Δεν ξέρουμε αν ο Νετανιάχου έχει ακούσει ποτέ για τον Σικελικό Εσπερινό. Ξέρουμε όμως ότι παίζει στα δάχτυλα τις βιβλικές αναφορές, τον Γεδεών, τους Αμαληκίτες, για να μπολιάζει την πολιτική του με «θεϊκή νομιμοποίηση». Και ξέρουμε επίσης ότι έχει καταφέρει να σέρνει από τη μύτη όχι μόνο τον Μπάιντεν και τον Τραμπ, αλλά και το σύνολο σχεδόν των δυτικών ηγεσιών.
Η αφήγηση είναι ξεκάθαρη: ο Νετανιάχου παρουσιάζει τη σφαγή στη Γάζα σαν «σταυροφορία απέναντι στην τρομοκρατία της Χαμάς». Μια ιερή αποστολή, όπου ο κατακτητής μετατρέπεται σε «υπερασπιστή του πολιτισμένου κόσμου». Η Δύση, πειθήνια, χειροκροτεί και στηρίζει.
Στη Γάζα δεν βομβαρδίζονται στρατιωτικοί στόχοι αλλά δημοσιογράφοι, γιατροί, παιδιά. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα ισοπεδώνονται. Και κάθε φορά η ίδια γελοία δικαιολογία: «Όλοι ήταν μέλη της Χαμάς».
Η λογική αυτή θυμίζει τα πιο σκοτεινά αποικιοκρατικά σενάρια: όποιος αντιστέκεται είναι «τρομοκράτης», όποιος σκοτώνεται ήταν «νόμιμος στόχος». Έτσι νομιμοποιείται μια γενοκτονία σε ζωντανή μετάδοση.
Παρά τις διαρκείς επιχειρήσεις «αποκεφαλισμού» της ηγεσίας τους, οι παλαιστινιακές οργανώσεις παραμένουν όρθιες και ενωμένες απέναντι στον κατακτητή. Το φρόνημά τους δεν έχει καμφθεί. Και αυτό είναι που εξοργίζει το Ισραήλ: ότι η Γάζα, παρά τον αποκλεισμό και την πείνα, συνεχίζει να αντιστέκεται.
Ο Νετανιάχου παίζει τον σερίφη στην Ανατολή, με το δάχτυλο στη σκανδάλη και τη Δύση από πίσω του. Και ο Τραμπ, ως άλλος αυτοανακηρυγμένος «κυρίαρχος», μιλά για σεριφάτο στην Ουάσινγκτον.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη: μια συμμαχία βαρβαρότητας, που ντύνει την κατοχή με το μανδύα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Απέναντι σε αυτόν τον κυνισμό, οι λαοί δεν μπορούν να μείνουν θεατές. Το αίμα που χύνεται στη Γάζα δεν είναι «παράπλευρη απώλεια». Είναι το ίδιο το τίμημα μιας πολιτικής που θέλει να σβήσει έναν ολόκληρο λαό για να εδραιώσει μια κατοχή.
Όσο οι κυβερνήσεις της Δύσης κλείνουν τα μάτια, τόσο μεγαλώνει η ευθύνη της διεθνούς αλληλεγγύης. Γιατί πίσω από τις μεγάλες λέξεις της εξουσίας («ασφάλεια», «τρομοκρατία», «σταυροφορία») κρύβεται πάντα η ίδια φρίκη: γενοκτονία και ιμπεριαλισμός.
Αφήστε μια απάντηση