Πηγή: Θανάσης Καραμπάτσος – Documento
Ούτε μία εβδομάδα δεν μπόρεσε να χαρεί τον ανασχηματισμό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μόλις 33 ώρες, όσες και τα νομικά και φυσικά πρόσωπα συμμετείχαν στην Απόλλων ΑΕ που πιστόλιασε τον χώρο του ξενόγλωσσου βιβλίου, όπως θα έλεγε και ο Γιώργος Φλωράς, κράτησε το νέο υλικό της αριστείας του Αρίστου Δοξιάδη. Της κοψιάς των «αρίστων» που γεννήθηκαν με σηκωμένο το δάχτυλο προς την κοινωνία που δεν (υπ)ακούει.
Στο αυριανό φύλλο του Documento θα διαβάσετε τις διαδρομές που ακολούθησε και τις σκιές της. Βαφτίστηκε εξ ουρανού «άριστος» και έπαιρνε θέσεις διαχειριστή ως «άριστος». Και επειδή ήταν «άριστος» τον έβαζαν σε επιτελικές κρατικές να διαχειρίζεται κάτι εκατομμυριάκια. Μικρή λεπτομέρεια; Πόσο «άριστος» άραγε είναι ένας επιχειρηματίας που έχει φεσώσει το σύμπαν βάζοντας λουκέτο;
Το ερώτημα είναι γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε τον Αρίστο και άλλους τέσσερις «άριστους» που έχουν βαρίδια από το παρελθόν και ασυμβίβαστα; Ο Νίκος Τσάφος δεν πέρασε τις εξετάσεις της πολιτικής ανάλυσης στο «εθνικό» ακροατήριο, ενώ τρεις κύπριοι πολιτικοί, ο Χρίστος Χριστοφίδης του ΑΚΕΛ, ο Χρίστος Ορφανίδης του ΔΗΚΟ και ο Μαρίνος Σιζόπουλος της ΕΔΕΚ – Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών, μιλώντας στο Documento χαρακτηρίζουν «αδιανόητο» τον διορισμό του και ζητούν –ουσιαστικά– την αποπομπή του. Αντίστοιχα και η Άννα Ευθυμίου, η Σέβη Βολουδάκη και ο πρύτανης των ΜΑΤ στο ΑΠΘ Νίκος Παπαϊωάννου που χοροπηδούσε φωνάζοντας «και α και ου και ΔΑΠ νου δου φου κου» ξανανιώνοντας φοιτητής, πιστός στρατιώτης της παράταξης.
Σε αυτό το περιβάλλον η κατρακύλα στις δημοσκοπήσεις είναι αυτονόητη. Το μήνυμα των μεγαλειωδών συγκεντρώσεων δεν ελήφθη και ο πρωθυπουργός προσπάθησε να τρίψει «αριστεία» στα μούτρα του πλήθους. Το ίδιο πατατράκ έχει πάθει και το ΠαΣοΚ της θεσμολαγνείας ενώ και η (κυβερνώσα;) Αριστερά ακολουθεί κατά βήμα στον αστικό καθωσπρεπισμό.
Όταν σπέρνουν λουκέτα, όταν ακόμη δεν μπορούν να ανταλλάξουν τα δώρα με ψήφους γιατί βάζει φρένο ο Στουρνάρας, όταν η αγορά στενάζει επειδή έμεινε στεγνή, όταν κατακτήσαμε το χρυσό μετάλλιο στο κόστος στέγασης το 2024, όταν η ακρίβεια και οι φόροι μας δίνουν την επενδυτική βαθμίδα στην κυβέρνηση και στις τράπεζες, όταν ένα fund εφευρίσκει κάθε κόλπο για να αρπάξει σπίτια καθημερινών ανθρώπων που είναι προστατευμένοι από τον νόμο Κατσέλη (θα διαβάσετε τι σκαρφίστηκαν και θα φρίξετε), είναι φυσιολογικό να μη βρίσκουν ούτε την ψήφο τους στα γκάλοπ.
