Πηγή: Νίκανδρος Κεπέσης – “Ριζοσπάστης”
Στη Γιούρα κατά τακτά χρονικά διαστήματα ερχότανε ο θρησκευτικός επιθεωρητής των φυλακών του κράτους Αρχιμανδρίτης Παπαθεοδώρου Προκόπιος για να ευλογεί τα βασανιστήρια των τραμπούκων, για να μας φέρουν με τα βασανιστήρια στο «δρόμο του Θεού».
Όποτε ερχότανε ο Προκόπιος, ο Γλάστρας τον υποδεχότανε με ανοιχτές αγκάλες, αφού θα έλεγε τον καλό του λόγο για το «θεάρεστο» έργο του Γλάστρα. Ποιος ήταν ο Γλάστρας; Ενας δήμιος. Μια όρθια λυσσασμένη αρκούδα. Βασανιστής των Γερμανών στο Επταπύργιο (φυλακές στη Θεσσαλονίκη) από γραμματέας Α’ προήχθη απ’ το δοσίλογο κράτος σε διευθυντή φυλακών.
Οταν ερχότανε ο Προκόπιος οι κράχτες στον Α’ όρμο καλούσαν «όποιοι θέλουν να πάνε στη σκηνή του αρχιμανδρίτη να εξομολογηθούν». Στον Α’ όρμο υπήρχαν και δοσίλογοι. Δεν ξέρουμε τι λέγανε όταν πήγαιναν. Πάντως ο Προκόπιος, από το «βήμα της εκκλησίας» (έναν τσιμεντένιο βωμό μ’ ένα εικονοστάσι στη μέση της πλαγιάς του λόφου) δεν έπαυε να μας καλεί με λόγια σαν αυτά: «Μη διστάσετε να κάμετε το βήμα προς το Χριστό. Μετανοήστε!!».
Δυο κουβέντες ακόμα για τον «κύριο» αυτό και την υποκρισία του. Δεν του άρεσαν, έλεγε (χωρίς να κοκκινίζει), το βρωμόψαρα (μπαρμπούνια – μισό κιλό το καθένα, φρέσκα, που μ’ αυτά τον υποδεχότανε ο Γλάστρας) και μακάριζε εμάς για τας «φακάς» που έχουν σίδερο, αλλά κείνου το στομάχι, δεν του το επέτρεπε. Φακές με ελάχιστες σταγόνες λάδι. Εκείνου το στομάχι δεν του επέτρεπε.
Και οι ελκοπαθείς μας με τα ξερατά; Δεν τα άκουγε; Ο φαρισαϊσμός του δεν είχε όρια. Πέρα απ’ αυτόν τον φαρισαϊσμό ήταν και η εθελοτυφλία του. Μισόκλεινε τα μάτια για να μη βλέπει τάχα τα μπαμπού που έσπαζαν στα κεφάλια ή τις πλάτες μας κι έκλεινε τ’ αυτιά του για να μην ακούει τις «σταυροπαναγίες» των τραμπούκων, για να μας συγκεντρώσει στην «εκκλησία» του και γιομάτος υποκρισία έλεγε: «Είμαι λίαν συγκινημένος παιδιά μου, για την αθρόα προσέλευσή σας εις τον ιερόν αυτόν χώρον».
Είπα πιο πάνω ποιος ήταν ο ιερός χώρος. Το τσιμεντένιο βάθρο με το εικονοστάσι κι όλη η πλαγιά του λόφου. Ιερός πραγματικά χώρος ήταν η χαράδρα με τη συκιά, το χαντάκι, διακόσια και περισσότερα μέτρα μάκρος, πέντε μέτρα φάρδος κι ένα μέτρο βάθος, που μας αλώνιζε ο Γλάστρας και οι τραμπούκοι του, όπου μαρτυρούσαμε. Μα κι όλες οι πλαγιές των λόφων, ο Δ` όρμος ο πειθαρχικός, με καταναγκαστική εργασία, για να χτίσουμε τους τσιμεντένιους τάφους (τα κτίρια) που θα μας θάβανε…
Τέτοιος, λοιπόν, υπήρξε ο Προκόπιος κι αυτός ωχριά σε αντικομμουνισμό μπροστά στον μητροπολίτη Σύρου – Τήνου – Νάξου Φιλάρετο. …..Σωστός Αντίχριστος. Κι είναι άραγε ο μόνος αντίχριστος, που καμουφλάρεται με χρυσή μίτρα, χρυσοκέντητα άμφια και βακτηρία;.
________________________
Και από τα Γιούρα να πάμε στην Μακρόνησο. Εκεί έδρασε ένας άλλος ρασοφόρος. Ο Κορνάρος είναι ο μετέπειτα περιβόητος πορνομητροπολίτης Πρέβεζας Στυλιανός που η Σύνοδος κουκούλωσε τα αίσχη του με έκπτωση αντί για καθαίρεση.
Γράφαμε σε ανάρτηση στο μπλοκ μας:
Οσοι αγωνιστές μετά τον εμφύλιο πόλεμο βρέθηκαν εξόριστοι στο κολαστήριο της Μακρονήσου, σίγουρα θα θυμούνται έναν πολύ σκληρό βασανιστή.
Αυτός δεν φορούσε άρβυλα και στολή αλλά καλυμμαύχι και ράσα. Ηταν τότε καλόγερος. Αργότερα, λόγω των ιδιαίτερων «χριστιανικών προσόντων» του, έγινε δεσπότης Πρέβεζας. Συνήθιζε, που λέτε, ο τράγος, κάθε φορά που μεθούσε να βασανίζει μαζί με τους άλλους ασφαλίτες τους κρατουμένους.
Μια μέρα ένας εξόριστος αιμόφυρτος από τα χτυπήματα του «αγιασμένου» βούρδουλα τόλμησε να ρωτήσει: «Γιατί παπά μου με χτυπάς; Τι σου έκανα»; Ο τράγος είχε έτοιμη την απάντηση του: «γιατί είσαι κομμουνιστής, ρε, και δεν πιστεύεις στον θεό». «Α ρε παπά και να υπήρχε θεός τι θα τραβούσαν κάτι καθάρματα σαν εσένα!!!»,του ήρθε πληρωμένη η απάντηση απ τον σύντροφο.
Αφήστε μια απάντηση