Οταν το κεφάλαιο είναι το μόνο που διεξάγει ταξικό πόλεμο.

Ενθουσιασμένοι από τις «επιδόσεις» της δωσίλογης-ραγιάδικης κυβέρνησης, ντόπιοι και ξένοι πλουτοκράτες δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους που ο ΓΑΠ ισοπεδώνει την ελληνική κοινωνία και πάνω στα συντρίμμια της εξασφαλίζεται η επιβίωση και άνθιση των κερδών τραπεζιτών και οικονομικής ολιγαρχίας.

Απ’ ότι διαβάζουμε στις φυλλάδες το «ΔΝΤ, μετά τη δεύτερη εξέταση της απόδοσης της ελληνικής οικονομίας» διαπίστωσε ότι ο κατά τύποις Ελληνας πρωθυπουργός εκτελεί κατά γράμμα της εντολές που έχει πάρει, στο να επιστέψει τον εργαζόμενο λαό, τα λαϊκά στρώματα δεκαετίες πίσω, όσο αφορά το βιοτικό τους επίπεδο. Ετσι «μετά τη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου, ο Μουρίλο Πορτουγκάλ, γενικός διευθυντής και αναπληρωτής πρόεδρος, απέδωσε τα εύσημα στην κυβέρνηση Παπανδρέου για το πρόγραμμα που “συνεχίζει να αποδίδει καλώς”».

Και, αφού λοιπόν, οι εκπρόσωποι της πλανητικής οικονομικής ολιγαρχίας βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει φτάσει στο σημείο να αναγκάσει τον Παπανδρέου-Τσολάκογλου και την κλίκα του να φύγουν νύχτα απ’ την χώρα, δίνει τις καινούργιες εντολές του.

«Με τη νέα έκθεση του ΔΝΤ αλλάζει το μισθολόγιο του Δημοσίου στα πρότυπα των ΔΕΚΟ, με τα επιδόματα να περιορίζονται στο 10% του μισθού, και καταργείται το 7ωρο. Ερχεται από το 2012 ακρίβεια σε τρόφιμα, ρούχα και τιμολόγια ΔΕΚΟ, λόγω επέκτασης του υψηλού ΦΠΑ (23%) σε ευρύτερη γκάμα ειδών πρώτης ανάγκης. Περικόπτονται κοινωνικές παροχές, όπως επιδόματα ανεργίας, για ετήσιο οικογενειακό εισόδημα άνω των 14.500 ευρώ. Επίσης, προβλέπονται μαζικά λουκέτα σε ΔΕΚΟ και πωλήσεις εταιρειών και ακινήτων του Δημοσίου», διαβάζουμε στο ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας».

Αυτή είναι η κατάληξη όταν το κεφάλαιο είναι το μόνο που διεξάγει ταξικό πόλεμο.

Η εφημερίδα «Κόντρα» πολύ περιγραφικά στο τελευταίο φύλλο της σημειώνει:

«Δύναμη η κυβέρνηση αντλεί, καταρχάς, από τη στήριξη που της προσφέρουν όλες οι μερίδες της κεφαλαιοκρατίας και τα ΜΜΕ που αυτή ελέγχει. Ακόμα και τα παραδοσιακά δεξιά ΜΜΕ στηρίζουν την κυβέρνηση, ενώ ορισμένα συντηρητικά συγκροτήματα μέμφονται τη ΝΔ και της ζητούν ενεργότερη συμμετοχή στη στήριξη του Μνημόνιου. Δύναμη της κυβέρνησης αποτελεί η λειτουργία του πολιτικού και του συνδικαλιστικού συστήματος. Η αντιπολίτευση, ιδιαίτερα η αριστερή, μπορεί να ξελαρυγγιάζεται σε καταγγελίες και αγωνιστικές κορόνες, όμως τηρεί με αυστηρή πειθαρχία τα θέσμια της αστικής νομιμότητας και καταγγέλλει κάθε παρεκτροπή απ’ αυτή. Οσο για τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ξημεροβραδιάζεται σε φανερά και κρυφά διαβούλια με την κυβέρνηση και τους καπιταλιστές και από καιρού εις καιρόν προκηρύσσει μια 24ωρη απεργία, για να λειτουργήσει αυτή ως μέσο εκτόνωσης της οργής των εργαζόμενων.

Οταν το σύστημα λειτουργεί ομαλά, όταν η αστική νομιμότητα δεν διασαλεύεται, όταν οι απεργίες είναι σκόρπιες, ανοργάνωτες και για την τιμή των όπλων, η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά χωρίς πρόβλημα και να συμπεριφέρεται με τον πιο προκλητικό τρόπο. Ειδικά μια κυβέρνηση που ξέρει ότι ο πολιτικός κύκλος των στελεχών της έχει κλείσει. Οπως ακριβώς ο Καραμανλής παράτησε την εξουσία και το ‘ριξε στις μάσες και τις ξάπλες, έτσι και ο Παπανδρέου το ‘χει πάρει απόφαση ότι η πολιτική του καριέρα στην Ελλάδα έχει τελειώσει και αναζητά κάποιο ρόλο στο εξωτερικό. Γι’ αυτό βρίσκεται περισσότερο καιρό έξω παρά μέσα, γι’ αυτό συμπεριφέρεται με τον πιο οσφυοκαμπτικό τρόπο που έχει συμπεριφερθεί μεταπολιτευτικός πρωθυπουργός (περισσότερο κι από τον Μητσοτάκη!), γι’ αυτό έχει εγκαταστήσει μια μικρή κλίκα, πιστή προσωπικά στον ίδιο, η οποία διαχειρίζεται εν κρυπτώ όλα τα ζητήματα νέων επενδύσεων, προμηθειών κ.λπ.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θα καταφέρει να βγάλει το 2011. Ισως και ο ίδιος να επιχειρήσει ηρωική έξοδο μέσω εκλογών, για να δώσει τη σκυτάλη σε μια «οικουμενική» ή «κυβέρνηση τεχνοκρατών». Ούτε αυτό, όμως, έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως τα περιθώρια για τους εργαζόμενους και τους νέους εξαντλήθηκαν. Το πρώτο εξάμηνο του 2011 θα φέρει νέα καταιγιστικά μέτρα. Η πραγματική ανεργία έχει ξεπεράσει το 20%. Τα οικογενειακά αποθέματα εξαντλούνται. Τα δάνεια τρέχουν. Αν δεν αναστραφεί το κοινωνικό κλίμα, αν τα αδιέξοδα του λαού δεν γίνουν αδιέξοδα της κυβέρνησης, αν δεν συμβεί η έκρηξη που πρέπει, θα υποθηκεύσουμε το μέλλον μας».