Η ακτινογραφία μιας δικαστικής οδύσσειας

Μοιάζει με κακογραμμένο αστυνομικό σενάριο που σίγουρα θα «κοβόταν» από τον σκηνοθέτη. Δυστυχώς, όμως, ούτε σενάριο είναι ούτε «κόπηκε». Είναι ο εφιάλτης που καταστρέφει τις ζωές νέων ανθρώπων που βρίσκονται με βαριές ποινές και χωρίς αναστολή στη φυλακή, με ανύπαρκτα στοιχεία, με εμμονές και με ανυπόληπτες καταθέσεις. Η «Εφ.Συν.» ξετυλίγει το κουβάρι της υπόθεσης της Ηριάννας και του Περικλή, τις μεταχρονολογημένες κατηγορίες κι ένα κιβώτιο με «ορφανά» όπλα, φυσίγγια, σταυρούς και Ευαγγέλια, που χωρίς κανένα στοιχείο χρεώθηκε στη «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς»

Τώρα που η σκοτεινή υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή φτάνει στην ώρα της πολυαναμενόμενης απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, είναι ίσως σκόπιμο να επισημάνει κανείς τις «ατέλειες» ενός κατηγορητηρίου που φαίνεται να στηρίζεται περισσότερο -αν όχι αποκλειστικά- στα στερεότυπα της Αντιτρομοκρατικής και όχι σε πραγματικά στοιχεία που επιβαρύνουν πραγματικά τους δύο νέους.

Το στοιχείο ενοχής της Ηριάννας ήταν η σχέση της με τον «ύποπτο» Κωνσταντίνο και ένα πλήρως κατεστραμμένο γενετικό αποτύπωμα σε γεμιστήρα, που βρέθηκε σε «ορφανό» κουτί με όπλα στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου και που, σύμφωνα με την αφρόκρεμα των ειδικών επιστημόνων, είναι αδύνατο να πιστοποιηθεί ότι ανήκει στην Ηριάννα.

Τα στοιχεία ενοχής του Περικλή ήταν η συγκατοίκησή του με τον Κωνσταντίνο, μια εκδρομή με την κοπέλα του στη Βαρκελώνη κι ένα αποτύπωμα σε βιβλίο.

Αποτέλεσμα: 13 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή!

Η όλη υπόθεση μοιάζει με κακοστημένο σενάριο αστυνομικής ταινίας που θα χλεύαζε ακόμα και ο συγχωρεμένος ο Γιάννης Μαρής.

Είναι σχεδόν απίστευτο και οφείλεται προφανώς στη σκόπιμη περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα περί «εσωτερικού εχθρού» το γεγονός ότι καταδικάστηκαν οι δύο νέοι, χωρίς αναστολή ποινής (όπως δεκάδες βαρύτατοι εγκληματίες), και τώρα βρίσκονται στο έλεος της Δικαιοσύνης ένα βήμα πριν από την απόφαση.

Τυλιγμένοι στις σελίδες μιας απίστευτης δικογραφίας χωρίς «πόδια», στηριγμένης μόνο στα «έτσι θέλω» της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας το 2013.

Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που χωρίς αιδώ άλλοι κατηγορούμενοι μιλούν προκαταβολικά για σκευωρίες, για χούντες, άλλοι με τρανταχτά στοιχεία, που πιάστηκαν με όπλα, μαχαίρια και ναρκωτικά στα χέρια, εξετάζονται (και πολύ σωστά) με πλήρη και εξονυχιστική δικαστική διαδικασία, ενώ πολλών άλλων οι υποθέσεις παραμένουν διαχρονικά στα… συρτάρια.

Η σκηνοθεσία

Απόγευμα 18 Νοεμβρίου 2011, ώρα 16.00, ο τεχνίτης Κ.Μ. της εργολαβικής εταιρείας ΝΤ…. (με έδρα το Κιλκίς), η οποία είχε συνάψει ετήσια σύμβαση συντήρησης ανελκυστήρων με το Πολυτεχνείο Ζωγράφου έναντι ποσού 500.000 ευρώ, πηγαίνει σε κτίριο της Πανεπιστημιούπολης προκειμένου να πραγματοποιήσει συντήρηση.

