Η απόφαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάρισας, στις 6 Οκτώβρη 2025, να εγκρίνει το αίτημα του Πάνου Ρούτσι για εκταφή, ταυτοποίηση DNA και τοξικολογικές εξετάσεις στη σορό του γιου του, Ντένις, θύματος του εγκλήματος των Τεμπών, δεν είναι «νίκη της Δικαιοσύνης». Είναι νίκη της λαϊκής πίεσης και της αδάμαστης θέλησης ενός πατέρα που, με 22 ημέρες απεργίας πείνας μπροστά στη Βουλή, έφερε την κυβέρνηση της ΝΔ στα όριά της.
Η απόφαση δεν προέκυψε από κάποια ξαφνική «ευαισθησία» των μαριονετών της Θέμιδας, αλλά από τον τρόμο του Μαξίμου μπροστά στην οργή του λαού και το φάσμα μιας Αθήνας που «θα καιγόταν» αν ο Ρούτσι πέθαινε. Όσο για τους υπουργούς, τους δικαστικούς και τους αρθρογράφους που απαξίωσαν τον αγώνα του, η σιωπή τους τώρα φωνάζει πιο δυνατά από ποτέ: συγγνώμη δεν υπάρχει.
Ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του 20χρονου Ντένις που χάθηκε στα Τέμπη το 2023, ξεκίνησε στις 15 Σεπτεμβρίου 2025 απεργία πείνας στο Σύνταγμα, απαιτώντας απαντήσεις για τον θάνατο του παιδιού του. Το αίτημά του – εκταφή, DNA και τοξικολογικές εξετάσεις – ήρθε μετά από αποκαλύψεις για την προκλητική συγκάλυψη: καμία τέτοια εξέταση δεν είχε γίνει αρχικά, ενώ το κράτος έσπευσε να «καθαρίσει» τον τόπο του εγκλήματος.
Με την υγεία του να κλονίζεται, ο Ρούτσι έγινε φάρος αντίστασης, ενώ η κοινωνία τον αγκάλιασε με διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και καταιγισμό θετικών σχολίων στο X.
Η οργή για τα 57 θύματα και την κρατική αδιαφορία έφτασε σε σημείο βρασμού, με το Μαξίμου να παρακολουθεί με τρόμο το ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης.
Αντί να σταθεί στο πλευρό ενός πενθούντος πατέρα, η κυβέρνηση της ΝΔ και οι «ανεξάρτητοι» λειτουργοί της Δικαιοσύνης επέλεξαν την απαξίωση.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, χαρακτήρισε την απεργία «εξώδικο με πείνα» (25/9), υπονοώντας ότι ο Ρούτσι παρασύρθηκε από «πολιτικά αδίστακτους» όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Αναστασία Παπαδοπούλου, πήγε ακόμα παραπέρα, λέγοντας ότι οι συγγενείς «παρασύρονται από πρόθυμους με άλλους σκοπούς» και ότι τα αιτήματα εκταφής «έχουν απορριφθεί» (23/9).
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, σε μια πρωτοφανή επίδειξη αναλγησίας, αμφισβήτησε την υγεία του Ρούτσι, λέγοντας ότι «είναι μια χαρά» και κατηγορώντας για «χυδαία εκμετάλλευση» (3-4/10).
Το ότι έκανε ακόμα μια κυβίστηση ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ., ήταν κάτι το αναμενόμενο:
Ακόμα και ο αρθρογράφος Σάκης Μουμτζής, σε σημερινό του κείμενο (6/10), παρουσίασε την απεργία ως «παιχνίδι εξωθεσμικών κέντρων» για την πτώση του Μητσοτάκη, με τα Τέμπη να είναι «πολιορκητικός κριός».
Η γραμμή ήταν κοινή: το αίτημα Ρούτσι «θα καθυστερούσε τη δίκη» και ήταν «στημένο» από την αντιπολίτευση. Αυτή η ρητορική δεν ήταν μόνο ψευδής – ήταν βαθιά προσβλητική για έναν άνθρωπο που ρίσκαρε τη ζωή του για την αλήθεια.
Η απόφαση της Εισαγγελίας Λάρισας να εγκρίνει το πλήρες αίτημα – εκταφή, DNA, τοξικολογικές, με διορισμό τεχνικών συμβούλων από συγγενείς, χωρίς καθυστέρηση της δίκης – δεν ήρθε από την «ανεξαρτησία» της Δικαιοσύνης. Ήρθε γιατί η κυβέρνηση τρομοκρατήθηκε. Οι μαζικές κινητοποιήσεις, οι φωνές στο X, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και η αποφασιστικότητα συγγενών όπως ο Παύλος Ασλανίδης, που απάντησε στην Παπαδοπούλου λέγοντας «μας προσβάλει σαν γονείς», έκαναν το Μαξίμου να συνειδητοποιήσει ότι αν ο Ρούτσι πέθαινε, η Αθήνα θα γινόταν «πυρ και μανία».
Η απόφαση ήταν μια τακτική υποχώρηση για να αποφευχθεί ο «εφιάλτης» της κοινωνικής έκρηξης, όπως είναι ολοφάνερο.
Και τώρα; Καμία συγγνώμη. Ο Φλωρίδης σιωπά, η Παπαδοπούλου δεν σχολιάζει, ο Γεωργιάδης προσπαθεί να «καπελώσει» την απόφαση λέγοντας «υποστηρίζαμε το αίτημα, αρκεί να μην καθυστερήσει η δίκη» (6/10), και έμεινε ο Μουμτζής να επιμένει σε θεωρίες συνωμοσίας, αφού δεν πρόλαβε να ενημερωθεί για τις νέες εξελίξεις.
Η ΝΔ, αντιμέτωπη με την λαϊκή οργή και τις εσωκομματικές ρωγμές, -μέχρι ο Αρχιεπίσκοπος επισκέφτηκε σήμερα τον απεργό πείνας, επιλέγει το «damage control» αντί να αναγνωρίσει το λάθος της.
Οι «λειτουργοί της Θέμιδας», πιστοί στις εντολές του Μαξίμου, αποδεικνύουν ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή – είναι δεμένη χειροπόδαρα στην κυβερνητική εξουσία.
Ο αγώνας του Πάνου Ρούτσι δεν ήταν μόνος. Ήταν ο αγώνας χιλιάδων που βγήκαν στους δρόμους, που φώναξαν στο X, που στάθηκαν δίπλα σε έναν πατέρα που έφτασε στα όρια για την αλήθεια.
Η απόφαση της Εισαγγελίας είναι απόδειξη ότι ο λαός, όταν ενώνεται, μπορεί να λυγίσει ακόμα και την πιο αλαζονική εξουσία. Όμως, η μάχη δεν τελειώνει εδώ. Η συγκάλυψη των Τεμπών, η έλλειψη λογοδοσίας και η απουσία συγγνώμης δείχνουν ότι το σύστημα θα συνεχίσει να προστατεύει τους δικούς του.
Αφήστε μια απάντηση