Γράφει ο mitsos175
Πανελλαδικές, πανελλήνιες ή όπως αλλιώς τις λένε είναι ένα τρόπος να κονομήσουν τα φροντιστήρια, οι ιδιοκτήτες παλιών ακινήτων κλπ.
Το ξέρω γιατί την έπαθα. Πέρασα από τους πρώτους στο πανεπιστήμιο Αθηνών, στη σχολή που διάλεξα – τρομάρα μου. Θα μου πείτε «γιατί πήγες εκεί;». Τότε, πριν πολλές δεκαετίες, φαίνονταν καλή ιδέα. Αλλά ο Μαρξ τα έλεγε, εδώ δεν άκουγα. Τι έλεγε; Πως ο κόσμος αλλάζει συνέχεια.
Η σχολή ήταν στην πρωτεύουσα κι εγώ ήμουν από χωριό. Έπρεπε λοιπόν να πληρώνω ενοίκιο. Ένα από τα πρώτα διλλήματα ήταν κοντά και ακριβά ή κάπου πιο φθηνά αλλά θα πλήρωνα εισιτήρια. Όπως και να ‘χει τα έξοδα ήταν αρκετά. Αν τα είχα σήμερα, θα ήταν ένα καλό βοήθημα. 4 χρόνια ενοίκια, μεταφορικά, λογαριασμοί…
Το θέμα είναι πως το πτυχίο μου έγινε απλά ένα χαρτί το οποίο έκανα κορνίζα να το βλέπω να μουντζώνομαι. Εκτός από τα λεφτά των γονιών μου, «επένδυσα» χρόνο, κόπο, αλλά τελικά την πάτησα.
Όταν πήρα πτυχίο, είδα πως δεν μπορούσα να βρω δουλειά στο αντικείμενό μου. Ήμασταν πολλοί, οι θέσεις λίγες και συνήθως έμπαιναν με πλάγιο τρόπο τα καθίκια. Όσο το ρουσφέτι ζει και βασιλεύει δεν έχει κανένα νόημα κανένα πτυχίο. Είναι αυτό που είπε η αρσενική Εύα Μπράουν πως όποιος είναι του κόμματος είναι σαν έχει 10 πτυχία. Ακριβώς αυτό συμβαίνει και λυπάμαι πολύ το λέω.
Αν λοιπόν γυρνούσα το χρόνο πίσω, το πιθανότερο είναι να μην έδινα καν πανελλαδικές εξετάσεις. Όχι πως το πανεπιστήμιο δεν είναι καλό, οι γνώσεις με βοήθησαν πολύ στο να διαμορφώσω ένα νέο, καλύτερο τρόπο σκέψης, αλλά ως εκεί. Η γνώση για τη γνώση σημαίνει πως το πτυχίο δεν εξασφαλίζει εργασία. Για κάποιον που είναι πλούσιος και έχει μπάρμπα στην Κορώνη, αυτό δεν είναι σημαντικό, για μένα όμως το πανεπιστήμιο ήταν χαμένα λεφτά, κάτι ανάλογο με το χρηματιστήριο επί Σημίτη, όπου έπαθα κι εκεί νίλα.
Που λέτε, αν έδινα εξετάσεις, σίγουρα σε άλλη σχολή, δε θα είχα κανένα απολύτως άγχος. Θα γλεντούσα περισσότερο ως φοιτητής, θα διάβαζα πολύ λιγότερο και θα κοίταζα να βρω όσο το δυνατό πιο γρήγορα μια δουλειά. Αν μπορούσα θα τέλειωνα τη σχολή, αν όχι, δε θα χάλαγε κι ο κόσμος αφού σκοπός του πτυχίου για μένα είναι να εξασφαλίσει μια δουλειά με ικανοποιητικές αποδοχές και καλές συνθήκες εργασίας. Αν όμως ήδη είχα δουλειά, τότε το πτυχίο περνάει σε δεύτερη μοίρα.
Μην ξεχνάμε τη μεγάλη αδικία που δεν είναι οι εξετάσεις, αλλά το γενικότερο αποτέλεσμα. Τα πλούσια κούτσουρα, θα πάνε σε ένα κολέγιο ή στο εξωτερικό, χωρίς κανένα κόπο και θα μας πάρουν τις καλές θέσεις, γιατί συνήθως αυτά τα κωλόπαιδα έχουν εκτός από φράγκα και μέσον.
Οπότε, καλέ μου μαθητή, μη στενοχωριέσαι καθόλου για τις εξετάσεις. Έχεις να στενοχωρηθείς για την ανεργία αργότερα. Αν περάσεις, μπράβο σου, αν δεν περάσεις, τόσο το καλύτερο, πίστεψέ με!
ΥΓ Ο Ψαριανός πότε πήρε πτυχίο; Ντουβάρι αλλά μετακλητό!
Αφήστε μια απάντηση