Ο Υπουργός Υγείας Θ. Πλεύρης προσπαθεί να μειώσει την αξία του εγγράφου του ΕΟΔΥ με τα στοιχεία των θανάτων εκτός ΜΕΘ λέγοντας ότι “δεν μάθαμε δα και τίποτα καινούργιο”. Το μόνο στοιχείο που κομίζει είναι ότι οι 4,7 ημέρες “παραμονής” των διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ είναι άλλο από τις 30 ώρες “αναμονής” για νοσηλεία σε ΜΕΘ.
Όμως τι νέο κομίζει το έγγραφο του ΕΟΔΥ;
Είναι γνωστή η δήλωση του Μητσοτάκη στη Βουλή για τους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ:
“Υπάρχουν σήμερα ασθενείς διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ; Ναι, υπάρχουν. Είναι σε κρεβάτι με κανονική φροντίδα; Είναι. Έχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα σε αυτούς τους ασθενείς, σε σχέση με αυτούς οι οποίοι είναι στις μονάδες εντατικής θεραπείας; Δεν έχω τέτοια ένδειξη. Δεν έχω. Έχετε εσείς; Φέρτε τη!”.
Η δήλωση αυτή διαψεύστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο από τη μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα, οι οποίοι είχαν φτάσει στο συμπέρασμα οτι διασωλήνωση εκτός ΜΕΘ σημαίνει ποσοστό θνητότητας 87%. Επεσήμαναν ωστόσο ότι το δείγμα της μελέτης ήταν μικρό, συγκεκριμένα 5% διασωληνωμένων (συνολικά, η μελέτη αυτή εξέτασε 3988 θανάτους για το διάστημα 1η Σεπτεμβρίου 2020 έως 6η Μαΐου 2021) .
Στον δημόσιο διάλογο μέχρι σήμερα υπονοούταν ότι οι θάνατοι γίνονταν κατά βάση στις ΜΕΘ και τα νούμερα της έκθεσης δεν αμφισβητούσαν αυτό το τεκμήριο. Και η διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού στις ανωτέρω δηλώσεις ήταν ότι *και* οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ έχουν κανονική φροντίδα και δεν διατρέχουν ουσιωδώς μεγαλύτερο κίνδυνο.
Σήμερα, με το έγγραφο του ΕΟΔΥ, καταλαβαίνουμε το ΕΥΡΟΣ των θανάτων που έλαβαν χώρα εκτός ΜΕΘ: 16.519 θάνατοι διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ, όταν οι συνολικοί θάνατοι από covid-19 μέχρι την 1/3/2022 ήταν 25.914.
Το επόμενο που πρέπει τώρα να ερωτηθεί, για να αποκτήσουμε πλήρη εικόνα, είναι πόσοι διασωληνώθηκαν και επέζησαν εκτός ΜΕΘ και πόσοι εντός ΜΕΘ. Τα στοιχεία είναι ήδη συντριπτικά, αλλά είμαι βέβαιος ότι έτσι θα ολοκληρωθεί η εικόνα του τελεσθέντος εγκλήματος.
Όσο για την αναμονή της μίας μέρας για νοσηλεία σε ΜΕΘ και την παραμονή των 4,7 ημερών σε διασωλήνωση εκτός ΜΕΘ, επιβεβαιώνουν αμφότερες όλα όσα κατήγγελλαν οι μαχόμενοι στα νοσοκομεία πρώτης γραμμής γιατροί: οι διαθέσιμοι πόροι ήταν τραγικά ανεπαρκείς. Όπως έλεγε ένας εντατικολόγος στο Παπαγεωργίου, ο Β Τσάπας:
“Οι πλεονάζοντες άρρωστοι διασωληνώνονται σε απλούς θαλάμους. Σε μια κλίνη που μπορεί να είναι κλίνη εντατικής (ως έπιπλο) μπορεί και όχι, με ένα μόνιτορ, έναν αναπνευστήρα από δίπλα και κάποιες αντλίες, δηλαδή κάποιον από τον εξοπλισμό της εντατικής. Αυτούς τους ανθρώπους κατά κανόνα δεν τους παρακολουθούν εντατικολόγοι, αλλά αναισθησιολόγοι σε εμάς στο Παπαγεωργίου, σε άλλα νοσοκομεία ακούω και για παθολόγους. Νοσηλευτικά καλύπτονται από νοσηλευτές εντατικής, ή αναισθησιολογικού τμήματος ή χειρουργείου ή επειγόντων. Δηλαδή ιατρικά και νοσηλευτικά αντιμετωπίζονται όχι από ανθρώπους της αντίστοιχης εξειδίκευσης και σε πολύ χειρότερες αναλογίες… Αν χρειαστεί, θα ζητήσουν τη βοήθειά μας. Κι εμείς κοβόμαστε στα δύο και θα πάμε να βοηθήσουμε. Από την άλλη μεριά, όταν οι εντατικές είναι γεμάτες και είναι τόσο τραγικά υποστελεχωμένες ιατρικά και νοσηλευτικά, εμείς πρακτικά δεν μπορούμε να καλύψουμε τους αρρώστους μέσα στην εντατική, πολύ δε περισσότερο τους διασωληνωμένους εκτός εντατικής. … Ξεκάθαρα μιλάμε για ασθενείς δύο ταχυτήτων. Οι άνθρωποι που βρίσκονται διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ με άλλους και πολύ λιγότερους γιατρούς και νοσηλευτές πέραν αυτών που είναι εξειδικευμένοι στην εντατική, υποθεραπεύονται. Και υποθεραπεία σημαίνει αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα”.
Αφήστε μια απάντηση