Και πάλι θα αναφερθούμε στην αστική “δικαιοσύνη”. Ήταν Ιούλης του 2022 όταν βγήκε η ετυμηγορία για τον Δημήτρης Λιγνάδης. Κρίθηκε ένοχος για 2 βιασμούς ανηλίκων και απαλλάχτηκε από τον τρίτο λόγω αμφιβολιών (δεν κρίθηκε “αθώος” δηλαδή) και από τον 4ο γιατί ο μηνυτής δεν ήρθε στο δικαστήριο.
Η δικαιοσύνη τους, λοιπόν, τον αποφυλάκισε αμέσως και γύρισε σπίτι του. Μπορούσε δηλαδή να εξαπατήσει πάλι έναν ανήλικο, να τον φέρει σπίτι του, να του μιλήσει για τους ισχυρούς του φίλους -τόσο ισχυρούς που ούτε η δικαιοσύνη δεν μπορεί να τους υπερβεί-, να τον βιάσει και να του πει πως αν μιλήσει, την έβαψε.
Στην πρωτόδικη απόφαση άσκησε έφεση η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών που έκρινε ότι θα έπρεπε να επιβληθεί μεγαλύτερο ύψος ποινών για τις δύο περιπτώσεις βιασμών που κρίθηκε ένοχος. Αιτιολογεί την θέση της αυτή επικαλούμενη τη βαρύτητα αλλά και την ηθική απαξία των πράξεων που του καταλογίστηκαν καθώς και της βλάβης που προξένησε στα θύματα. Επίσης, της έντασης του δόλου του Δημήτρη Λιγνάδη, αλλά και την εκ μέρους του εκμετάλλευση της εμπιστοσύνης των παθόντων λόγω της ανηλικότητάς τους. Παράλληλα, ζητά να επανεξεταστεί, επί τα χείρω για τον καλλιτέχνη και η αθώωσή του για την τρίτη κατηγορία βιασμού σε βάρος ανηλίκου, για την οποία κηρύχθηκε αθώος με πλειοψηφία 5 – 2.
Τελικά σήμερα που επρόκειτο να γίνει η δίκη του στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών πήρε αναβολή για τις 10 Νοέμβρη του 2025, με δικαιολογία ότι έχουν αναλάβει νέοι συνήγοροι υπεράσπισης μετά τον θάνατο του Α. Κούγια.
Κάποιες παρατηρήσεις. Υπήρχε ποτέ περίπτωση σε κάποιον κομμουνιστή ή αναρχικό να του επιβληθεί συνολική ποινή κάθειρξης 12 ετών χωρίς την αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού, και το δικαστήριο του δώσει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερος, μιας και η καταδίκη του σε 12 χρόνια φυλακή πήρε ανασταλτικό χαρακτήρα μέχρι την τελική εκδίκαση στο εφετείο;
(Το άκρως παράδοξο κι αλλοπρόσαλλο της ελληνικής δικαιοσύνης είναι ότι ο Λιγνάδης κρατήθηκε προφυλακιστέος, προτού κριθεί η ενοχή του. Όταν κρίθηκε από το δικαστήριο ένοχος για δυο βιασμούς, αποφυλακίστηκε και πήγε σπίτι του. Προφυλακίστηκε, (έχοντας το τεκμήριο αθωότητας, αφού δεν υπήρχε καταδικαστική ετυμηγορία), με την εκτίμηση ότι είναι ύποπτος να κάνει νέους βιασμούς, αποφυλακίστηκε -αν και καταδικασμένος για βιασμούς ανηλίκων- με το σκεπτικό ότι πια είναι ακίνδυνος να επαναλάβει τις κατάπτυστες πράξεις του. Αντε βγάλε άκρια …).
Σε ανακοίνωσή της τότε η Αντιπροσωπευτική Επιτροπή ηθοποιών του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, τόνιζε: «Ο Δ. Λιγνάδης καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξη. Βίασε και βασάνισε παιδιά. Είχε όμως εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη και τώρα πάει σπίτι του… Ξέρουμε πλέον ότι ένας δημόσιος κίνδυνος κυκλοφορεί ελεύθερος και αυτό είναι ένα βάρος που κουβαλάμε και στη ζωή αλλά και πάνω στη σκηνή»;
Αλήθεια τι μήνυμα πέρασε η δικαστική απόφαση στα θύματα βιασμών;
Επίσης το ότι ο καταδικασμένος Λιγνάδης κυκλοφορώντας ελεύθερος είχε το θράσος και την αναίδεια να κάνει μηνύσεις που να το αποδώσεις; Πρώτα έκανε μηνυτήρια αναφορά στον δημοσιογράφο Δημήτρη Αγγελίδη, που κάλυπτε δημοσιογραφικά την υπόθεση. Μετά στην ηθοποιό Ελένη Γερασιμίδου, ζητώντας της μάλιστα το ποσό των 100.000 ευρώ για ηθική αποζημίωση γιατί η κομουνίστρια ηθοποιός είχε δηλώσει ότι «ο Λιγνάδης είναι ελεύθερος παρότι κρίθηκε ένοχος. Αυτός είναι ένας εγκληματίας και δεν ξέρω για ποιον λόγο τον βγάλανε έξω. Προφανώς φοβούνται μήπως πει από πού προμηθεύονταν τα προσφυγάκια, γιατί τότε θα γίνει πολύ μεγάλο σκάνδαλο».
Αφήστε μια απάντηση