Ξεσαλώνουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας το παράδειγμα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, κάθε φορά που απευθύνονται σε ξένους είτε αυτοί είναι επιχειρηματίες και πολιτικοί είτε μέσα ενημέρωσης. Οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ολοφύρονται και θρηνούν στις οθόνες των ελληνικών τηλεοράσεων για το κακό που μας κάνουν, αλλά μόλις έρθουν σε επαφή με ξένους υπερηφανεύονται για το… «ξίγκι» που έχουν οι μισθοί και οι συντάξεις των Ελλήνων και πώς η κυβέρνηση Παπανδρέου αφαιρεί το «λίπος» αυτό!
Τα ίδια έκανε μιλώντας στο πρακτορείο Ρόιτερς ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος. «Δεν υπάρχουν προφανείς εναλλακτικές λύσεις στις σκληρές πολιτικές που προβλέπονται στο μνημόνιο ΕΕ – ΔΝΤ και οι οποίες έχουν εφαρμοστεί!» απεφάνθη το κορυφαίο συνδικαλιστικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Έσπευσε μάλιστα να προσθέσει ότι «δεν υπάρχει σχέδιο για γενική απεργία στο προσεχές μέλλον»!
Τι να πει κανείς; Άλαλα τα χείλη των εμβρόντητων ασεβών επικριτών του! Συνδικαλιστής ηγέτης με σύνθημα «Ζήτω το μνημόνιο, κάτω οι απεργίες!» δεν έχει ξαναεμφανιστεί σε τούτη τη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» και της γελοιοποίησης των πάντων από τα πολιτικά (και όχι μόνο!) λαμόγια του ΠΑΣΟΚ.
Ένα τέτοιο σπάνιο «διαμάντι» του συνδικαλισμού, όχι απλό βουλευτή, αλλά κατευθείαν …εξωκοινοβουλευτικό υπουργό θα έπρεπε να τον κάνει αμέσως ο Παπανδρέου, αν δεν ήταν τόσο μικρόψυχος και φθονερός τύπος! Αυτό θα είχε άλλωστε και χρηστική αξία, καθώς μετά τα όσα είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ούτε με… τανκ δεν μπορεί να ξαναεμφανιστεί σε εργατική συγκέντρωση!
Το μόνο που ενδέχεται να ανακόψει την υπουργική καριέρα του Γ. Παναγόπουλου πλέον είναι το γεγονός πως είναι, δυστυχώς, μοναδικός και αναντικατάστατος! Πού να βρεθεί άλλος τέτοιος;
Πηγή: Εφημερίδα “ΠΡΙΝ”
http://garizo.blogspot.com/2010/05/1953.html
Πραγματικά προφητική αυτή η ανάρτηση…Βαθύ Κόκκινο έχει κάποια παλιά πρωτοσέλιδα εφημερίδων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον!
Ατόφια η δήλωση που έκανε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, την Πέμπτη, στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ρόιτερς»: «Παρά τις πολλές απεργίες που έκανε η ΓΣΕΕ, εφαρμόστηκαν οι αυστηρές πολιτικές που περιγράφονται στο μνημόνιο (με την ΕΕ και το ΔΝΤ) και δεν υπάρχουν προφανείς εναλλακτικές λύσεις».
Την επομένη, ο Γιάννης Παναγόπουλος εμφανίστηκε… θιγμένος και για να διασκεδάσει τις αντιδράσεις που προκάλεσε, προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Ετσι εμφανίστηκε «με έκπληξη και οργή» και κάνοντας λόγο για «πλήρη διαστρέβλωση» της θέσης του «για το μνημόνιο και τη χρήση του "όπλου" της γενικής απεργίας» εξήγησε: «H διαφωνία μου με το μνημόνιο δε σημαίνει ότι υποχρεούμαι να συμφωνήσω ότι υπάρχει ορατή εναλλακτική κυβερνητική λύση». Δηλαδή, διαφωνώ μεν, συμφωνώ δε. Τι είναι αυτό, άλμα λογικής ή απύθμενη υποκρισία; Πάνω απ' όλα, αποφασιστικότητα για υπεράσπιση της στρατηγικής του κεφαλαίου.
Τι άλλο εννοεί ο Γ. Παναγόπουλος; Οτι οι εργατικοί αγώνες πρέπει να στοχεύουν στην αλλαγή κυβέρνησης. Και αφού δεν υπάρχει τέτοια εναλλακτική λύση τους σταματάμε! Μισή αλήθεια και ένα μεγάλο ψέμα. Ο ίδιος ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στηρίζει παντοιοτρόπως την κυβέρνηση. Επομένως δε θέλει την αλλαγή της. Ισα ίσα, το αντίθετο. Ποτέ επίσης δεν έβαλε τέτοιο στόχο στο εργατικό κίνημα, όσο κυβέρνηση είναι το ΠΑΣΟΚ. Να λοιπόν το ασύστολο ψέμα. Λέει όμως και μισή αλήθεια. Ποια; Οτι για να ικανοποιηθούν, έστω και ελάχιστα κάποιες ανάγκες των εργαζομένων χρειάζεται αλλαγή πολιτικής, πολιτικό είναι το ζήτημα. Μόνο που δεν το λέει ολόκληρο αυτό το ζήτημα γιατί δεν το πιστεύει, αφού δεν είναι ταγμένος με τα συμφέροντα έστω και με ορισμένα άμεσα των εργατών.
Εν κατακλείδι, αυτή η ξεδιάντροπη στάση αποκαλύπτει για άλλη μια φορά, πως η ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι μοχλός καλλιέργειας και ενίσχυσης της μοιρολατρίας, καταστρέφει τις όποιες διαθέσεις αντίστασης υπάρχουν αντί να τις ανεβάζει σε πάλη ενάντια στα μονοπώλια, θέλει τους εργάτες υποχείρια της κυβερνητικής πολιτικής και των εργοδοτών, είναι υπέρμαχος της εκμετάλλευσης. Απαξιώνει ολοκληρωτικά τους αγώνες. Επικίνδυνο για την εργατική τάξη! Αποκαλύπτεται επομένως για άλλη μια φορά ότι για να υπάρξουν κατακτήσεις χρειάζεται εργατικό κίνημα με αντιμονοπωλιακή γραμμή. Με τη γραμμή που προβάλλει και παλεύει το ΠΑΜΕ.