Του Κώστα Παπαδάκη
Σε άλλες περιπτώσεις, όταν ο Δήμος Αθήνας και ιδίως ο Δήμαρχος επείγονται για να προβάλουν ένα ψήφισμα που έχουν λάβει, μέσα σε ελάχιστες ώρες το δημοσιοποιούν, ενώ αντίστοιχα ενεργοποιούνται και τα φιλικά προς αυτούς Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να το προβάλουν. Δεν συμβαίνει το ίδιο με το προχθεσινό ψήφισμα για την Γάζα, που ακόμα δεν έχει δημοσιοποιηθεί από το Γραφείο Τύπου, ούτε καν υπάρχει στην ιστοσελίδα του Δήμου Αθηναίων. Μόνη πηγή της ελάχιστης μέχρι σήμερα δημοσιοποίησης είναι η προχθεσινή δική μου ανάρτηση.
Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να προβληματίσει τους εξ αριστερών ασκούντες κριτική στο αν τελικά το ψήφισμα «βολεύει» την πλειοψηφία του Δήμου Αθηναίων, ή όχι. Αν την βόλευε, θα είχε κάθε λόγο να το προωθήσει αμελλητί, προκειμένου να προπαγανδίσει το «ξέπλυμα», όπως υποστηρίζουν. Ομως μέχρι τώρα το υπονομεύει. Ακόμα, αν το ψήφισμα αυτό εξίσωνε το Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους ή, πολύ περισσότερο προέβαλε το Ισραήλ, τότε τα φιλοϊσραηλινά μέσα ενημέρωσης θα το είχαν αρπάξει και θα το είχαν υπερπροβάλει. Φυσικά, δεν συμβαίνει τίποτε από αυτά. Οι ελάχιστοι φιλοϊσραηλινοί που το έχουν πάρει χαμπάρι βομβαρδίζουν ακόμα και αυτό το ΜΚΔ με υβριστικά μηνύματα, ενώ οι φιλοϊσραηλινές παρατάξεις στο Δ.Σ. (Μπακογιάννη και Παπαδοπούλου) δεν το στήριξαν, η πρώτη με αποχή, η δεύτερη με καταψήφιση.
Ωστόσο οφείλω ορισμένες απαντήσεις στους φίλους της Λαϊκής Συσπείρωσης έχοντας υπ’ όψη και το ευπρεπέστατο (και μακάρι να μείνουν σε αυτό το επίπεδο οι σχετικές διαδικτυακές αντιπαραθέσεις) σημερινό δημοσίευμα του Ριζοσπάστη για το θέμα, (Β.Κ: το παραθέτουμε παρακάτω), που όπως φαίνεται απασχολεί αρκετά τον χώρο:
Το ψήφισμα για τη Γάζα είναι αποτέλεσμα μιας επίμονης προσπάθειας να τοποθετηθεί το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας. Στην προσπάθεια αυτή θέσαμε το ζήτημα της γενοκτονίας στη Γάζα με διαρκή αιτήματα προς το Δημοτικό Συμβούλιο, η πλειοψηφία του οποίου με διάφορα προσχήματα απέφευγε να απαντήσει. Η επιμονή της Ανατρεπτικής Συμμαχίας και η συμβολή χιλιάδων ανθρώπων που ζήτησαν επώνυμα με τις υπογραφές τους στην “Κατεπείγουσα Έκκληση” την τοποθέτηση του Συμβουλίου απέδωσε καρπούς, η δε κινητοποίηση αυτή εκφράστηκε και με συγκέντρωση της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας και άλλων αντιπολεμικών κινήσεων έξω από το Δημαρχείο τη Δευτέρα 11/11/2024.
Σταθήκαμε ενάντια σε κάθε τοποθέτηση όρου ή προϋπόθεσης στο αίτημα της άμεσης κατάπαυσης του πυρός (όπως επιχείρησε η άκρα δεξιά και ζήτησε εν τέλει και ο Μπακογιάννης αλλά και σύμβουλοι της παράταξης Δούκα ξεδιαλέγοντας υποκριτικά την “απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων”). Και βέβαια αναδείξαμε το μείζον, που είναι το αίτημα απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση για καμία συνεργασία και συνέργεια στα εγκλήματα πολέμου στη Γάζα.
