Την 1η Νοέμβρη του 2024 στην πόλη Νόβι Σαντ, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας, καταρρέει η οροφή του πρόσφατα ανακαινισμένου κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης, με αποτέλεσμα τον θάνατο 15 ανθρώπων, κυρίως νεαρής ηλικίας, και τον τραυματισμό άλλων.

Από τότε μέχρι σήμερα μεγάλες συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις και συγκρούσεις κατακλύζουν τη Σερβία, με σύσσωμο τον σερβικό λαό να απαιτεί εδώ και τώρα δικαιοσύνη. Ο θάνατος των 15 ανθρώπων από την κατάρρευση της οροφής στον σιδηροδρομικό σταθμό του Νόβι Σαντ αποτέλεσε την αφορμή για να τεθούν στο προσκήνιο ευρύτερα ζητήματα που αφορούν την πολιτική και κοινωνική ζωή στη Σερβία, όπως η κρατική διαφθορά, η κατάληψη δημόσιων, κοινωνικών αγαθών από το κεφάλαιο με τη βίαιη επέλαση των ιδιωτικοποιήσεων, εν γένει μια επικρατούσα κοινωνική και ταξική υποτίμηση.
Στον αγώνα αυτόν, η νεολαία δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα λιγότερο παρά να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Από τις αρχές του Νοέμβρη, φοιτητές και φοιτήτριες οργανώθηκαν στη βάση, μακριά και έξω από κομματικές και συντεχνιακές λογικές, και προχώρησαν σε αποκλεισμούς και καταλήψεις σχολών. Σήμερα, οι καταλήψεις αυτές αποτελούν τα κέντρα αγώνα και την προμετωπίδα των κινητοποιήσεων στη Σερβία, με πάνω από 80 πανεπιστημιακά ιδρύματα και σχολεία να βρίσκονται αυτήν τη στιγμή εκτός λειτουργίας, με τους εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν ενεργά και να στηρίζουν τις πρωτοβουλίες των φοιτητών.
Αν το σκηνικό σας θυμίζει Τέμπη, δεν κάνετε κανένα λάθος. Η τραγωδία στα Τέμπη δεν ήταν κανένα “ελληνικό δημιούργημα” ή “φαινόμενο”. Ήταν, είναι και θα είναι η ίδια εγκληματική πολιτική κράτους και κεφαλαίου, που στον βωμό του κέρδους και στην ανάγκη διαιώνισης της εξουσίας τους επί της κοινωνίας, δεν διστάζουν να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές. Η κρατική διαφθορά και ο καπιταλιστικός τυχοδιωκτισμός στο ζήτημα της διαχείρισης και εκμετάλλευσης δημόσιων, κοινωνικών αγαθών εντοπίζεται παγκοσμίως και μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης υποφέρουν από αυτήν τη συνθήκη, μέχρι το σημείο να θρηνούν και νεκρούς.
Παρά την καταστολή και την κυβερνητική τρομοκρατία, με αποκορύφωμα την πρόσφατη επίθεση σε συγκέντρωση μνήμης, κατά την οποία κυβερνητικό στέλεχος παρέσυρε με το αμάξι του φοιτήτρια, με τη νεολαία μπροστά οι παλλαϊκές κινητοποιήσεις συνεχίζονται. Οι πανεπιστημιακοί χώροι συνεχίζουν να τελούν υπό κατάληψη, συνδικάτα, εργαζόμενοι και εργαζόμενες κηρύσσουν και καλούν σε γενική απεργία, ζητώντας άμεσα την απόδοση ευθυνών, αλλά και τη δημοσιοποίηση των εγγράφων της απευθείας ανάθεσης του έργου της ανακαίνισης της οροφής του σιδηροδρομικού σταθμού σε εργολάβο. Ωστόσο, τα αιτήματα δεν περιορίζονται εκεί, αλλά ο αγώνας αποκτά ευρύτερο κοινωνικό χαρακτήρα, με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να διεκδικούν αυξήσεις στον προϋπολογισμό των δημοσίων πανεπιστημίων, ενώ την ίδια στιγμή όλοι και όλες στρέφουν τα βέλη τους απέναντι στη κρατική διαφθορά και λογοκρισία.
Όσο κι αν η σερβική κυβέρνηση προσπαθεί με δόλιους τρόπους να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και να δημιουργήσει βαλβίδες αποσυμπίεσης, όπως οι έκτακτες οικονομικές παροχές, χιλιάδες κόσμου κατακλύζουν τους δρόμους και κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις για πάνω από δύο μήνες συνεχόμενα, μια εικόνα πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της Σερβίας τα τελευταία χρόνια. Όσο κι αν προσπαθεί να παρουσιάσει τους αγωνιζόμενους φοιτητές και τις φοιτήτριες σαν εγκληματίες και μισθοφόρους, διαρκώς αποτυγχάνει.
Οι διάφορες κοινωνικές δυνάμεις που έχουν ενωθεί σε αυτόν τον αγώνα για αλλαγή, δεν φαίνονται διατεθειμένες να σταματήσουν. Με ενότητα στη βάση, προχωρούν μπροστά, διεκδικούν τα αυτονόητα απέναντι σε μια εξουσία που τους υποτιμά, σε ένα σύστημα που τους εκμεταλλεύεται και τους σκοτώνει.
ΣΕ ΝΟΒΙ ΣΑΝΤ ΚΑΙ ΤΕΜΠΗ Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΒΑΦΤΙΖΟΥΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Αφήστε μια απάντηση