Δυστυχώς, ένας ηλικιωμένος άντρας βρήκε φρικτό θάνατο, καμένος ζωντανός. Σπίτια, περιουσίες και αμέτρητα στρέμματα δασικών εκτάσεων παραδίδονται στις φλόγες. Η πυρκαγιά στην Κερατέα μαίνεται ανεξέλεγκτη, απειλώντας πλέον και την Παλαιά Φώκαια. Την ίδια στιγμή, φωτιά έχει ξεσπάσει και στην Αρχαία Ολυμπία, με εντολή εκκένωσης έξι περιοχών.
Σφίγγεται η καρδιά βλέποντας στις οθόνες τον όλεθρο να ξεδιπλώνεται. Οι φλόγες καταπίνουν τοπία, σπίτια, αναμνήσεις – κι όμως η εικόνα είναι γνώριμη, επαναλαμβανόμενη, σχεδόν “προγραμματισμένη” στην ελληνική πραγματικότητα.
Δεν θα σταθούμε στην απλή παράθεση ειδήσεων – αυτά τα βρίσκει κανείς σε κάθε δελτίο. Θυμίζουμε όμως ένα παλιότερο κείμενό μας, γραμμένο το 2017, με τίτλο «Καπιταλισμός και πυρκαγιές». Γιατί η αιτία δεν είναι ούτε ο “κακός μας ο καιρός”, ούτε η “κλιματική αλλαγή”, ούτε ο “στρατηγός άνεμος” του πολιτικαντισμού. Η ρίζα βρίσκεται στη διαχρονική αντίληψη του αστικού κράτους απέναντι στη φύση – το “ανόργανο σώμα” του ανθρώπου – που αντιμετωπίζεται όχι ως κοινό αγαθό αλλά ως αναλώσιμο.
Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, της υποταγής στις προσταγές των καπιταλιστών και των ξένων επικυρίαρχων, η “προστασία” σημαίνει προσλήψεις μπάτσων και παπάδων, αγορές πολεμικών εξοπλισμών και πυρπολικών, ενώ το Πυροσβεστικό Σώμα αφήνεται χωρίς προσωπικό, χωρίς μέσα, χωρίς σχέδιο.
Και φτάνουμε ξανά στο ίδιο έργο: δραματικές εικόνες από καμένες ζωές και τόπους, ΜΜΕ που στήνουν την επικοινωνιακή βιτρίνα της κυβέρνησης, και καμία κουβέντα για το γιατί η χώρα μας παραμένει εντελώς ανοχύρωτη απέναντι στις απολύτως αναμενόμενες πυρκαγιές.
Αυτό δεν είναι “τραγωδία της φύσης” – είναι έγκλημα του συστήματος.
Αφήστε μια απάντηση