«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις»
Κ. Π. Καβάφης
Για τον τραμπούκο υπουργό, για το “φλουρί κωνσταντινάτο“, όπως χαρακτήριζε σκωπτικά δημοσίευμα τον Γ. Φλωρίδη, ο οποίος σε μια στιγμή άκρατης αλαζονείας δήλωνε: “Οταν το κράτος αποφασίζει να κάνει κάτι δεν μπορεί να τα βάλει κανένας. Θα τον ισοπεδώσει”καταπιεζόμαστε να μην γράψουμε αυτά που θεωρούμε αρμόζουσα απάντηση στις αθλιότητες που ξεστόμισε σήμερα από το βήμα της Βουλής. Το άτομο που τις επιδόσεις του θα τις ζήλευε ακόμα και ο πατέρας του – εκείνος ο παλιός κομματάρχης της ΕΡΕ στο Κιλκίς, στις “ένδοξες” μέρες του εθνάρχη, όπου οι χωροφύλακες γράφανε ιστορία με ρόπαλα και φακελώματα– ξεπέρασε σε αθλιότητα και τον εαυτό του.
Ο Γιώργος Φλωρίδης, πολιτικός γενίτσαρος κάθε καιρού και κάθε ευκαιρίας, έχει αναλάβει πρόθυμα τον ρόλο του κυβερνητικού παχύδερμου. Ενός μηχανικού εξευτελισμού της πολιτικής, με ύφος σχολάρχη που τα έχει βάλει με τους «κακούς μαθητές». Χωρίς το παραμικρό ίχνος ενδοσκόπησης, αξιοπρέπειας ή πολιτικής αιδούς.
Σήμερα, από το βήμα της Βουλής, φορώντας τον μανδύα του “εθνικού κορμού”, ξεστόμισε άλλη μια κακογραμμένη ρητορική επιθεώρηση. Μέσα σε φτηνό αντικομμουνισμό, ρηχό πατριωτισμό και βαθιά μισαλλοδοξία, είπε:
«Υποστηρίζουμε τη συμμαχία με το Ισραήλ την οποία προσπαθείτε να υπονομεύσετε υπέρ της Τουρκίας… Μην νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνει ο ελληνικός λαός τι κάνετε αυτόν τον καιρό στα λιμάνια της χώρας, όταν προσπαθείτε να αποτρέψετε με αυτές τις γελοίες περιθωριακές ομάδες την προσέλευση των Ισραηλινών, θέλοντας να δυναμιτίσετε αυτή τη στρατηγική συμμαχία της Ελλάδος υπέρ της Τουρκίας».
Αυτό το απόσπασμα μόνο του θα έφτανε για να καταλάβει κανείς το βάθος του θεσμικού ξεπεσμού. Ο υπουργός Δικαιοσύνης (!) επιτίθεται ανοιχτά σε πολίτες που ασκούν το θεμελιώδες δημοκρατικό τους δικαίωμα – την ειρηνική διαμαρτυρία – αποκαλώντας τους «περιθωριακούς», «γελοίους» και υπονοώντας περίπου προδοσία.
Ποιος μιλάει για “γελοίους”; Ο πολιτικός που επί δεκαετίες άλλαζε στρατόπεδα με την άνεση επαγγελματία μετακλητού υπαλλήλου. Από το ΠΑΣΟΚ της “εκσυγχρονιστικής” αυταπάτης στη ΝΔ του Μητσοτάκη, ακολουθώντας το μόνο ιδανικό που φαίνεται να πιστεύει: την καρέκλα.
Ποιος μιλάει για “στρατηγική”; Αυτός που σιωπά μπροστά στην ανθρωπιστική σφαγή στη Γάζα, που αποκαλεί “συμμαχία” τη συνενοχή σε γενοκτονία, κι έχει το θράσος να παρουσιάζει την κριτική σε αυτό το έγκλημα ως “προδοσία υπέρ της Τουρκίας”.
Η ιστορική και ηθική ευτέλεια είναι τέτοια, που ούτε καν συγκαλύπτεται πια. Είναι απροκάλυπτη. Είναι δημόσια. Είναι “θεσμική”.
Και καθώς το κόκκινο βάφει το λιμάνι, όχι από μπογιές αλλά από την ντροπή που θα έπρεπε να νιώθει κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης, εκείνος κουνάει το δάχτυλο από το βήμα της Βουλής, με το ύφος του μικρού τυράννου που νόμιζε ότι του ανήκει η Ιστορία.
Δεν του ανήκει τίποτα. Ούτε η λέξη “δικαιοσύνη” την οποία βεβηλώνει καθημερινά. Ούτε ο λαός που επικαλείται. Ούτε το χώμα αυτής της χώρας που ποτίστηκε με αίμα αληθινών αγωνιστών – όχι μεταμφιεσμένων εισαγγελέων του μίσους.
Αφήστε μια απάντηση