Τον συνοδεύει ένας άνεργος φίλος του ο οποίος αποφασίζει να ανέβει στην ταράτσα του κτιρίου και στις 16.15 βλέπει έναν άνδρα να βγαίνει από λευκό βαν κουβαλώντας στα χέρια ένα μεταλλικό κιβώτιο.

Ο άγνωστος χάνεται πίσω από έναν λόφο και εμφανίζεται μετά από είκοσι λεπτά, χωρίς το κιβώτιο, μπαίνει στο βαν και φεύγει.

Ο παρατηρητής «από περιέργεια» και αφού αφήνει να περάσει μισή ώρα, προσπαθεί να κάνει την ίδια διαδρομή για να διαπιστώσει την τύχη του κιβωτίου.

Την ίδια περιέργεια δεν την είχε δυστυχώς στο να αντιγράψει τον αριθμό κυκλοφορίας του βαν κι έτσι χάθηκε η μοναδική ευκαιρία να διαπιστωθεί ο αληθινός ιδιοκτήτης του κιβωτίου.

Ο «παρατηρητής» είδε μια ακάλυπτη μεταλλική άκρη που εξείχε στο έδαφος, εντόπισε το κιβώτιο, το ξέθαψε με τα χέρια του κι έβγαλε από μέσα σακούλες και αλουμινόχαρτα στα οποία ήταν τυλιγμένα πιστόλια. Εσπευσε αμέσως μετά να τα κρύψει (;) εκεί κοντά και τα κάλυψε με κλαδιά. Ο ίδιος ωστόσο δηλώνει στην κατάθεσή του ότι δεν ακούμπησε τίποτα.

Στη συνέχεια πήγε (όχι σε αστυνομικό τμήμα) αλλά στη ΓΑΔΑ, κατέθεσε και αμέσως μετά οδήγησε τους αστυνομικούς στην κρυψώνα με το κιβώτιο.

Την επόμενη ημέρα θυμήθηκε όμως ότι είχε κρύψει τα ευρήματα σε δύο και όχι σε ένα σημείο, οπότε ξαναπήγε στην Ασφάλεια για συμπληρωματική κατάθεση.

Την πλαστική σακούλα που έβγαλε από το κιβώτιο την είχε κρύψει λίγο παραπέρα σε θαμνώδη έκταση κοντά σε μελίσσια. Ωστόσο η σακούλα τότε δεν ανευρέθη.

Υστερα από δέκα ημέρες, στις 28 Νοεμβρίου, ο ίδιος εμφανίζεται για τρίτη κατάθεση στη ΓΑΔΑ λέγοντας στους αστυνομικούς ότι επειδή ήταν τρομοκρατημένος (;) με τα ευρήματα, είχε ξεχάσει πού τα έκρυψε.

Οι αστυνομικοί τον συνόδεψαν ξανά και βρήκαν τελικά τη σακούλα με τα φυσίγγια μισό χιλιόμετρο μακριά. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι σε όλα αυτά τα πήγαινε-έλα με τις σακούλες, ο «παρατηρητής» δεν είχε αφήσει κανένα αποτύπωμα, αν και τα χέρια του ήταν γυμνά.

Μάλιστα, η διευθύντρια της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας υπογράμμισε πόσο δύσκολο είναι να παραμείνει DNA στα αντικείμενα. Εξαιρείται προφανώς εκείνο της Ηριάννας!

Κανείς ωστόσο δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να βρει τον περίφημο τεχνίτη τον οποίο ο «παρατηρητής» μάρτυρας υποτίθεται ότι συνόδευε και να τον ρωτήσει τι έγινε εκείνο το απόγευμα, πώς έφτασε ο φίλος του στη ΓΑΔΑ κ.λπ.

Ο τεχνίτης Κ.Μ. δεν αναζητήθηκε ποτέ. Ούτε η Αντιτρομοκρατική ούτε η Δικαιοσύνη θεώρησαν άξιο λόγου να διασταυρώσουν στοιχειωδώς αν τα λεγόμενα του μάρτυρα για το πώς βρέθηκε εκεί ήταν αξιόπιστα.

Ακόμα και λίγο να έψαχναν, με ένα απλό τηλεφώνημα, θα διαπίστωναν ότι τεχνίτης με το συγκεκριμένο όνομα δεν εργάστηκε ποτέ στη συγκεκριμένη εταιρεία!

Οσο για τον μάρτυρα που πήγε τρεις φορές στην Ασφάλεια, δεν θεώρησε τελικά αναγκαίο να παρευρεθεί στη δίκη!