Τα αιτήματα αυτά αποτυπώθηκαν στο τελικό ψήφισμα, όσο και αν η Διοίκηση του Δήμου αποψίλωσε τις αρχικά προταθείσες από εμάς, ρητές αναφορές στη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ. Το τελικό κείμενο του Ψηφίσματος τάσσεται ρητά υπέρ της κατάπαυσης του πυρός, χωρίς όρους και προϋποθέσεις που θα την ακύρωναν, και κατά κάθε συνεργασίας και συνέργειας της ελληνικής κυβέρνησης. Η άποψη ότι η αριστερά πρέπει να υπερψηφίζει ψηφίσματα μόνο όταν ελέγχει πλήρως τις διατυπώσεις τους είναι βαθιά λαθεμένη. Προϋποθέτει έλεγχο της πλειοψηφίας του Δ.Σ. που δεν υπάρχει στον Δήμο Αθήνας. Αυτά είναι και τα όρια της αριστερής πολιτικής από τον αριστερισμό. Η αριστερή πολιτική παρεμβαίνει στα αντιδραστικά συνδικάτα και στα αστικά κοινοβούλια, εξαντλεί τις δυνατότητες των συσχετισμών και παράγει πολιτική. Ο αριστερισμός επιδιώκει την προβολή και καταγραφή των ιδεολογικοπολιτικών του χαρακτηριστικών παρά τη συμβολή τους στο μαζικό κίνημα και συχνά καταλήγει να αυτοπεριθωριοποιείται και να στέκεται (έστω και χωρίς κοινή πρόθεση) στην ίδια πλευρά του δρόμου με τους αντίπαλους.
Όσο για την απάντηση στο ερώτημα “Τι κατάφεραν;”, την απάντηση έδωσε η Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας σε ανακοίνωσή της :
“Η Παλαιστινιακή Παροικία ευχαριστεί θερμά όλους που συνέβαλαν στην έκδοση αυτής της απόφασης, η οποία πιστεύουμε ότι πρέπει να αποτελέσει την αρχή για πιο ουσιαστικά βήματα προς την κατεύθυνση της ειρήνης, της εφαρμογής της διεθνούς δικαιοσύνης και της τιμωρίας των εγκληματιών πολέμου” (βλέπε και προηγούμενη κοινοποιηθείσα ανάρτηση).
Ισως για αυτό και η απήχηση και η επιβράβευση της προχθεσινής ανάρτησης στην σελίδα αυτή σχετικά με το ψήφισμα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, ακόμα και τα αντίστοιχα της προεκλογικής περιόδου των δημοτικών εκλογών. Όπως δημόσια μπορεί κανείς να παρατηρήσει, ανάμεσα σε όσους εκφράζουν την συμπαράσταση τους είναι και δεκάδες Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας.
Ο συντάκτης του Ριζοσπάστη, που προφανώς το γνωρίζει και το λαμβάνει υπόψη του αυτό, σπεύδει να μας υποδείξει να μην κρυβόμαστε πίσω από τους Παλαιστίνιους. Καίτοι δεν θα το θεωρούσαμε υποτιμητικό, δεν κρυφτήκαμε ποτέ πίσω από κανέναν. Αλλά η άποψη ότι το κίνημα αλληλεγγύης οφείλει να υπερβαίνει αυτούς στους οποίους συμπαρίσταται και να ζητά περισσότερα από τους ίδιους, στους οποίους αναγνωρίζει «το δικαίωμα να διαπραγματεύονται με τον εχθρό τους» (άρα και να ζητούν και από μας να διαπραγματευόμαστε με τους ίδιους ή λιγότερους όρους) είναι πολιτικά ανορθόδοξη. Εκτός αν εκλαμβάνει την πλειοδοσία στη διαπραγμάτευση των αλληλέγγυων ως μπλόφα για την επίτευξη των βασικών. Όμως αρμοδιότεροι είναι οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι να κρίνουν ποια πολιτική στάση υπηρετεί αποτελεσματικά τον αγώνα τους: Ένα ψήφισμα έστω ελλιπές ή κανένα ψήφισμα; Και έκριναν.
Πράξαμε συνεπώς αυτό που απαίτησε το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Είναι ένα βήμα που δυναμώνει την Αντίσταση στην γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ και τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ που την στηρίζουν γι αυτό δεν είχε την στήριξη της ΝΔ και είχε την αντίθεση της άκρας δεξιάς. Η Λαϊκή Συσπείρωση δεν πήρε αντίστοιχη πρωτοβουλία να προτείνει συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ούτε κινητοποίησε κόσμο στη συγκέντρωση. Και στη συνέχεια προτίμησε την αποχή.
Και τώρα δικαιούμαι τώρα να της αντιστρέψω το ερώτημα: Εσείς λοιπόν σύντροφοι μετά από όλα αυτά τι πετύχατε; Απαντήστε μόνοι σας, πρώτα στον εαυτό σας.
Όμως η Αθήνα είναι η πρώτη πρωτεύουσα της Ευρώπης όπου το δημοτικό της συμβούλιο ανταποκρίθηκε στην επείγουσα έκκληση να σταματήσει η κλιμάκωση της καταστροφής στη Βόρεια Γάζα. Καλούμε κάθε δημοτικό συμβούλιο σε όλη την Ελλάδα να προχωρήσει σε συζήτηση και απόφαση στο πλευρό της Παλαιστίνης. Και κάθε αριστερή δύναμη σε αυτά να πάρει τις σχετικές πρωτοβουλίες.
