ΚΚΕ και ευρώ: Ο αστυνόμος, το μπουζούκι και η θέση για τη δραχμή

Πηγή: Κώστας Μάρκου – «Πριν»

Η Χάφινγκιον Ποστ, στιςς 4 Ιουνίου, φιλοξένησε άρθρο του Δημήτρη Κουτσουμπά για να παρουσιάσει τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ. Ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ γράφει ότι «η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής δεν συνιστά “ρήξη” προς όφελος του λαού» χρησιμοποιώντας τα παρακάτω επιχειρήματα: «Κερδισμένοι θα είναι πάλι επιχειρηματικοί όμιλοι που θα ωφεληθούν από ένα υποτιμημένο νόμισμα, ενώ τις συνέπειες θα τις πληρώσει πάλι ο λαός. […] Πάλι η χώρα και ο λαός θα είναι δέσμιοι του χρέους, των κατευθύνσεων της ΕΕ ή άλλων συμμαχιών και νομισματικών ενώσεων στις οποίες πιθανά θα συμμετέχει».

Ο Δημ. Κουτσούμπας θα μπορούσε να σταματήσει εκεί. Δεν αρκείται, όμως, μόνο σε αυτό. Προχωρά σε χυδαία ταύτιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων δυνάμεων της μαχόμενης Αριστερός, με την Χρυσή Αυγή, την Μαρίν Λεπέν και με κάθε ευρωπαϊκή και ιμπεριαλιστική δύναμη που τυπικά έχει την ίδια θέση. Γράφει: «Όσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν ένα τέτοιο στόχο ως λύση ή ως ενδιάμεσο στόχο ριζικών αλλαγών (“αριστερή πλατφόρμα” ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακροδεξιές, φασιστικές δυνάμεις) παίζουν αντικειμενικά το παιχνίδι τμημάτων του μονοπωλιακού κεφαλαίου».

Πρόκειται για υπόδειγμα «τυπικής» και όχι διαλεκτικής λογικής του τύπου «ο αστυνόμος είναι όργανο, το μπουζούκι επίσης, άρα ο αστυνόμος είναι μπουζούκι».

Ας δούμε γιατί: Το 1974, στο δημοψήφισμα για το πολιτειακό καθεστώς, όλες ανεξαιρέτως οι αριστερές δυνάμεις, το ΚΚΕ, το ΚΚΕ ες, οι «αριστεριστές» κτλ, τάχθηκαν υπέρ του «ναι» στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και του «όχι» στη βασιλευομένη δημοκρατία. Είναι σε όλους γνωστό, ότι την ίδια θέση είχαν και όλες οι αστικές «δημοκρατικές» δυνάμεις που εκπροσωπούσαν μια αλλαγή τακτικής των μονοπωλίων. Σημαίνει αυτό ότι οι αριστερές δυνάμεις που στήριξαν το «ναι», έπαιζαν «αντικειμενικά το παιχνίδι τμημάτων του μονοπωλιακού κεφαλαίου»;

Ακόμη, με το δημοψήφισμα της 29ης Δεκεμβρίου 2005, ο γαλλικός λαός απέρριψε το αντιδραστικό «ευρω-σύνταγμα». Το «όχι» υποστήριξαν όλα τα αριστερά κόμματα στη Γαλλία, θέση που είχε υποστηρίξει και το ΚΚΕ. Το Εθνικό Μέτωπο του Ζαν Μαρί Λεπέν είχε ταχθεί επίσης κατά του «όχι». Αυτό σημαίνει ότι ΚΚΕ, ΚΚ Γαλλίας και οι άλλες ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις της Γαλλίας ταυτίζονταν με τις νεο-φασιστικές θέσεις του Λεπέν;

Σύμφωνα με τη σημερινή «λογική» της ηγεσίας του ΚΚΕ, η τότε θέση του ΚΚΕ ήταν λάθος, διότι, με ή χωρίς Ευρωούνταγμα, «Πάλι η χώρα και ο λαός θα είναι δέσμιοι του χρέους, των κατευθύνσεων της ΕΕ ή άλλων συμμαχιών και νομισματικών ενώσεων στις οποίες πιθανά θα συμμετέχει».

