«Το φρούτο της εθνικής αιματολογίας δεν είναι καθόλου τωρινό, αλλά πολύ παλιό. Την πατρότητα της διεκδικούν ήδη από το 1830 ντόπιοι και ξένοι εχθροί του λαού, που τάχθηκαν ενάντια στον Καποδίστρια κατηγορώντας τον σαν πράκτορα των Ρώσων και όχι μόνο όπως θα δούμε παρακάτω.
Οι πρωτοστάτες τούτης της ανομολόγητης και βρώμικης εκστρατείας δεν είναι απόγονοι ούτε του Λεωνίδα αλλά ούτε και του Περικλή. Είναι λοιπόν οι υδραίοι Αρβανίτες, οι πιο πλούσιοι Έλληνες αυτή την περίοδο, παλιοί εφοπλιστές που σκοπό έχουν να ελέγξουν τα πολιτικά πράγματα, σαν πλούσιοι και όχι σαν Αρβανίτες. Οι βασικοί βέβαια υποκινητές αυτής της υπόθεσης, ποιοι άλλοι, οι άσπονδοι «φίλοι» μας, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι. Σκοπός τους να δια-βάλλουν την Κυβέρνηση και να πολώσουν τα πράγματα σε μια βάση φυλετική και αιματολογική, εντελώς άγνωστη μέχρι τότε στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχουν ακόμα «καθαροί» Έλληνες.(Για τη φυλετική κατάσταση στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος της εποχής εκείνης το πιο αντιπροσωπευτικό έργο είναι η Βαβυλωνία όπου καλούνται, οι αισθανόμενοι Έλληνες να συνεννοηθούν μεταξύ τους, ο καθένας στη γλώσσα του όλοι όμως είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, και να δημιουργήσουν εν τέλει τα Ενωμένα Ελληνικά Εμιράτα).
Ο Καποδίστριας πράγματι δεν ήταν Έλληνας «εξ αίματος» αλλά Ιταλός.
Το πραγματικό του όνομα είναι Vittori (Βιττόρι). Η οικογένεια του ήρθε από το Κάπο ντ’Ίστρια της Δαλματίας στην Κέρκυρα το 1373 όπου και έκανε επίθετο το όνομα του τόπου του (όπως ο καταγόμενος από το Μοριά, Μοραΐτης).
Ήταν ο σπουδαιότερος διπλωμάτης στην τότε Ευρώπη και χρημάτισε για ένα διάστημα υπουργός εξωτερικών του Τσάρου της Ρωσίας.
Ο Καποδίστριας ήταν όμως Έλληνας γιατί γνώριζε όσο λίγοι τον ελληνικό πολιτισμό και γιατί διαμόρφωσε ένα ήθος σύμφωνο με τον Ελληνικό πολιτισμό.
(«Οι μετέχοντες της ελληνικής παιδείας είναι Έλληνες» είπε ο Ισοκράτης). Και πας μη Έλλην βάρβαρος, έλεγαν οι Αρχαίοι. Και οι βάρβαροι αυτή τη δύσκολη εποχή που διαμορφώνεται το νεοελληνικό κράτος, περισσεύουν. Πρώτος και καλύτερος ο «μορφωμένος» Αλ. Μαυροκορδάτος, λυσσασμένος εχθρός του Υψηλάντη, του Κολοκοτρώνη και του Καποδίστρια. Αυτός ρίχνει την ιδέα της «γνησιότητας των Ελλήνων» για να πολεμήσει τον Καποδίστρια, τον Υψηλάντη και τον Κολοκοτρώνη. Άλλωστε είναι αρχηγός του αγγλόφιλου κόμματος. Το διαίρει και βασίλευε είναι το δόγμα των οπαδών του αγγλόφιλου κόμματος, ακόμα από τότε. Όλοι λοιπόν οι μαυροκορδακίζοντες κόρακες της πολιτικής μισούσαν θανάσιμα τον Υψηλάντη για το υψηλό αίσθημα του πατριωτισμού που τον διέκρινε και γιατί ήταν γόνος βυζαντινής οικογένειας που υπηρέτησε τον βυζαντινό Αυτοκράτορα, το Σουλτάνο τον Τσάρο και που στη διάρκεια των αιώνων ήρθε σε επιμιξία με πολλούς μη Έλληνες.
Μισούσαν τον Κολοκοτρώνη διότι το αρχικό όνομα της ιστορικής οικογένειας των επαγγελματιών πολεμιστών της Πελοποννήσου ήταν Τσεργέζης, που είναι μάλλον σλαύικο. Αργότερα η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων υιοθέτησε το αρβανίτικο όνομα Μπεθεγκούρας,(που σημαίνει χοντρόκολος) και στη συνέχεια μετέφρασε επακριβώς το αρβανίτικο Μπεθεγκούρας σε Κολοκοτρώνης που σημαίνει ακριβώς χοντρόκολος.
Ήταν «γνήσιος» Έλληνας ο Κολοκοτρώνης; Γνησιότερος δεν θα μπορούσε να υπάρξει και το αιματολογικό ψάξιμο για τις ρίζες του είναι ενασχόληση για ηλίθιους. Ο Κολοκοτρώνης ως επαγγελματίας πολεμιστής ήταν δίγλωσσος για να μπορεί να συνεννοείται με τους συμπολεμιστές του που ήταν Ρωμιοί και Αρβανίτες. Ο Κουντουριώτης ως πρώτος πρωθυπουργός της Ελλάδας επι-σκέπτονταν πολλές περιοχές της Πελοποννήσου με διερμηνέα!
Ο Σκερντέρμπεης ή αλλιώς Γεώργιος Καστριώτης γεννήθηκε από πατέρα Έλληνα στη καταγωγή (Ιωάννης Καστριώτης) και μητέρα Σερβίδα. Αυτό δεν εμπόδισε καθόλου το λαό της Αλβανίας να τον ανακηρύξει εθνικό της ήρωα! Ο Κουντουριώτης, ο Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα, ο Αλέξανδρος Πάλης,
η Μερκούρη, ο Πάγκαλος που είναι αρβανίτες στη καταγωγή δεν πρέπει να λέγονται Έλληνες; Μόνο ηλίθιοι μπορούν να σκέπτονται έτσι.
Επίσης ο Μιλτιάδη Έβερτ, οι πρόγονοι του οποίου ήρθαν μαζί με 5000 βαυαρούς στρατιώτες (του ανήλικου βασιλιά Όθωνα) και που παραλίγο να μας κυβερνήσει μ’ εκείνο το ιστορικό Καρδίτσα…Καρδίτσα το 1993, αμφιβάλλει κανείς σήμερα για την ελληνικότητα του;».
Στο μεσοπόλεμο ένας μοραΐτης βουλευτής ονόματι Τουρκοβασίλης του Λαϊκού Κόμματος κατηγόρησε από το βήμα της βουλής τον βουλευτή Ιασωνίδη και τους ποντίους πρόσφυγες ως τουρκόσπορους! Όταν ο Ιασωνίδης ανέβηκε στο βήμα ξεσπάθωσε: –Εγώ κύριοι βουλευτές λέγομαι Ιασωνίδης και είμαι περήφανος για το ελληνοπρεπές όνομα μου. Ο κύριος που κατηγόρησε τόσο εμένα όσο και τους ποντίους συμπατριώτες μου λέγεται Τουρκο-βασίλης!
«Για τον ίδιο λόγο και με την ίδια ευκολία θα μπορούσε να κατηγορηθεί ως μη Έλλην και ο Κων/νος Καραμανλής. Όνομα τουρκικής προελεύσεως, «καρά» στα τουρκικά σημαίνει μαύρος. Το ελληνοτουρκικότατο καρά, εκτός από το όνομα του Καραμανλή, είναι και το πρώτο συνθετικό και σε ένα σωρό λέξεις όπως καραβάνι, καραβάνα, καραγάτσι, καρακάξα, καρακόλι, καραούλι, Καραγκιόζης, Καρατζαφέρης, Καραμπουζουκλής, καθώς και καραπουτάνα και καραπουτανάρα…. Στις δυο τελευταίες λέξεις, το καρά λειτουργεί ως επιτακτικό της έννοιας της λέξης, όπως και στο καραμπογιά».
Με την ανταλλαγή(εκδίωξη) των πληθυσμών το 1922 ήρθαν στη Ελλάδα και τουρκόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί ως Έλληνες(δεν γνώριζαν καθόλου ελληνικά) και έφυγαν απ’ εδώ και εξισλαμισμένοι Έλληνες που δεν μιλούσαν τουρκικά! Ποιοι λοιπόν είναι «καθαροί» Έλληνες, οι ορθόδοξοι χριστιανοί που ήρθαν ή οι ομιλούντες την ελληνική που εκδιώχθηκαν; (Η ανταλλαγή το 1922 έγινε με βάση το θρήσκευμα και όχι την ομιλούμενη γλώσσα).
Δυστυχώς σήμερα οι «καθαροί» έλληνες εξακολουθούν να μολύνουν την πολι-τική ατμόσφαιρα με τη μωρία τους που την αντιλαμβάνονται ως πατριωτισμό!
Από το βιβλίο του Β. Ραφαηλίδη «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974». 02.11. 2012
Κ.Μ.
Αφήστε μια απάντηση