Οπλα, φυσίγγια, Ευαγγέλιο και σταυρός

Οι σακούλες και τα όπλα μεταφέρθηκαν με δόσεις στη ΓΑΔΑ, παρέμειναν κάποιο διάστημα εκτεθειμένα, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, ενώ όλα φωτογραφήθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Το ξεραμένο χώμα πάνω στο κιβώτιο (αποτυπώνεται στις φωτογραφίες) είναι επίσης ανεξήγητο. O αστυνομικός μάρτυρας Γ.Γ. που συμμετείχε στην έρευνα κατέθεσε (στην πρώτη δικάσιμο) ότι αυτό το κουτί πρέπει να ήταν θαμμένο πολύ καιρό και αποκλείεται να θάφτηκε και να ξεθάφτηκε μέσα σε μισή ώρα. Τέλος, τα όπλα ήταν καθαρά και δεν είχαν χρησιμοποιηθεί.

Ανάμεσα όμως στα ευρήματα υπήρχαν και κάποια που προφανώς απομάκρυναν τότε τις υποψίες για σύνδεση με τρομοκρατία.

Ενας σταυρός, ένα μικρό Ευαγγέλιο σε θήκη με ασημένια την εικόνα της Παναγίας κι ένα τρίπτυχο με την εικόνα του Χριστού βρέθηκαν μέσα στις σακούλες με τα φυσίγγια. Η υπόθεση τότε δεν είχε κάποια συνέχεια.

Δύο χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2013 (στη σκληρή εποχή Δένδια – Αθανασίου), η Ηριάννα συλλαμβάνεται διότι ξαφνικά (!) προέκυψε ταυτοποίηση δικού της δείγματος DNA σε έναν γεμιστήρα από τα ευρήματα της Πολυτεχνειούπολης.

Γίνεται έρευνα στο σπίτι της, στο αυτοκίνητο, παντού, και δεν βρίσκεται το παραμικρό στοιχείο. Η κοπέλα αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους.

Κι όμως τα στοιχεία DNA της Ηριάννας ήταν ήδη γνωστά από τον Μάρτιο του 2011 (πριν βρεθούν τα όπλα) όταν είχε δεχτεί να δώσει δείγμα μετά από καταδρομική αστυνομική επιχείρηση σύλληψης του νυν συζύγου της, Κωνσταντίνου.

Τότε ήταν εκείνος που κατηγορήθηκε και στη συνέχεια αθωώθηκε εξαιτίας μιας γνωριμίας με κάποιο μέλος της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς».

Δεν βρέθηκε ποτέ το παραμικρό στοιχείο σε βάρος του. Η φιλική σχέση και η συγκατοίκηση με τον Κωνσταντίνο είναι άλλωστε και η αιτία που βρέθηκε στην ίδια θέση με την Ηριάννα και ο Περικλής.

Οι ειδικοί εξηγούν στο δικαστήριο

► Vincent Castella και T. Hicks Champot:  Οι γονείς της Ηριάννας τούς προσέλαβαν από το Ινστιτούτο Δικανικής Γενετικής του Πανεπιστημίου Ιατροδικαστικής της Λωζάννης. Και οι δύο κατέθεσαν ότι «δεν υπάρχει καμία περίπτωση να γίνει ταυτοποίηση του DNA της κοπέλας με το επίμαχο μερικό δείγμα που βρέθηκε στον γεμιστήρα».

► Δρ Νικόλαος Ταΐρης:  Σύμφωνα με την έκθεση του πρώην υποδιευθυντή της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της ΕΛ.ΑΣ., χημικού-βιοχημικού δρα Ν. Ταΐρη, η οποία προσκομίστηκε στο Εφετείο, η διαδικασία που ταύτισε το «εύρημα» με το δείγμα DNA της Ηριάννας κρίνεται απαράδεκτη και δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή πιθανότητα να ταυτίζεται το δείγμα με το εύρημα.