Ο αγώνας ενάντια στον σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό μέχρι την τελική νίκη και την πλήρη αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους μπορεί και πρέπει να νικήσει. Και θα είμαστε μαζί με τους Παλαιστίνιους στην πρώτη γραμμή.
_________________________
B.K: Το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη για το οποίο γίνεται λόγος παραπάνω:
Τι κατάφεραν;
«Ο δήμος Αθηναίων, ανταποκρινόμενος στην από 25/10/2024 έκκληση του ύπατου αρμοστή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα αναφορικά με την ανθρωπιστική καταστροφή που εκτυλίσσεται στη Λωρίδα της Γάζας (…) ζητά: Την άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Την αποκλιμάκωση της πολεμικής σύγκρουσης στον Λίβανο και στα άλλα ενεργά μέτωπα του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Καλεί την ελληνική κυβέρνηση: Να απέχει από κάθε πράξη συνεργασίας και συνέργειας που θα μπορούσε να συντελέσει στην επέκταση του πολέμου, στην επιδείνωση της ανθρωπιστικής κρίσης και στην απώλεια ανθρωπίνων ζωών αμάχων, και να αναλάβει ενεργητικά πρωτοβουλίες για την κατάπαυση του πυρός».
Αυτό το ψήφισμα ενέκρινε κατά πλειοψηφία (παράταξη Δούκα – ΠΑΣΟΚ, «Ανοιχτή Πόλη» – ΣΥΡΙΖΑ και «Ανατρεπτική Συμμαχία» – ΑΝΤΑΡΣΥΑ) το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας. Περισσότερο απ’ όλους το πανηγύρισε ο επικεφαλής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημοτικό Συμβούλιο, αναφωνώντας: «Αυτήν τη φορά τα καταφέραμε. Το Δημοτικό Συμβούλιο υπερψήφισε πριν λίγη ώρα το ψήφισμα για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο». Τι ακριβώς «κατάφεραν» ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Να βγει ένα ψήφισμα που δεν τολμάει ούτε να κατονομάσει το Ισραήλ ως τον ένοχο για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων και για την επέκταση του πολέμου σε όλη την περιοχή – όπως ζητούσε η «Λαϊκή Συσπείρωση», η οποία απείχε από την ψηφοφορία – και που τελικά οδηγεί στη λογική των ίσων αποστάσεων.
Επικαλούνται μάλιστα τη λογική «καλύτερα ένα οποιοδήποτε ψήφισμα, παρά καθόλου ψήφισμα», φτάνοντας να πετούν την μπάλα στην εξέδρα για τα εγκλήματα στη Μέση Ανατολή και να αποσιωπούν προκλητικά τους υπαίτιους, που με οργή και αγανάκτηση καταγγέλλει όλος ο λαός. Το επιχείρημα εξάλλου ότι «αυτό θα ήθελαν οι Παλαιστίνιοι» δεν λέει απολύτως τίποτα. Γιατί οι Παλαιστίνιοι είναι ένας λαός που αγωνίζεται με κάθε μέσο, αντιστέκεται και με τα όπλα στην ισραηλινή βαρβαρότητα και έχει το δικαίωμα και να διαπραγματεύεται με τον εχθρό του και να αξιοποιεί κάθε μέσο για την κατάπαυση του πυρός. Και καλά κάνει. Ομως ένα κίνημα αλληλεγγύης που βρίσκεται στην Αθήνα και όχι στη Γάζα, σε μια χώρα που είναι ορμητήριο του ΝΑΤΟ και «στρατηγικός συνεργάτης» του κράτους – δολοφόνου, ασκεί πραγματική πίεση όταν αναδεικνύει τον ένοχο του πολέμου, δηλαδή το Ισραήλ και τους συνεργάτες του, το ΝΑΤΟ και την ελληνική κυβέρνηση, βάζοντάς τους στο στόχαστρο της πάλης. Γι’ αυτό οι εμπνευστές και οι υποστηρικτές του ψηφίσματος να μην «κρύβονται» πίσω από τους Παλαιστίνιους. Αλλιώς, «αλληλεγγύη υποκρισίας» προς τους Παλαιστίνιους κάνει και η κυβέρνηση Μπάιντεν στις ΗΠΑ… Που από τη μια εξοπλίζει το Ισραήλ και από την άλλη κάνει εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός και «μαλώνει» τον Νετανιάχου για «ακρότητες»…
Σύντροφε Κώστα, δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση οι σεχταριστές του Περισσού να ψηφίσουν οποιοδήποτε ψήφισμα που να μην το έχουν φτιάξει οι ίδιοι. Ακόμα κι αν αυτό το ψήφισμα των άλλων ήταν καλύτερο και μαχητικότερο από το δικό τους. Ο Περισσός ως ηγεσία είναι πλέον μια εντελώς χαμένη υπόθεση…