Η απεργία των καθηγητών που προδόθηκε από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αποτελεί σταθμό στους αγώνες της εργατικής τάξης. Αυτό συμβαίνει γιατί αν και η προδοσία της από τον κυβερνητικό (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) και ρεφορμιστικό (ΠΑΜΕ, ΣΥΡΙΖΑ) συνδικαλισμό δεν επέτρεψε την πραγματοποίησή της, περιείχε όλα τα ζητήματα που κάθε αγώνας από δω και πέρα θα βρίσκει μπροστά του.
Οι εργαζόμενοι απέρριψαν με μαζικό, κατηγορηματικό και αποφασιστικό τρόπο ένα από τα έσχατα όπλα του κράτους σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης: την επιστράτευση. Με ξεκάθαρο και αναμφισβήτητο τρόπο τέθηκε μπροστά σε κάθε αγωνιστή εργαζόμενο τα πολιτικό πρόβλημα όχι μόνο της κυριαρχίας του κυβερνητικού συνδικαλισμού και της ρεφορμιστικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, αλλά και ο ρόλος της κοινοβουλευτικής αριστεράς του μεν ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή αντιτάχτηκε στην απεργία χρησιμοποιώντας ακόμα και την ίδια την φρασεολογία της κυβέρνησης και στο τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ που με πολιτική παρέμβαση ενάντια στην απεργία έδωσε το τελειωτικό χτύπημα. Φάνηκε πως η κυβέρνηση μετά την επιστράτευση των εργαζόμενων στο Μετρό, στους ναυτεργάτες και την γενικότερη πολιτική καταστολής του εργατικού κινήματος, αντί να λύσει το πολιτικό ζήτημα της αντίστασης των εργαζομένων, το βρίσκει ξανά και ξανά μπροστά της αναβαθμισμένο και οξύτερο και ο μόνος τρόπος που έχει για να το αντιμετωπίσει είναι η επιστράτευση και η κρατική καταστολή .
Σας καλούμε στην ανοιχτή πολιτική συζήτηση που οργανώνει η πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, την Τετάρτη 22 Μαΐου, 6.30 μμ στο αμφιθέατρο Γκίνη, Πολυτεχνείο να συζητήσουμε πάνω στο ερώτημα ποια είναι «Τα καθήκοντα του εργατικού κινήματος μετά την προδοσία της απεργίας των καθηγητών».
Πρωτοβουλία για
Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών
Αφήστε μια απάντηση