Οι εικόνες από τους αεροδιαδρόμους του αεροδρομίου της Καμπούλ, με χιλιάδες Αφγανούς να τρέχουν και να σκαρφαλώνουν στα εν κινήσει αμερικανικά αεροπλάνα που απογειώνονται θα μείνουν στην ιστορία.
Ο λαός του Αφγανιστάν παραδίδεται από τον ένα χασάπη στον άλλο. Είναι σημαντικό να μην ξεχάσουμε ότι η 20ετής αμερικανική ιμπεριαλιστική εισβολή και κατοχή (μαζί με τη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων!) άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς. Τουλάχιστον 50.000 νεκροί άμαχοι είναι το αποτέλεσμα των αμερικάνικων βομβαρδισμών όλα αυτά τα χρόνια. Είναι κρίσιμο να μην ξεχαστεί αυτό, γιατί πάνω στον κατανοητό πανικό κι ανησυχία για την επάνοδο των άλλων χασάπηδων, των Ταλιμπάν, σχεδόν ακούγεται ένα: “Αμερικάνοι γιατί εγκαταλείπετε το Αφγανιστάν;”.
Ο εκλεκτός των ΗΠΑ, Ashraf Ghani, πρόεδρος του Αφγανιστάν την τελευταία επταετία ήταν ένας άνθρωπος των σαλονιών, ένας ακαδημαϊκός της Παγκόσμιας Τράπεζας, βραβευμένος διανοούμενος και τεχνοκράτης που εξέδιδε πονήματα τύπου “fixing failed states” ενώ στο failed state που κυβερνούσε η διαφθορά οργίαζε, το λαθρεμπόριο οπίου οργίαζε και ο λαός του πεινούσε. Τα γεράκια της Παγκόσμιας Τράπεζας, φιλελεύθεροι αλλά και θαυμαστές βασιλιάδων ταυτόχρονα ζούσαν πραγματικά σαν βασιλιάδες, αυτοί και ο περίγυρός τους, κάτι φύλαρχοι και κάτι στρατιωτικοί του φιλο-αμερικανικού κυβερνητικού στρατού. Το 2017, ο πρόεδρος Ghani, χαρακτήρισε τον πόλεμο εναντίον των Ταλιμπάν όπως “την πάλη ενάντια στους Σοβιετικούς τότε παλιά”. Αυτός είναι ο πρώην πρόεδρος του Αφγανιστάν, για την κυβέρνηση του οποίου δεν πολέμησε κανείς. Γιατί άραγε;
Στο παρασκήνιο της ανακατάληψης της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, γράφεται, ότι έχει προϋπάρξει συμφωνία με τα ισλαμιστικά κόμματα άλλων φυλών (π.χ. των Ουζμπέκων του Αφγανιστάν), τα οποία είχαν ταχθεί στο πλευρό των ΗΠΑ κατά τη εισβολή τους το 2001. Με αυτούς τους ισλαμιστές του βορρά κανένα πρόβλημα δεν είχαν οι ΗΠΑ να συνεργαστούν. Άλλωστε, κι αυτοί σε μεγάλο βαθμό κατασκεύασμα των ανθρώπων τους στα ’90s είναι σε μια προσπάθεια ισλαμιστικής άλωσης του πρώην σοβιετικού χώρου (Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν κ.ο.κ.) και εγκαθίδρυσης αντι-ρωσικών, φιλο-αμερικανικών καθεστώτων. Αν συμβεί αυτή η συγκυβέρνηση βορείων και νοτίων ισλαμικών οργανώσεων που βρίσκονταν επί δεκαετίες σε διαμάχη, θα πρόκειται για μεγάλο επίτευγμα των ΗΠΑ…
Σε αντίθεση με το μακρινό 2001, όταν τα φιλο-αμερικανικά και καπιταλιστικά ΜΜΕ πάσχιζαν να μας πείσουν ότι κάποιοι φανατικοί Ισλαμιστές στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν απειλούσαν να αλώσουν τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και το Λονδίνο, σήμερα μπορεί κανείς να δει αναπαραγωγή δηλώσεων του εκπροσώπου Τύπου των Ταλιμπάν ότι οι γυναίκες θα συνεχίσουν να ζουν ελεύθερες, να σπουδάζουν και να κυκλοφορούν όπως πριν. Σίγουρα οι Ταλιμπάν πήραν τα μαθήματά τους για το τι επιθυμεί να ακούσει η κοινή γνώμη της Δύσης και έχουν βελτιώσει σημαντικά την επικοινωνιακή τους πολιτική. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι στο φόντο του deal της αμερικανικής εκκένωσης του Αφγανιστάν (και ποιος ξέρει τι άλλο deal μπορεί να έχει υπάρξει) τέτοιες δηλώσεις παίζουν ασχολίαστες.
Μαζί με τα διεθνή συστημικά ΜΜΕ, η Διεθνής Αμνηστία, βουλευτές των Democrats και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις κλαίνε με ανθρωπιστικά δάκρυα για την άτακτη αποχώρηση και εγκατάλειψη των συμμάχων τους στο Αφγανιστάν. Μπορεί και να ποστάρουν φωτοραφίες από την περίοδο της “σοβιετικής κατοχής” με Αφγανές κοπέλες να πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο φορώντας μίνι-φούστες. Συνήθως βέβαια, όπως στην περίπτωση του Μπέρνι Σάντερς, καταδικάζουν μόνο την “εγκατάλειψη του Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν” και δυσκολεύονται να μιλήσουν για “αμερικανική κατοχή”, για ”ιμπεριαλιστική επέμβαση” και άλλα τέτοια ξύλινα και αντεθνικά, ονομάζοντας τον 20ετή πόλεμο “αδικοχαμένες προσπάθειες” και “κατασπατάληση πόρων”, αναφέροντας με ακρίβεια τον αριθμό των Αμερικανών πεσόντων στρατιωτών αλλά ξεχνώντας τον αριθμό των πεσόντων Αφγανών.