Στην Τουρκία ο Ερντογάν γίνεται σουλτάνος και απροσχημάτιστα μπλοκάρει τον μεγάλο του αντίπαλο. Μπορεί ο Ιμάμογλου να είναι χειρότερος αν εκλεγεί, αλλά πάντως η δημοκρατία δεν λειτουργεί έτσι. Όπως έπραξε ο Μακρόν παρακάμπτοντας τη Βουλή, όπως ο Μιλέι παρέκαμψε τη Γερουσία, όπως ο Πούτιν αλλάζει το σύνταγμα όπως τον συμφέρει, όπως ο Νετανιάχου καταπατά την εκεχειρία επειδή έφτασε η ώρα να πάει στο δικαστήριο για την υπόθεση διαφθοράς που είναι ανοιχτή αλλά παγωμένη λόγω πολέμου (σφαγής, εθνοκάθαρσης δηλαδή) στη Γάζα.
Στην Ελλάδα όποιος αγωνίζεται λοιδορείται από την «αριστεία». Στη Θεσσαλονίκη, στο Γεντί Κουλέ, βγήκαν στο φως ομαδικοί τάφοι. Εκτελεσμένων από το εμφυλιακό καθεστώς. Τους πέταξαν στους λάκκους της λήθης. Να μην υπάρχουν. Τους εκτέλεσαν και δεύτερη φορά, επί Παπάγου, στον πόλεμο της μνήμης, όπως καταγράφει το τρομερό περιστατικό ο Ηλίας Πετρόπουλος που πήγε εκεί να βρει τον πατέρα του, όπως μου είπαν. Τους έχωσαν βαθιά για να τους ξεχάσουμε. Ήταν ο ανθός της αγωνιζόμενης νεολαίας, που αψήφησε τον κατακτητή και τον έδιωξε. Εκτελέστηκαν από το καθεστώς δωσίλογων που υποβάσταζαν βρετανοί και αμερικανοί.
Ένας από αυτούς που τα λείψανά τους βρίσκονται στον χώρο των εκτελεσμένων ξεκίνησε την απολογία του στο στρατοδικείο λέγοντας: «Είμαι από το χωριό Αγία Παρασκευή Μυτιλήνης. Το 1932 οργανώθηκα στο ΚΚΕ γιατί είναι κόμμα της εργατικής τάξης. Είμαι εργάτης και συλλογικά ανήκω σ’ αυτό. Από τότε που οργανώθηκα στο κόμμα, με την καθοδήγησή του, πάλεψα για την εξυπηρέτηση του εργαζόμενου λαού και για ζητήματα του χωριού, κυρίως για τους ακτήμονες».
Συνέχισε για την Κατοχή: «Όταν μας χτύπησε ο ιταλικός φασισμός και εισέβαλαν στην πατρίδα μας, ζητήσαμε από την κυβέρνηση να μας βγάλει για να πολεμήσουμε. Κάναμε υπόμνημα όλοι οι φυλακισμένοι γι’ αυτό τον σκοπό. Αντί γι’ αυτό, ενίσχυσαν τη φρουρά και μας φύλαγαν ακόμη πιο σίγουρα».
Παρακάτω είπε: «Το ΕΑΜ δεν ήταν κόμμα. Ήταν εθνικός συνασπισμός. Και συγκέντρωνε κόσμο από όλα τα στρώματα του λαού, από τον εργάτη, αγρότη, βιοτέχνη, επιστήμονα, μέχρι τον κληρικό. Και είδαμε στο Εθνικό Συμβούλιο πώς αντιπροσωπευόταν. Εκτός από το ΕΑΜ, υπήρχε και το μαχητικό μέρος του, ο ΕΛΑΣ. Εδώ κατηγορήθηκε ο ΕΛΑΣ ότι δεν πολέμησε, αλλά ότι έριξε μόνο μερικές πιστολιές. Αυτό είναι ντροπή για το κίνημα Εθνικής Αντίστασης της Ελλάδας, που φημίζεται στο εξωτερικό».
Ήταν ο Ακίνδυνος Αλβανός, 38 ετών, που τράβηξε στο απόσπασμα πίσω από το Γεντί Κουλέ εμψυχώνοντας του συντρόφους του με τραγούδια. Ήταν 17 Οκτωβρίου 1947, στις 6:40 το πρωί. Του έδωσαν και χαριστική βολή για τα ιδανικά του.
Αφήστε μια απάντηση