Όπως είναι φανερό, αυτή η «λογική» του Δημ. Κουτσουμπά και της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν αντέχει στη… λογική.

Ας εφαρμόσουμε, όμως, αντίστροφα αυτή τη λογική, τώρα για τη θέση του ΚΚΕ. Αντίστοιχη θέση απόρριψης του αιτήματος για «έξοδο από ευρώ», τυπικά έχει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, οι κυρίαρχοι ελληνικοί κύκλοι του κεφαλαίου, τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, η ΕΕ, οι ΗΠΑ. Με βάση τη λογική του ΚΚΕ, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να βγάλει το συμπέρασμα πως το ΚΚΕ «παίζει αντικειμενικά το παιχνίδι των κυρίαρχων τμημάτων του μονοπωλιακού κεφαλαίου». Τι απαντά επ’ αυτού η ηγεσία του ΚΚΕ;

Είναι φανερό πώς είναι ανόητο να υποστηριχθεί ότι οι θέσεις του ΚΚΕ ταυτίζονται με αυτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και των κυρίαρχων τμημάτων του μονοπωλιακού κεφαλαίου, όπως και ότι οι θέσεις του ΝΑΡ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της μαχόμενης Αριστερός ταυτίζονται με αυτές της Χρυσής Αυγής και ορισμένων άλλων τμημάτων του κεφαλαίου. Είναι όμως, επίσης φανερό ότι η θέση απόρριψης της εξόδου από το ευρώ της ηγεσίας του ΚΚΕ, αξιοποιείται τώρα και όχι σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον, ως ανάχωμα στο λαϊκό ριζοσπαστισμό. Ακόμη χειρότερα, αυτή η θέση βοηθά την κυρίαρχη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκυβέρνηση να περάσουν ένα «αριστερό» μνημόνιο, στο όνομα της εκτίμησης ότι «η έξοδος από το ευρώ είναι καταστροφή». Βοηθά στην παράλυση, στη σύγχυση και τελικά στην ενσωμάτωση των εργαζομένων στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανατρεπτική Αριστερά υποστηρίζει καθαρά αλλά δεν σταματά στο αίτημα της εξόδου από το ευρώ. Θέτει ένα συνεκτικό πρόγραμμα πάλης για τη μετάβαση από το αντιδραστικό σήμερα στο επαναστατικό αύριο. Η προβολή του στόχου για έξοδο από το ευρώ είναι διαλεκτικά και όχι τυπικά δεμένη, με την πάλη για έξοδο από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους, με την αύξηση των μισθών σε βάρος των κερδών, με τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο επί των κρατικοποιημένων και των ιδιωτικών επιχειρήσεων, με το μέτωπο των αντικαπιταλιστικών και ανατρεπτικών δυνάμεων κ.α. Πρόκειται για ένα σύνολο εργατικών και λαϊκών στόχων πάλης και επιβολής κατακτήσεων που έρχονται σε σύγκρουση με την κυρίαρχη στρατηγική του κεφαλαίου, με την κίνηση των καπιταλιστικών νόμων, με την αστική ηγεμονία, πολιτική και ιδεολογία. Οι στόχοι αυτοί, σήμερα, είναι στην πράξη, όχι μόνον αντικαπιταλιστικοί, αλλά και επαναστατικοί και κομμουνιστικοί. Γιατί ο κομμουνισμός, δεν είναι μόνον ο αναγκαίος στρατηγικός στόχος, αλλά και «η κίνηση που καταργεί την ισχύουσα τάξη πραγμάτων».

Μια έξοδος από το ευρ<υ κάτω από την πολιτική παρέμβαση ενός ρωμαλέου, ταξικού, εργατικού και λαϊκού κινήματος και μετώπου, σε συνθήκες ξεσπάσματος των ενδοασπκών αντιθέσεων, θα αποτελέσει βαθύ αντικαπιτα-λιστικό ρήγμα που θα προωθήσει το σύνολο του εργατικού προγράμματος και θα ανοίξει το δρόμο για επαναστατικά γεγονότα. Θα ανοίξει το δρόμο για μια «κόκκινη δραχμή» και όχι για την «επιστροφή στην καπιταλιστική δραχμή».