Σαν μάννα εξ ουρανού είδαν στο ΣΥΝ την αγωγή Βγενόπουλου κατά Τσίπρα. Και δικαίως. Οταν ένας καπιταλιστικός όμιλος σου κάνει αγωγή, εγκαινιάζοντας μια πρακτική που κανένας καπιταλιστής δε διανοήθηκε να εγκαινιάσει στα χρόνια της μεταπολίτευσης, αυτόματα σου κάνει διαφήμιση. Γιατί, βέβαια, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν πρόκειται να βρεθεί δικαστής που να ψηφίσει υπέρ της καταδίκης αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος για δηλώσεις του που σχετίζονται άμεσα με την άσκηση των καθηκόντων του.
Αν ίσχυε το αντίθετο, τότε οι πολιτικοί θα ήταν καθημερινά στα δικαστήρια. Μια ματιά στα πρακτικά της Βουλής και τις σελίδες των εφημερίδων φτάνει. Επομένως, εκείνο που θα μείνει για τον ΣΥΝ είναι η πολιτική διαφήμιση. Και μάλιστα, σε μια συγκυρία που έχει διαγράψει το τμήμα ανόδου της εκλογικής καμπύλης του και διανύει το τμήμα καθόδου. Ούτε πληρωμένο να τον είχαν τον Βγενόπουλο ο Τσίπρας, ο Καρίτζης και η ομάδα των ροζ επικοινωνιολόγων.
Επειδή, όμως, σίγουρα δεν τον έχουν πληρωμένο, πρέπει όλοι να καταδικάσουμε την ιταμή πρόκληση του καπιταλιστή, που πάει να εγκαινιάσει μια νέα τακτική. Πού αποσκοπεί ο Βγενόπουλος, ο οποίος δεν είναι κάποιος άσχετος με την ελληνική πραγματικότητα και την πολιτική της παράδοση; Οχι, βέβαια, στο να καταδικάσει τον Τσίπρα. θέλει να εγκαινιάσει μια τακτική πιο επιθετικής συμπεριφοράς του κεφαλαίου στα δημόσια πράγματα και ταυτόχρονα να κάνει διαφήμιση γύρω από το όνομα του. Το τελευταίο το έχει ανάγκη και φαίνεται και από τις κινήσεις που κάνει με τον Παναθηναϊκό, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την οργή των οπαδών του ενάντια στους Βαρδινογιάννηδες και να τους μετατρέψει σε προσωπικό του στρατό.
Κι όλ’ αυτά γιατί παραείναι χοντρό για να το καταπιεί κανείς το ποσό των 200 εκατ. ευρώ το οποίο η MIG που διευθύνει ο Βγενόπουλος έβγαλε μέσα σε εφτά μήνες από τη μετοχή του ΟΤΕ.
Ο Τσίπρας (όπως και ο Παπανδρέου και η Παπαρήγα) δεν είπε τίποτα διαφορετικό από αυτό που συζητούν οι πάντες. Οτι σ’ αυτή την αγοραπωλησία κάτι μυρίζει. Δηλαδή, οι μανατζαραίοι της Deutsche Telekom, που ήθελαν να πάρουν τον ΟΤΕ, πιάστηκαν κορόιδα από έναν επαρχιώτη δικηγόρο; Γιατί τέτοιος είναι ο Βγενόπουλος μπροστά στον γερμανικό μονοπωλιακό κολοσσό. Αφού ήθελαν να αγοράσουν τον ΟΤΕ, γιατί δε μπήκαν έγκαιρα στο παιχνίδι οι ίδιοι, αλλά άφησαν τον Βγενόπουλο να μαζεύει ποσοστά μετοχών; Κι αφού στο τέλος αγόρασαν από τον Βγενόπουλο, γιατί του πλήρωσαν τόσο υψηλό premium (διαφορά τιμής), όταν ήταν δεδομένο ότι η κυβέρνηση δε γουστάριζε τη MIG μες στα πόδια της και είχε ψηφίσει, μάλιστα, και νομοθετική διάταξη για να της φράξει το δρόμο;
Ο Βγενόπουλος, λοιπόν, θέλει οι πάντες (πολιτικοί και ΜΜΕ) να βγαίνουν και να τον υμνούν, πόσο μάγκας μάνατζερ είναι και κατάφερε να βγάλει τόσα λεφτά από τους Γερμανούς, ενώ η κυβέρνηση (δηλαδή το ελληνικό δημόσιο) δε θα βγάλει τίποτα (θα πουλήσει ακριβά μόνο ένα 3% που θα αγοράσουν οι Γερμανοί για να εξισωθούν τα ποσοστά των «συνδιοικούντων» DT και ελληνικού δημοσίου). Ομως, αν οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης έκαναν αυτό που θέλει ο Βγενόπουλος, θα τους έφτυναν οι ίδιοι οι οπαδοί τους. Ο κόσμος υποψιάζεται, ο κόσμος «μυρίζει» τη βρομιά και οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης πρέπει να κάνουν τουλάχιστον κάποιες καταγγελίες.
Αποδείξεις, φυσικά, δεν έχουν. Οι μεγάλες συμφωνίες δε γίνονται με πρωτόκολλα. Αν μεν αυτές οι συμφωνίες είναι καθαρά επιχειρηματικές, ουδείς ασχολείται. Κανένας δεν ασχολήθηκε, βέβαια, με τον τρόπο που η MIG εξαγόρασε τη Viavartia και στη συνέχεια ο Βγενόπουλος ξωπέταξε τον «κολλητό» του Δασκαλόπουλο. Οταν, όμως, οι συμφωνίες αφορούν κρατικές επιχειρήσεις, όταν δημιουργείται τριγωνική σχέση κυβέρνησης-MIG-DT, τότε έχουμε καθήκον να μιλήσουμε. Το ζήτημα που προκύπτει είναι απλό: οι χειρισμοί της κυβέρνησης «έστειλαν» στα ταμεία της MIG 200 εκατ. ευρώ. Επομένως, ο Αλογοσκούφης οφείλει να απαντήσει στο ερώτημα: συνένοχος ή στο κόλπο;
(Απ’ την εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ)
Αφήστε μια απάντηση