Η θρησκευτική οπισθοδρόμηση πίσω από τη «μόνη δημοκρατία της Μέσης Ανατολής»
Σαν σήμερα, τον Αύγουστο του 2019, ήρθε στη δημοσιότητα μια είδηση που φανέρωσε την άλλη όψη της «σύγχρονης» Ισραηλινής κοινωνίας. Η κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου, μέσω του υπουργείου Θρησκευτικών Υποθέσεων, προχώρησε στη χρηματοδότηση διαφημιστικής καμπάνιας για την προώθηση της τελετής μικβέ – της «ιεροτελεστίας καθαρμού» των γυναικών μετά την έμμηνο ρύση.
Με κρατικό χρήμα, επιδοτήθηκε διαφήμιση για να γίνει «πιο ελκυστική» η αντίληψη ότι μια γυναίκα είναι «ακάθαρτη» και «μολυσμένη» κατά τη διάρκεια του κύκλου της, και ότι μόνο αφού βυθιστεί σε δεξαμενή με «αγιασμένο» βρόχινο νερό μπορεί να αποκατασταθεί η «καθαρότητά» της και να ξαναγίνει αποδεκτή ως σύζυγος.
Ο σκοταδισμός ως «παράδοση»
Η εβραϊκή θρησκεία, όπως και κάθε θρησκεία, φέρει τις δικές της σκοταδιστικές καταβολές. Ο θρησκευτικός νόμος (Χαλάχα) αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως φορέα «μιαρότητας» κατά τη διάρκεια της πιο φυσικής βιολογικής διαδικασίας. Ένα δόγμα που δεν απλώς περιορίζει την ελευθερία και την ισότητα, αλλά τη στιγματίζει, καλλιεργώντας ενοχή και εξάρτηση από την αντρική εξουσία.
Κι όλα αυτά, στο κράτος που προβάλλεται διεθνώς ως «η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή». Μια δημοκρατία που την ίδια στιγμή που βομβαρδίζει τη Γάζα και φυλακίζει παιδιά, πληρώνει και διαφημίσεις για να υπενθυμίζει στις γυναίκες ότι είναι «ακάθαρτες» και χρειάζονται θρησκευτικό πλυντήριο για να αποκατασταθούν.
Από τον Μεσαίωνα στον 21ο αιώνα
Το μικβέ δεν είναι απλώς μια «παράδοση». Είναι θεσμοθετημένη πατριαρχία. Είναι η υπενθύμιση ότι σε κάθε θρησκεία, από τον χριστιανισμό και το ισλάμ ως τον ιουδαϊσμό, το γυναικείο σώμα θεωρείται πηγή αμαρτίας και μολυσμού. Ούτε η τεχνολογία ούτε οι δημοκρατικές κορώνες μπορούν να σβήσουν αυτή τη μεσαιωνική νοοτροπία, όταν ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός τη νομιμοποιεί και τη διαφημίζει.
Συμπέρασμα
Ο θρησκευτικός σκοταδισμός δεν γνωρίζει σύνορα. Στην περίπτωση του Ισραήλ, συνδυάζεται με τον κρατικό επεκτατισμό, τον μιλιταρισμό και τη βαρβαρότητα απέναντι στους Παλαιστίνιους. Και όλα αυτά υπό την ταμπέλα της «δημοκρατίας».
Η αλήθεια είναι πως κάθε θρησκεία που θεσμοθετεί την καταπίεση και την ενοχή, είναι εχθρός της ελευθερίας. Κι όσο κι αν τη διαφημίσουν, η βαρβαρότητα δεν μπορεί να γίνει πολιτισμός.
Αφήστε μια απάντηση