστεί μόνον από μια σοσιαλιστική επανάσταση η οποία θα εγκαθιδρύσει μια λαοκρατική δημοκρατία τύπου Κομμούνας με οργανωτική αρχή της κοινωνίας την εργασία κι όχι την εδαφικότητα, από μια διαρκή σοσιαλιστική επανάσταση η οποία θ’ αρχίσει να οικοδομεί τον επιστημονικό κι όχι το γραφειοκρατικό/κλεπτοκρατικό σοσιαλισμό και από μια διαρκή σοσιαλιστική επανάσταση η οποία θα στηρίζει την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση.

25-3-2012