Οι ελίτ του Κολωνακίου

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

Υπάρχει κάτι βαθύ που ενώνει τις ελίτ του Κολωνακίου. Οτι είναι του Κολωνακίου, δηλαδή της παραδοσιακής μεγαλοαστικής τάξης. Μπροστά σ’ αυτό το ενοποιητικό χαρακτηριστικό υποτάσσονται όλες οι διαφορές (ή «διαφορές»). Το απέδειξε ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, της «ανανεωτικής Αριστεράς», που εκφώνησε επικήδειο για τον Σημίτη, για να μας πει ότι μικροί, αυτός, ο Σημίτης και ο Πουλαντζάς έπαιζαν μπάλα στην πλατεία της Δεξαμενής. Δεν έμεινε, όμως, εκεί. Είπε και τα εξής, εκπληκτικής σοφίας: Ο Σημίτης «δεν ταυτίζεται με κανέναν τρόπο με την εικόνα που προβάλλεται μέσα από την πλημμυρίδα των δημοσιευμάτων – εγκωμιαστικών ή μη δεν έχει σημασία. Παρέμενε πάντα ένας ιδιωτικός άνθρωπος, ένας τρυφερός άνθρωπος, ένας συναισθηματικός, σεμνός άνθρωπος που ασχολιόταν με τον περίγυρό του και δεν το έδειχνε ποτέ».

Και ο ντον Κορλεόνε (όπως και όλοι οι αρχηγοί της μαφίας) ήταν τρυφερός απέναντι στην οικογένειά του, τη σύζυγο, τα παιδιά του, τους φίλους του. Ο Πάμπλο Εσκομπάρ έβαλε φωτιά σε μια βαλίτσα με δολάρια για να ζεστάνει την κόρη του που κρύωνε. Ας γράψει, λοιπόν, ο Τσουκαλάς ένα δοκίμιο για να μας εξηγήσει πώς «ένας ιδιωτικός άνθρωπος, ένας τρυφερός άνθρωπος, ένας συναισθηματικός, σεμνός άνθρωπος που ασχολιόταν με τον περίγυρό του και δεν το έδειχνε ποτέ» μπορεί ταυτόχρονα να πατάει σον οδοστρωτήρας έναν ολόκληρο λαό, για ν’ αυγατίσουν τα κέρδη τους μια χούφτα μεγιστάνες του κεφαλαίου. Και γιατί, κατά την… κοινωνιολογική του άποψη, εκείνο που πρέπει να πρυτανεύσει κατά τη μνημόνευση ενός πολιτικού που άσκησε εξουσία είναι η ιδιωτικότητά του (που τη γνωρίζουν και την απόλαυσαν μόνο η οικογένεια και οι στενοί φίλοι του) και όχι η άσκηση της εξουσίας (την οποία υπέστησαν τραυματικά εκατομμύρια άνθρωποι, ο λαός).

Θα ήταν εξόχως διασκεδαστικό ένα τέτοιο πόνημα. Εν τη μωρία του, ο ευρωρεβιζιονιστής Τσουκαλάς, που τον μοστράρουν σαν μεγάλο διανοούμενο, αποκάλυψε -έστω και διαθλασμένη- την αλήθεια για τους αστούς πολιτικούς: τρυφεροί για τις φαμίλιες τους, ανελέητοι για τους ανθρώπους του μόχθου.

Ο Κούλης της… πνευματικότητας

Ενα από τα κορυφαία για την κηδεία του Σημίτη το γράφει ο γνωστός Κανέλλης των «Νέων» στη σημερινή στήλη του, αναφερόμενος στον επικήδειο του Μητσοτάκη: «Στην ουσία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης καθρεφτίστηκε στην εικόνα του εκλιπόντος. Προσηλωμένος στον ευρωπαϊκό δρόμο, ήταν σαν να υποσχέθηκε συνέχιση θετικών και μετρήσιμων μεταρρυθμίσεων, την αποτελεσματικότητα των οποίων θα έχει μετρήσει ο ίδιος πριν ζητήσει τον απολογισμό των πολιτών. Υπερασπίστηκε, επίσης, ένα μοντέλο πολιτικού με ανοιχτά μάτια κι αφτιά, που διαβάζει και παρακολουθεί τι γίνεται στην περιοχή της πνευματικότητας, εκεί όπου οι κοινωνίες αποδεικνύουν την ακμή τους και την ανησυχία τους».

Ο Κούλης στην περιοχή της πνευματικότητας! Τι άλλο θ’ ακούσουμε; Ο Σημίτης ήταν ένας μορφωμένος μεγαλοαστός. Ο Κούλης είναι ντιπ αμόρφωτος. Επιπέδου Τραμπ. Μόνο στα σπορ δείχνει να τα καταφέρνει, αλλά αυτό δεν τον μεταφέρει στην… «περιοχή της πνευματικότητας».

Η φώτο δική μας παρέμβαση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *