Μετρημένοι είναι οι ρασοφόροι που η ψυχή τους δεν είναι μαύρη, όπως τα ράσα τους. Και ένας απ’ αυτούς ήταν ο «πατέρας από φως» των προσφύγων, ο παπά Στρατής Δήμου της Λέσβου που έφυγε από την ζωή, μια μέρα σαν την σημερινή στις 2 Σεπτέμβρη του 2015, μόλις σε ηλικία 57 χρόνων.
“Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες. Σας προτρέπω να αγωνίζεστε όσο μπορείτε καθημερινά, για την ειρήνη και την αγάπη. Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι”, έλεγε σε συνέντευξη του, και αυτό το πιστεύω του το έκανε πράξη. Βοήθησε δεκάδες χιλιάδες άτομα, πρόσφυγες και όχι μόνο, καθώς ήταν η καρδιά της εθελοντικής οργάνωσης «Αγκαλιά» που βρισκόταν στην Καλλονή της Λέσβου.
«Ο δικός μου θεός, που εγώ πιστεύω, είναι θεός αγάπης, ειρήνης και συγχώρεσης. Δεν είναι ούτε ζηλόφθονος ούτε εκδικητικός, δεν έχει τα ανθρώπινα πάθη και δεν κρίνει από τη σιγουριά του καναπέ. Ο ΘΕΟΣ μου είναι αγάπη και η αγάπη τα πάντα σκεπάζει, πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει.
Οι ακραίοι, οι φανατικοί κάθε θρησκείας είναι άνθρωποι που ουσιαστικά δεν πιστεύουν στον θεό, καλύπτονται πίσω από την κάθε θρησκεία για να κάνουν τα εγκλήματά τους και να κερδίσουν δύναμη και πλούτο, καλυπτόμενοι και εκμεταλλευόμενοι από την αμάθεια και το θρησκευτικό συναίσθημα του ανθρώπου.
Το ίδιο συμβαίνει με τον κάθε φανατικό ρατσιστή, τον άνθρωπο που πιστεύει σε κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις, τον άνθρωπο που έχει μίσος και κακία στη καρδιά και που δεν έχει καμιά σχέση με τον θεό, γιατί δεν έχει μάθει να… ΑΓΑΠΑ».
Εμείς είμαστε υλιστές, αλλά υποκλινόμαστε σε προσωπικότητες ρασοφόρων όπως του παπά Στρατής Δήμου. Ηταν απ’ τις ελάχιστες εξαιρέσεις στον μισανθρωπισμό και σκοταδισμό που επικρατεί ανάμεσα στους “εκπροσώπους του θεού”.
Αφήστε μια απάντηση