4 Δεκέμβρη 1944: “ΔΟΛΟΦΟΝΕ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ”

Για τι τι συνέβη στις 3 Δεκέμβρη του 1944 γράψαμε εδώ.

Στις 4 του Δεκέμβρη η Κ.Ε του ΕΑΜ κηρύσσει απεργία. Τα πάντα ερημώνουν στην Αθήνα.

Σε μια συγκλονιστική ατμόσφαιρα πένθους και μαχητικότητας, ο λαός κήδεψε τους νεκρούς του, που είχαν δολοφονήσει οι χωροφύλακες του Εβερτ. (Εχει μείνει ιστορική η φωτογραφία με το πανό που κρατούσαν μαυροφορεμένες κοπέλες στην κεφαλή της πένθιμης πομπής και το οποίο έγραφε: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα. ΕΑΜ»).

Στην επιστροφή από το νεκροταφείο, τα πλήθη δέχονται και νέα ένοπλη επίθεση από Χίτες, χωροφύλακες και άλλα κατακάθια που είχαν βάση το ξενοδοχείο «Μητρόπολις» (κέντρο του ΕΔΕΣ).

Άλλοι 40 νεκροί και 70 τραυματίες βάφουν με το αίμα τους, τους αθηναϊκούς δρόμους.

Πριν παραθέσουμε το δημοσίευμα του “Ριζοσπάστη” της 5ης Δεκέμβρη 1944 δεν αντιστεκόμαστε στον πειρασμό και θα το γράψουμε. Ο Δολοφόνος Παπανδρέου που είναι ο κύριος τίτλος του “Ρ” της 5ης Δεκέμβρη 1944, είναι ο ίδιος άνθρωπος για τον οποίο πριν κάποιο καιρό ο ραδιοφωνικός σταθμός του Σύριζα του έκανε την “αγιογραφία” του.

ΔΟ-ΛΟ-ΦΟ-ΝΕ ΠΑ-ΠΑΝ-ΔΡΕ-ΟΥ

Ομοιραίος άνθρωπος που αιματοκύλισε προχτές τόσο φριχτά τον αθηναϊκό λαό εξακολουθεί να παραμένει πρωθυπουργός.

Η «κυβέρνηση» του, πνέοντας τά λοίσθια, δέν ντρέπεται να συμπληρώνεται. Και εν ονόματι του. . . έθνους κηρύσσει μέσον του κ. Σκόμπυ το φασιστικό νόμο.
Την πενιχρή λευτεριά που δοκίμασε δυο μήνες μονάχα ο λαός προσπαθούν τώρα να την πνίξουν, να τον βάλουν σε βαριά δεσμά χειρότερα από του Μανιαδάκη.
Ο ασυνείδητος φιλόδοξος και μωρός «πρωθυπουργός» με καταπληχτική πώρωση ηθική εξαπολύει τον εμφύλιο πόλεμο.

Τί αντιπροσωπεύει ο κ. Παπανδρέου που ανέκαθεν υπήρξεν ο αποδιοπομπαίος τράγος στην πολιτική ζωή του τόπου και πάντοτε αρχηγός ενός ανύπαρκτου κόμματος με περισσότερους τίτλους παρά οπαδούς; Έξ ονόματος πιανού έθνους σπρώχνει το λαό στην άβυσσο του εμφυλίου πολέμου;

Το συλλαλητήριο αυτό, το ύπουλα επιτετραμμένο και υστέρα απαγορευμένο συλλαλητήριο της Κυριακής, υπήρξε μια ηφαιστειακή ηρωική έκρηξη του αθηναϊκού και πειραϊκού λαού.

Η άφθονη αιμάτινη σπονδή που το συνόδευσε, υπήρξε ένας μεγάλος αρραβώνας πλατύτατων λαϊκών στρωμάτων, πολύ πλατύτερων από το ΕΑΜ, με την δημοκρατική ιδέα, με την ηθική αξιοπρέπεια, με τη λατρεία της ανεξαρτησίας της χώρας μας.

Η χτεσινή κηδεία, η επιβεβλημένη και δραματική αυτή παρέλαση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που τη συγκλόνιζε η αδυσώπητη κραυγή «ΔΟ ΛΟ – ΦΟ – ΝΕ ΠΑ – ΠΑΝ – ΔΡΕ – ΟΥ», υπήρξε και ηοριστική πολιτική και εθνική κηδεία του θλιβερού «πρωθυπουργού».

Η πρωτοφανή; αναντίρρητη κι απόλυτη επιτυχία της παλλαϊκής απεργίας στην ‘Αθήνα και στον Πειραιά συμπύκνωσε σε μια τεράστια δύναμη, την αποφασιστική θέληση του λαού.
Στη Θεσσαλονίκη διαδηλώνουν 250.000 άνθρωποι κατά του Παπανδρέου. Στη Δράμα 30.000, στο Αγρίνιο 40.000.
Ολόκληρη η ύπαιθρος φλέγεται από τον πόθο της λευτεριάς. Και από το μίσος εναντίον του φασισμού και του εκπροσώπου του Παπανδρέου.
Σ’ όλη την ‘Ελλάδα η ‘Εθνοφυλακή συγχωνεύεται με την Εθνική πολιτοφυλακή. Στην ‘Αθήνα oι αστυφύλακες παραδίνουν τα όπλα τους στο λαό.

Τί μένει στον κ. Παπανδρέου και στην άθλια κυβέρνηση του; Μένουν oι χωροφύλακες, μένουν οι τσολιάδες που τους κατεβάζει στην Ομόνοια, μένουν οι μπουραντάδες, μένουν οι πεμπτοφαλαγγίτες και οι δ ο σ ί λ ο γ ο ι. Μένει ο σύμβουλος του Στυλιανός Γονατάς. Μένει ο φασίστας «δημοκράτης» Κατσώτας, Μένουν οι «αγγλόφιλοι» κ.κ. Σπηλιωτόπουλος καί Έβερτ.

Με τέτοια προσόντα ο κ. Παπανδρέου πάει για θλιβερός πρωθυπουργός ενός αξιοθρήνητου προτεκτοράτου. Αυτόν τον άνθρωπο και αυτή τη γυμνή από κάθε ίχνος λαϊκής επιρροής κυβέρνηση διάλεξαν οι κ.κ. Λήπερ καί Σκόμπυ για να της δώσουν την ηθική και υλική ενίσχυση που τους δίνουν.

Αλλά ο ελληνικός λαός δεν αποτελείται από κάφρους. Είναι ελεύθερος λαός. Δεν θέλει κανενός είδους ξένη επέμβαση και κανενός είδους προτεκτοράτο. Θα σαρώσει το δολοφόνο Παπανδρέου και θα αποκτήσει κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας για να λύσει μόνος του και απερίσπαστος τα εσωτερικά του ζητήματα.

 

«Ριζοσπάστης», 5 του Δεκέμβρη 1944