Η εταιρία SALFO ενώ έχει αναλάβει κολοσσιαία έργα στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου (σιδηροδρομικό δίκτυο Σαουδικής Αραβίας, εκσυγχρονισμός 30 αυτοκινητόδρομων στο Κατάρ – ο προϋπολογισμός του 1ου έργου αγγίζει τα 30δισ ευρώ και του 2ου έργου τα 15δισ ευρώ) απολύει εκδικητικά στις 22/03 το μοναδικό εξωτερικό υπάλληλο με δίκυκλο, ο οποίος εργαζόταν για πεντέμισι χρόνια, επικαλούμενη περικοπές δαπανών, όταν εκείνος αρνήθηκε να αποδεχτεί τις παράλογες απαιτήσεις που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο της εργασίας του.
Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Γιάννης Φωτεινός δήλωνε στις 02/10/2012 στο “Πρώτο Θέμα” : «Μετά από πολύχρονη παρουσία της εταιρείας μας στις χώρες του Κόλπου και τη συνεχή προσπάθειά μας για την παροχή υπηρεσιών υψηλής ποιότητας, υπογράψαμε δύο συμβάσεις που αφορούν στα μεγαλύτερα προγράμματα έργων υποδομής παγκοσμίως. Με το δεδομένο αυτό, όχι μόνο επιτύχαμε την ανάληψη αξιόλογων διεθνών projects για την εταιρεία, αλλά παράλληλα, καταφέραμε να εδραιώσουμε σημαντικά την παρουσία μας στην περιοχή και το σημαντικότερο να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας για Έλληνες μηχανικούς σε μια δύσκολη συγκυρία για τον κλάδο.»
Ο συγκεκριμένος εργοδότης ανέφερε σε συνάντηση που είχε στις 12/04 με το σωματείο μας οτι είναι αριστερός και μάλιστα μέλος του Σύριζα. Θα του προτείναμε να μετατρέψει την επιχείρησή του σε συνεργατική μοιράζοντας τα κέρδη ή να ιδρύσει έναν όμιλο αριστερών εργοδοτών, άλλωστε τα κρούσματα απολύσεων από αριστερούς εργοδότες δεν ήταν ποτέ λίγα. Όταν μέλος μας του απάντησε με τη φράση “γνωρίζουμε τους αριστερούς εργοδότες με τη δεξιά τσέπη”, μας είπε: “Αυτά τα λέει η Χρυσή Αυγή!”. Μάλλον ξεχνάει οτι η συγκεκριμένη συμμορία αποτελεί έναν εξαιρετικό επιχειρησιακό βραχίονα για πολλούς εργοδότες, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης.
Τ’ αφεντικά με πρόσχημα την κρίση θέλουν να μας κάνουν φτηνούς υλικά συναισθηματικά, διανοητικά. Μας παρουσιάζουν πότε σα συνεργάτες για να αποσπάσουν τη συναίνεσή μας και πότε σαν κακομοίρηδες με το να μας συμπονούν για την κατρακύλα των μισθών και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Έχουν όμως κι αυτοί τις δικές τους “σκοτούρες”. Επιχειρούν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα που βιώνουμε ως εργάτες με το να κατηγορούν τους κακούς πολιτικούς, το ΔΝΤ και την τρόικα, όταν οι ίδιοι καρπώνονται τα μέγιστα από την εφαρμογή των μέτρων που έχουν ως άμεσο στόχο την ακραία υποτίμηση της εργασίας μας. Χρέος μας είναι είναι να αναδείξουμε αυτή την πραγματικότητα και να παλέψουμε για την αλλαγή της.
Γιατί οι εργατικές διεκδικήσεις δεν είναι μόνο ποσοτικό ζήτημα, είναι το ανάχωμα απέναντι στην υποτίμηση της ζωής μας.
Αφήστε μια απάντηση