Στην καλύτερή τους εκδοχή θυμούνται τώρα πόσο λάθος ήταν η ενίσχυση των ισλαμιστικών οργανώσεων της περιοχής από τις ΗΠΑ στις δεκαετίες του ’70 και το ’80. Τότε, όλοι μαζί αποκαλούσαν τους μουτζαχεντίν, ταλιμπάν και λοιπούς φανατικούς ισλαμιστές “freedom fighters” κατά της φιλο-σοβιετικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν. Βέβαια, το Αφγανιστάν δεν ήταν εξαίρεση. Δισεκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στην αντι-κομμουνιστική διεθνή δαπανήθηκαν για την ενίσχυση των ισλαμικών κομμάτων και οργανώσεων από το Αφγανιστάν μέχρι την Υεμένη.
Δεν μπορώ να κρύψω ότι έχω μια αλλεργία για πολιτικές προσωπικότητες της αριστεράς της δύσης, τύπου Σάντερς, οι οποίες το 2001 ψήφισαν ή συνηγόρησαν υπέρ της αμερικάνικης επέμβασης στο Αφγανιστάν και αργότερα υπέρ των πολεμικών προϋπολογισμών για τις επεμβάσεις στο Ιράκ κ.ο.κ. και σήμερα ζητούν να ανοίξουν οι ΗΠΑ τα σύνορά τους για τους Αφγανούς πολιτικούς πρόσφυγες που τρέχουν μάταια πίσω από τα αμερικάνικα αεροπλάνα κι ελικόπτερα…
Σαράντα εκατομμύρια πληθυσμό έχει σήμερα το Αφγανιστάν ρε τομάρια. Πόσους θα πάρετε ως πρόσφυγες; Εκατό χιλιάδες; Ένα εκατομμύριο; Τρία; Οι υπόλοιποι (και κυρίως οι υπόλοιπες) τι θ’ απογίνουν; Αυτή είναι για μένα η επιτομή του σιχαμένου αριστερού της Δύσης. Βάζει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στην εξωτερική πολιτική της χώρας του και μετά από εγκλήματα διάρκειας σαράντα χρόνων θα βγει να πει: “ε, ας δείξουμε μία υπευθυνότητα απέναντι στους συμμάχους μας και ας δεχτούμε μερικούς πρόσφυγες”…
Τώρα που το ένα κράτος πίσω απ’ τ’ άλλο εμφανώς τρέχει να κλείσει ”deal” (όλως περιέργως κανείς δεν μιλά για οικονομικές κυρώσεις!) με τους Ταλιμπάν, άλλοι για εμπόριο και κατασκευές, άλλοι για γεωπολιτικούς λόγους, άλλοι για να μην τους στείλουν πρόσφυγες και να μαντρώσουν τον κόσμο, γίνεται εμφανές πόσο γραμμένο έχουν τον απλό λαό της χώρας. Για τις γυναίκες ας μην το συζητάμε: αν πετύχουν τις συμφωνίες που θέλουν, ετοιμαστείτε για ρεπορτάζ και άρθρα για τους ”αναμορφωμένους Ταλιμπάν” ή για σιωπή. Θα τις ξαναθυμηθούν αν κάπου δεν τους πάνε καλά οι υπολογισμοί με τη νέα κυβέρνηση του Αφγανιστάν.
Το 2020, το 47,3% του πληθυσμού του Αφγανιστάν ζούσε κάτω από τα όρια της φτώχιας, το 30% υποσιτίζονταν ενώ από τους εργαζόμενους/ες Αφγανούς/ές, το 34,3% είχε αγοραστική δύναμη κάτω του 1,90 δολαρίου/μέρα. Γι’ αυτούς τους σύγχρονους σκλάβους, που ζούσαν μεταξύ βόρειων και νότιων ισλαμιστών και ”κοσμικών” ηγετών της Παγκόσμιας Τράπεζας, η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι χθες έλεγαν ότι δεν συντρέχει λόγος ασύλου καθώς το Αφγανιστάν είναι μια ασφαλής χώρα. Να μην έχουμε καμία αυταπάτη ότι σύντομα, αν όλα πάνε σύμφωνα με το deal μεταβίβασης της εξουσίας, θα ενημερωθούμε υπεύθυνα ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα συνεχίζουν να γίνονται σεβαστά στο Αφγανιστάν από τη νέα κυβέρνηση, η οποία δεσμεύτηκε μπλα μπλα μπλα… Αν πάλι κάτι στραβώσει, η ΕΕ και το κράτος-μέλος μας θα αναγκαστούν να χώσουν κι άλλα λεφτά στον Ερντογάν για να μαντρώσει τους Αφγανούς εκεί και να μη ”μας τους στείλει” εδώ. Εκεί εξαντλείται η ανησυχία τους για τις εξελίξεις στη μακρινή αυτή χώρα
Πηγή: Yorgos Mi – f/b
Αφήστε μια απάντηση