Του Γ.Γ.
Ελάχιστα παρακολούθησα την συζήτηση που γίνεται στην βουλή για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2025. Και ο νέος προϋπολογισμός είναι μηχανισμός αναδιανομής από τους πολλούς στους λίγους, όπως τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας συμπληρώνοντας ότι “όταν θα πάνε πάλι στον κουβά οι προβλέψεις σας, θα μας λέτε για εξωγενείς παράγοντες που φταίνε”.
Να γράψουμε όμως κάποια γενικά πράγματα. Η βασική λειτουργία που επιτελεί κάθε προϋπολογισμός είναι η αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος. Ολοι οι προϋπολογισμοί που καταθέτουν οι αστικές κυβερνήσεις είναι ίδιοι και οι όποιες διαφορές τους αφορούν δευτερεύοντα στοιχεία.
Ανάλογα σε ποια θέση είναι το καπιταλιστικό σύστημα έχουμε κάποιες διαφοροποιήσεις που αφορούν ποσοτικά και όχι ποιοτικά μεγέθη. Διαφοροποιήσεις δηλαδή στο βαθμό εκμετάλλευσης, και στο βαθμό αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος.
Οπως συνήθιζαν να λένε παλιότερα, είναι μια διαδικασία που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Στην ιστορία του ελληνικού καπιταλισμού δεν έχει υπάρξει προϋπολογισμός που να μην είναι αναδιανεμητικός, σε βάρος των εργαζόμενων και προς όφελος της πλουτοκρατίας. Εκείνο που διαφοροποιείται από χρόνο σε χρόνο είναι ο βαθμός αναδιανομής. Σε τι βαθμό θα κλέψει τους εργαζόμενους για να μεταφέρει τα κλοπιμαία στους καπιταλιστές.
Πολύ σωστά στην ομιλία του ο βουλευτής του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλος τόνισε: «Για να κερδίσει ο λαός πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει». Οσο όμως το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό εκπροσωπεί την αστική τάξη -και η καλύτερη κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι δικτατορία των αστών, όπως έλεγε ο Λένιν- κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει.
Αφήστε μια απάντηση