Του Γιώργη Γιαννακέλλη
Είναι από τις περιπτώσεις που η ιστορία γίνεται πραγματικά θλιβερή. Ένας νέος 22 χρόνων, μέλος του ΚΚΕ, στέκεται όρθιος μπροστά στο στρατοδικείο του 1952, δίπλα στον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, στην περίφημη δίκη των ασυρμάτων. Καταδικάζεται σε θάνατο. Γλιτώνει την εκτέλεση την τελευταία στιγμή. Και μετά από χρόνια, αντί να κρατήσει έστω μια στάλα αξιοπρέπειας, υπογράφει την περίφημη «δήλωση» και εκδίδει το βιβλίο-σταθμό της δεξιάς προπαγάνδας: «Ευτυχώς που ηττηθήκαμε, σύντροφοι».
Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλώς μια προσωπική μεταστροφή. Είναι το ευαγγέλιο του εγχώριου αντικομμουνισμού. Μοιράζεται ακόμα δωρεάν από τη φυλλάδα «Δημοκρατία» σε τακτά διαστήματα, δίπλα σε άλλα «διαμάντια» του είδους: τη βιογραφία του Μεταξά από τον Κων. Πλεύρη, τον «Άγνωστο Γεώργιο Παπαδόπουλο», και λοιπά αριστουργήματα της ιστορικής διαστρέβλωσης.Και δεν σταματά εκεί. Ο Λαζαρίδης δεν αρκείται στο να καταδικάζει το παρελθόν του. Προχωράει και σε… κυβερνητικές υποδείξεις. Σε επίμετρο που προοριζόταν για επανέκδοση του βιβλίου του (δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή της Κυριακής» στις 4/10/2020), συμβουλεύει τον Κυριάκο Μητσοτάκη:
«Ας κρατήσει στη νέα αυτή κυβέρνηση τέσσερις-πέντε από τους πιο στενούς και ικανούς συνεργάτες του και ας ορίσει υπουργούς σε όλα τα υπουργεία τούς ικανούς και επιτυχημένους Έλληνες επιχειρηματίες και εφοπλιστές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό».
Δηλαδή, καθαρά: κυβέρνηση εφοπλιστών και μεγαλοεπιχειρηματιών. Χωρίς προσχήματα. Και φτάνουμε στο τελευταίο κερασάκι: αυτές τις μέρες κυκλοφορεί βίντεο από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της δεξιάς, όπου ο Λαζαρίδης δηλώνει ξεκάθαρα ότι «υπεύθυνη για τα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο είναι η Αριστερά».
Ο ίδιος άνθρωπος που γλίτωσε το εκτελεστικό απόσπασμα, που γνώρισε τη φυλακή και την εξορία, που είδε συντρόφους του να εκτελούνται, σήμερα επαναλαμβάνει τη χειρότερη εκδοχή της επίσημης κρατικής προπαγάνδας της δεξιάς του ’45-’49. Και δεν μένει ούτε στην ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων». Προχωράει πολύ παραπέρα. Γράφει ατάραχος ότι το κύμα τρομοκρατίας της δεξιάς μετά τον Δεκέμβρη ήταν «εντελώς αναμενόμενο» και «αντεκδίκηση» για τα «φρικαλέα εγκλήματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στο Μελιγαλά και στον Φενεό».
Δηλαδή, δικαιολογεί τις δολοφονίες, τις εκτελέσεις χωρίς δίκη, τα μπλόκα, τα βασανιστήρια. Ούτε ο Μουμτζής, ούτε ο Μαραντζίδης, με όλο τον αντικομμουνιστικό τους ζήλο, δεν θα τολμούσαν να πάνε τόσο μακριά.
Και το χειρότερο; Το βίντεο αυτό απευθύνεται σε κόσμο που δεν ξέρει. Σε νέους που δεν έχουν διαβάσει ποτέ το κείμενο του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, υπογεγραμμένο από τον Μάρκο Βαφειάδη, που εξηγεί πώς η δεξιά, με τη βοήθεια των Άγγλων και μετά των Αμερικάνων, έκανε τον Εμφύλιο μονόδρομο.
Που δεν ξέρουν ότι τα Δεκεμβριανά δεν ξεκίνησαν από την Αριστερά, αλλά από διαταγή του Σκόμπυ με ύφος στυγνού αποικιοκράτη καθόριζε ημερομηνία αποστράτευσης των αντάρτικων ομάδων τη 10η Δεκέμβρη και από τις σφαίρες της αστυνομίας στους διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος στις 3 Δεκέμβρη 1944.
Ο λόγος ενός «πρώην αγωνιστή», ενός «μελλοθάνατου του Μπελογιάννη», έχει ακόμα βάρος για κάποιους. Και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται.
Η ιστορία δεν ξεπλένεται. Και οι προδότες των ιδεών τους, όσο κι αν γίνουν αγαπημένα παιδιά της δεξιάς, δεν παύουν να είναι αυτό ακριβώς που επέλεξαν να γίνουν: ταξικά ναυάγια. Το κατάντημα του Τάκη Λαζαρίδη δεν είναι απλώς προσωπική τραγωδία. Είναι πολιτικό εργαλείο στα χέρια αυτών που ακόμα ονειρεύονται να ξαναγράψουν την ιστορία με μαύρο μελάνι. Και εμείς έχουμε χρέος να μην το επιτρέψουμε.
Αφήστε μια απάντηση