Ο καπιταλιστής που συνεργάστηκε με τους ναζί και πλήρωσε το τίμημα της προδοσίας
Σαν σήμερα, στις 24 Οκτώβρη του 1944, πεθαίνει στη φυλακή ο Λουί Ρενό (Louis Renault), ένας από τους ιδρυτές της ομώνυμης γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Ο Ρενό δεν έμεινε στην ιστορία για την τεχνική του ευφυΐα ή την επιχειρηματική του δεινότητα, αλλά για τη συνεργασία του με τον κατακτητή, για τη δουλοπρέπεια του απέναντι στους ναζί και για την προδοσία του απέναντι στον γαλλικό λαό.
Από την πρωτοπορία της μηχανικής στη μαυρίλα της συνεργασίας
Ο Λουί Ρενό, γεννημένος το 1877, υπήρξε από τους πρωτοπόρους της αυτοκίνησης στη Γαλλία. Η εταιρεία του, η Renault, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα είχε μετατραπεί σε βιομηχανικό κολοσσό. Όπως όλοι οι μεγάλοι βιομήχανοι της εποχής, ο Ρενό στηρίχθηκε στην εκμετάλλευση των εργατών και στην καταστολή κάθε συνδικαλιστικής δράσης μέσα στα εργοστάσιά του.
Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ρενό επέλεξε ξεκάθαρα πλευρά: τη μεριά του φασισμού. Μετά την ήττα της Γαλλίας το 1940 και την εγκαθίδρυση του καθεστώτος του Βισύ, ο ίδιος και η επιχείρησή του μπήκαν πρόθυμα στην υπηρεσία των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής.
Όταν τα εργοστάσια της Renault δούλευαν για τον Χίτλερ
Τα εργοστάσια της Renault, αντί να σαμποτάρουν ή να αντισταθούν, έγιναν εργοστάσια πολέμου των ναζί.
Παρήγαν φορτηγά, άρματα και στρατιωτικό υλικό για τις δυνάμεις κατοχής, την ίδια στιγμή που ο γαλλικός λαός λιμοκτονούσε και τα μέλη της Αντίστασης βασανίζονταν και εκτελούνταν.
Ο Ρενό διατηρούσε στενές σχέσεις με αξιωματούχους του Βισύ και εκμεταλλευόταν χιλιάδες εργάτες υπό άθλιες συνθήκες, πολλοί από τους οποίους ήταν αναγκαστικοί εργάτες που είχαν μεταφερθεί από κατεχόμενες περιοχές. Η συνεργασία του με τους ναζί δεν ήταν προϊόν «αναγκασμού», όπως ισχυρίστηκε αργότερα, αλλά ενσυνείδητη ταξική επιλογή: υπηρέτησε τον φασισμό, γιατί ο φασισμός ήταν —και παραμένει— το αποκούμπι του κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη.
Η τιμωρία και το μήνυμα της Ιστορίας
Με την απελευθέρωση της Γαλλίας, ο Λουί Ρενό συνελήφθη από τις δυνάμεις της Αντίστασης και κατηγορήθηκε για προδοσία και συνεργασία με τον εχθρό. Πέθανε λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 24 Οκτώβρη 1944, στο νοσοκομείο της φυλακής του Φρεν, πριν προλάβει να δικαστεί.
Η κυβέρνησή του κατάσχεσε τα εργοστάσιά του και η εταιρεία Renault εθνικοποιήθηκε — μια από τις πρώτες μεγάλες εθνικοποιήσεις στη μεταπολεμική Ευρώπη, αποτέλεσμα όχι απλώς νομικής απόφασης, αλλά λαϊκής απαίτησης για δικαιοσύνη.
Από τον Ρενό του Βισύ στους «Ρενό» του σήμερα
Η ιστορία του Λουί Ρενό είναι ένα μάθημα για κάθε εποχή:
Ότι ο καπιταλιστής, όταν έρθει η ώρα της κρίσης, θα συμμαχήσει με τον φασισμό για να διαφυλάξει τα κέρδη του.
Ότι πίσω από κάθε βιομηχανικό «θαύμα» κρύβεται ιδρώτας, αίμα και προδοσία των εργατών.
Και ότι ο μόνος πραγματικός δρόμος για αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και ελευθερία δεν περνά μέσα από τις αίθουσες των μετόχων, αλλά μέσα από την πάλη των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο.
Η Ιστορία δεν ξεχνά.
Ο Λουί Ρενό πέθανε ως αυτό που υπήρξε: δωσίλογος και υπηρέτης του φασισμού.
Οι λαοί όμως που αντιστάθηκαν, πολέμησαν και θυσιάστηκαν, ζουν και θα ζουν μέσα σε κάθε αγώνα για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και κατακτητές.
Αφήστε μια απάντηση