► Αριστέα Μεθενίτη:  Η βιολόγος και αστυνομική διευθύντρια της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της ΕΛ.ΑΣ., καταθέτοντας, υπεραμύνθηκε των αποτελεσμάτων ταυτοποίησης που περιλαμβάνονται στη δικογραφία, ενώ παραδέχθηκε κατόπιν πολλών ερωτήσεων ότι είναι πολύ ασφαλέστερο υλικό το αίμα ή το σπέρμα για να προσδιορίσεις έναν γενετικό τύπο σε σχέση με ένα μέρος αποτυπώματος. Ερώτηση συνηγόρου: «Κάνατε κάποια εξέταση να σιγουρευτείτε ότι δεν είναι το δείγμα DNA που βρέθηκε στον γεμιστήρα αίμα ή σπέρμα;» Μεθενίτη: «Για αίμα δεν κάναμε, φαίνεται, δεν ήταν κόκκινο!» Συν.: «Για σπέρμα;» Μεθενίτη: «Δεν κάναμε».

► Γεώργιος Φιτσιάλος:  Ο ειδικός γενετιστής καθηγητής και διδάκτορας Μοριακής Βιολογίας μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου αλλά και γενικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Γενετικής και Ταυτοποίησης DNA κατέθεσε: «Δεν υπάρχει επιστημονική διχογνωμία με την κυρία Μεθενίτη. Εκείνη εκφράζει προσωπικές της απόψεις. Το δείγμα είναι κακής ποιότητας και μικρής ποσότητας. Αυτές είναι οι θέσεις της επιστημονικής κοινότητας. Το διεθνές ινστιτούτο της Λωζάννης έβγαλε το ίδιο συμπέρασμα. Οχι μόνο δεν είναι σίγουρο το αν είναι η Ηριάννα, αλλά με τη σύγκριση αυτή (της πραγματογνωμοσύνης) προκύπτει ότι ΔΕΝ είναι. Η επιστημονική κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στους δικαστές. Να μην τυχόν θεωρηθεί αυτή η πρακτική ορθή. Σε κανένα σύγχρονο δυτικό κράτος δεν λειτουργεί έτσι».

► Αναστασία Φύτρου, δρ Γενετικής  Η κ. Φύτρου κατέθεσε για την αναξιοπιστία της μεθόδου και τα επισφαλή συμπεράσματα: «Το μείγμα γενετικού υλικού είναι ακόμα πιο αναξιόπιστο. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για ταύτιση». Εφερε παράδειγμα με ομάδα αίματος: «Αν έχεις ομάδα Α, δεν λέει κάτι, γιατί το 25% του πληθυσμού έχει Α. Είναι όμως μια καλή μέθοδος να αποκλείσεις όποιον έχει Β. Και το DNA μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος αποκλεισμού, όχι ταυτοποίησης υπόπτων».

► Αριστείδης Χατζής αν. καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.  Διερωτάται σε αναλυτικά άρθρα του για την καφκική περιπέτεια της Ηριάννας («protagon.gr» και «Καθημερινή»): «Γιατί χρειάστηκε να περάσει πάνω από ένας χρόνος (14 μήνες!) για την ταυτοποίηση του DNA; Δεν διάβασα στην απόφαση καμία πειστική απάντηση». Σημειώνει ότι η κατηγορία είναι έωλη, ότι ακόμα και η αστυνομία ισχυρίστηκε πως το δείγμα ήταν ελάχιστο και δεν υπάρχει πλέον. «Το δείγμα δεν είναι πλήρες, καθώς στην αντίδραση χρησιμοποιήθηκαν 174 pg, τη στιγμή που οι οδηγίες των κατασκευαστών των αντιδραστηρίων ορίζουν ως βέλτιστη τιμή τα 1.000 pg, ενώ τα χαμηλότερα όρια ευαισθησίας είναι της τάξης των 250 pg».

Ακόμα κι αν υπάρχει πλήρες και καθαρό δείγμα DNA, ο νόμος απαγορεύει να είναι αυτό το μοναδικό τεκμήριο ενοχής! Ολοι (;) αντιλαμβάνονται πλέον το γιατί!

Τέλος, διά της μεθόδου της επαγωγής, τα ορφανά όπλα της Πολυτεχνειούπολης μαζί με τα σταυρουδάκια και το Ευαγγέλιο «δωρίζονται» αυτομάτως, πού αλλού, στην οργάνωση ΣΠΦ!

Μικρή λεπτομέρεια: δεν υπάρχει τίποτα που να συνδέει ούτε τους δύο νέους με τα όπλα αλλά ούτε και τα όπλα με την οργάνωση!

Πηγή: Αντα Ψαρρά – “Εφημερίδα των Συντακτών”