Το καινούργιο παραμύθι στην πολιτική πιάτσα είναι η «καταπολέμηση της διαφθοράς». Η προπαγανδιστική εκστρατεία σηματοδοτήθηκε με σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στο προεδρικό μέγαρο.
Περιττεύει, βέβαια, να πούμε πως οι καταστροφικές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης δεν οφείλονται στη διαφθορά ή και στη διαφθορά, όπως ισχυρίζεται ο Παπανδρέου. Η προπαγάνδα αυτή έχει συγκεκριμένο σκοπό και μάλιστα διπλό. Από τη μια να λειτουργήσει σαν ένα ακόμη άλλοθι για τα σκληρά αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση και από την άλλη να δημιουργήσει μια ασπίδα για την κυβέρνηση Παπανδρέου έναντι της σκανδαλολογίας που κάποια στιγμή θ’ ανοίξει, γιατί βέβαια τα σκάνδαλα δεν πρόκειται να σταματήσουν.
Αυτό που ονομάζουν διαφθορά, δηλαδή η παραβίαση των νομικών κανόνων στις κάθε είδους οικονομικές συναλλαγές κράτους-ιδιωτών, ούτε θα εξαλειφθεί ούτε θα μειωθεί. Γιατί είναι στοιχείο εγγενές του καπιταλιστικού συστήματος. Οχι ιδιαίτερο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο.
Και για να μιλάμε συγκεκριμένα και όχι μόνο θεωρητικά. Ας μας απαντήσει ο Παπανδρέου, πώς έχει πλουτίσει η οικογένειά του; Πώς πλούτισαν όλοι οι Πασόκοι, που μπήκαν στην πολιτική άφραγκοι; Ας μας εξηγήσει τι ρόλο παίζουν όλοι αυτοί και αυτές που έχει μαζέψει γύρω του, στο προσωπικό του περιβάλλον και τους μοιράζει σε καίρια κυβερνητικά πόστα; Από αγνή αγάπη για την πατρίδα και διάθεση κοινωνικής προσφοράς υπηρετούν την κυβέρνηση;
Αυτά ως προς το φαινόμενο της διαφθοράς. Γιατί πέρα από το παράνομο, υπάρχει και το νόμιμο. Πέρα από τη διαφθορά υπάρχει και ο καπιταλισμός. Ενα σύστημα εξ ορισμού απάνθρωπο και εγκληματικό. Ακούμε μια κυβέρνηση να μιλάει για ήθος και διαφάνεια και την ίδια στιγμή να επιτίθεται με αγριότητα
στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζόμενων και ταυτόχρονα να υπερασπίζεται με πάθος τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτό, βεβαίως, είναι νόμιμο και δεν συνιστά διαφθορά. Και πρέπει οι εργαζόμενοι να το αποδεχτούν, επειδή η κυβέρνηση τους υπόσχεται ότι με μια σειρά μέτρα-φερετζέ θα πατάξει τη διαφορά!
Δεν νομίζουμε ότι θα βρεθούν πολλοί να πέσουν σ’ αυτή την παγίδα. Υπάρχει, άλλωστε, η πείρα από τόσες προηγούμενες «εκστρατείες κατά της διαφθοράς». Μεγάλο ζητούμενο, όμως, παραμένει η αντίσταση σε ό,τι φέρνει η κρίση. Οχι μόνο στα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, αλλά και στην αγριότητα με την οποία συμπεριφέρεται το κεφάλαιο, με νόμιμα και μη νόμιμα μέσα. Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί κάθε εργαζόμενος και όχι στο θέατρο της αστικής πολιτικής και στις καντρίλιες των εκπροσώπων της.
Αφήστε μια απάντηση