Της Τ. Γ
Είναι το τσιτσίδωμα επί σκηνής πράξη επαναστατική;
Προωθεί τον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, τον ρατσισμό, τα επιβαλλόμενα κοινωνικά πρότυπα;
Συμβάλλει στην εξάλειψη της κοινωνικής σαπίλας; Δημιουργεί ρωγμές στο σύστημα;
Ο αυθορμητισμό του καλλιτέχνη αποκλείεται να ενέχει εγωκεντρικοί στοιχεία;
Οι “απαιτήσεις” μας από τους καλλιτέχνες δεν μπορούν να είναι σε συνάρτηση με το χώρο που υπηρετούν;
Απορίες που μου δημιουργήθηκαν μετά από σχόλια που δέχτηκε το κείμενο μου όπου χαρακτήριζα την πράξη της Ζαμάνη “ανούσια, αχρείαστη, εγωκεντρική”…
Β.Κ: Αν υπάρχουν αναγνώστριες/ες οι οποίοι δεν γνωρίζουν τι έχει συμβεί, πράγμα μάλλον απίθανο λόγω της έκτασης που έχει πάρει το συγκεκριμένο θέμα, – είναι ενδεικτικό το σημερινό ρεπορτάζ που υπάρχει σε ενημερωτική ιστοσελίδα– να αναφέρουμε ότι η κ. Ματούλα Ζαμάνη κατά τη διάρκεια της συναυλίας της που έγινε στο θέατρο Βράχων στις 18 Σεπτέμβρη, κι ενώ ερμήνευε το τραγούδι «Μιλώ για σένα», έβγαλε την μπλούζα της και την πέταξε στο πλήθος.
Αφήστε μια απάντηση