Πηγή: Θανάσης Καμπαγιάννης – f/b
Λέγεται ότι ο υπουργός της Ρωσικής αυτοκρατορίας Γκριγκόρι Ποτέμκιν είχε στήσει προσόψεις σπιτιών που αναπαριστούσαν χωριά στην Κριμαία, για να τις δει η αυτοκράτειρα Αικατερίνη κατά το πέρασμά της από τον ποταμό Δνείπερο και να ικανοποιηθεί για την ευτυχία των υπηκόων της.
Τα “χωριά Ποτέμκιν” ήταν ξύλινο ντεκόρ.
Αυτό συμβαίνει αυτές τις μέρες και με την πειθαρχική διερεύνηση του “ανεξήγητου” θανάτου του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα και την αποστολή του φακέλου στον Συνήγορο του Πολίτη.
Μάλιστα η Καθημερινή επέλεξε να αναδείξει το θέμα και στην πρωτοσέλιδη απόψη.
Τι τραγέλαφος!
Πριν λίγες μέρες, ο Συνήγορος του Πολίτη δημοσιοποίησε την ετήσια έκθεση του Εθνικού Μηχανισμού Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας.
Τα πορίσματα του Συνηγόρου είναι τα συνήθη: η αστυνομική βία και αυθαιρεσία είναι συστημική και ατιμώρητη, οι ποινές που επιβάλλονται είναι ελάχιστες και αστείες (επίπληξη, πρόστιμο, κλπ) ενώ οι περιπτώσεις πραγματικής τιμωρίας είναι ελάχιστες.
Όμως υπήρχε και ένα νέο που η έκθεση επεσήμανε με εμφανή απογοήτευση.
Ο νόμος προβλέπει ότι, σε ακραίες περιπτώσεις ανεπάρκειας της πειθαρχικής διερεύνησης, “ο Συνήγορος του Πολίτη, ως Ε.ΜΗ.ΔΙ.Π.Α, έχει τη δυνατότητα να ενημερώνει τον αρμόδιο Υπουργό, σε κάθε περίπτωση διαπίστωσης απόκλισης από το πόρισμά του με ανεπαρκή αιτιολογία, και σε οποιοδήποτε στάδιο της πειθαρχικής διαδικασίας, ώστε ο τελευταίος, ως πειθαρχικός προϊστάμενος του ένστολου προσωπικού, να προβεί στις, κατά την κρίση του, τυχόν απαιτούμενες ενέργειες”.
Ο Συνήγορος έχει κάνει πολύ περιοριστική χρήση αυτής της αρμοδιότητας. Αλλά ακόμα και σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις (μόλις 4 το 2022) που οι φάκελοι εστάλησαν στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, δεν υπήρξε ποτέ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ανταπόκριση.
Και έτσι, και οι υποθέσεις αυτές μπήκαν στο αρχείο.
Διαβάστε τώρα στην Καθημερινή για την “δικαιοπολιτική ορθότητα” της αποστολής του φακέλου στον Συνήγορο και θαυμάστε την ελληνική εκδοχή του κράτους δικαίου, δηλαδή τα ελληνικά “χωριά Ποτέμκιν” του 21ου αιώνα.
Για την ιστορία, οι 4 υποθέσεις αφορούσαν: α. Παράνομη κράτηση και σωματική βία σε βάρος δικηγόρων στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκη το 2018, β. Αστυνομική βία σε βάρος διαδηλωτών στη Θεσσαλονίκη το 2015 σε πορεία για την Παγκόσμια Μέρα για τους μετανάστες, γ. Υποθέσεις εκκένωσης καταλήψεων στο Κουκάκι τον Δεκέμβρη του 2019 (δλδ υπόθεση Ινδαρέ) και δ. Αστυνομική βία σε βάρος νεαρού άνδρα στον Βόλο τον Ιούνιο του 2020 (δλδ υπόθεση Βασίλη Μάγγου).
_________________
Για το ίδιο θέμα ο ίδιος δικηγόρος είχε γράψει:
Δεν είναι “μεμονωμένο περιστατικό”, δεν είναι κάποιο “σάπιο μήλο”, δεν είναι ένα μόνο “αμαρτωλό τμήμα”. Είναι η συστημική βία και ατιμωρησία της Ελληνικής Αστυνομίας που έχει γίνει εστία εγκληματικότητας η ίδια, χωρίς την παραμικρή λογοδοσία. Μέχρι να υπάρξουν επαρκείς εξηγήσεις και λογοδοσία, το βάρος της απόδειξης δεν είναι σε όσους καταγγέλλουμε την ΕΛΑΣ για δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, αλλά στην Αστυνομία να αποδείξει ότι δεν είναι ένοχη.
Όπως το λέει χαρακτηριστικά η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου [υπόθεση Βελίκοβα (Velikova) κατά Βουλγαρίας]: «Το Δικαστήριο θεωρεί ότι σε περίπτωση που ένα άτομο έχει τεθεί υπό αστυνομική κράτηση όντας υγιές, βρεθεί όμως στην συνέχεια νεκρό, εναπόκειται στο κράτος να παράσχει μια εύλογη εξήγηση των γεγονότων που οδήγησαν στο θάνατό του, ελλείψει μίας τέτοιας εξήγησης οι αρχές πρέπει να θεωρηθούν υπεύθυνες σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης…. Εάν τα υπό συζήτηση γεγονότα, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, αποτελούν αποκλειστικά αντικείμενο γνώσης των αρχών, όπως συμβαίνει στην περίπτωση προσώπων που όντας υπό κράτηση βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους, θα προκύψουν ισχυρά τεκμήρια σχετικά με τραυματισμούς και θάνατο τους κατά τη διάρκεια της κράτησης. Πράγματι, μπορεί να θεωρηθεί ότι εναπόκειται στις αρχές το βάρος απόδειξης να παρέχουν ικανοποιητική και πειστική εξήγηση».
Μέχρι τότε, ανακοινώσεις σαν και αυτή του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας είναι απλώς ανυπόστατες.
Αφήστε μια απάντηση