Η Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή εκφράζει τη βαθειά θλίψη της για τον θάνατο του κρατούμενου Βασίλη Δημάκη στις φυλακές του Κορυδαλλού και εύχεται συλλυπητήρια στους οικείους του.
Τον Βασίλη τον γνωρίσαμε από τους αγώνες του για τα δικαιώματα των κρατούμενων και, ιδίως, τον μεγάλο αγώνα που έδωσε (με δύο μεγάλες απεργίες πείνας) για να υπερασπιστεί το δικαίωμά του στη μόρφωση και τις σπουδές. Ήταν ένας άνθρωπος που από ανήλικος μπλέχτηκε στις περιστρεφόμενες πόρτες του ποινικού συστήματος, που δεν ξέρει να διδάσκει τίποτα άλλο παρά μόνο το έγκλημα σ’ αυτούς που μπλέκονται στα πλοκάμια του.
Τον δρόμο του προς τις πανεπιστημιακές σπουδές και προς μια νέα συνείδηση ο Βασίλης τον κέρδισε με το σπαθί του ως αυτοδίδακτος: κατάφερε να μπει το 2015 ως αριστούχος στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του ΕΚΠΑ με τη βοήθεια φωτισμένων δασκαλισσών από την Πάτρα, κόντρα σε ένα σύστημα που θέλει να λέγεται “σωφρονιστικό” αλλά που μόνο εμπόδια ξέρει να βάζει στους κρατούμενους και στην αποκατάστασή τους.
Μέσα από τις σπουδές και τους αγώνες του, ο Βασίλης έμαθε τα δικαιώματά του και αποφάσισε ότι πρέπει να παλέψει γι’ αυτά, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για όλους τους κρατούμενους. Αντί για ενθάρρυνση και βοήθεια, αντιμετώπισε την εκδικητικότητα των κρατικών αρχών, ιδίως όταν, την περίοδο της καραντίνας του covid-19 το 2020, εκφράστηκε δημόσια για την ανάγκη αποσυμφόρησης των φυλακών, κίνηση που θα είχε σώσει τις ζωές πολλών κρατούμενων που πέθαναν λόγω covid. Ήταν τότε που η διαβόητη Νικολάου διέταξε την εκδικητική μεταγωγή του μακριά από τη σχολή του και που ο Βασίλης έδωσε τον μεγάλο νικηφόρο αγώνα για το δικαίωμά του στις σπουδές, κερδίζοντας ευρύτατη υποστήριξη από τους συμφοιτητές/συμφοιτήτριες και τις καθηγήτριες/καθηγητές του μέχρι σωματεία, συλλόγους και ενώσεις δικαιωμάτων.
Δυστυχώς, το δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα δεν έδειξε στον Βασίλη την επιείκεια που του αναλογούσε. Τα αίτιά του θανάτου του είναι, μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αδιευκρίνιστα: ο Βασίλης ήταν μόνο 47 χρόνων και το σώμα του μέσα στις φυλακές ήταν στην απόλυτη εξουσία των δεσμοφυλάκων του και των κρατικών αρχών που παρέτειναν τον εγκλεισμό του. Γι’ αυτό και απαιτούμε τη διεξαγωγή μιας πλήρους και ενδελεχούς έρευνας των αιτίων θανάτου του και την απόδοση ευθυνών εκεί που υπάρχουν.
Η ποιότητα της “Ελληνικής Δημοκρατίας” κρίνεται πρώτα και κύρια στις φυλακές της. Και είναι στο πεδίο αυτό που η Ελλάδα αποδεικνύεται πόσο κάτω περνάει από τον πήχυ ενός κατ’ ισχυρισμό “κράτους δικαίου”: οι ελληνικές φυλακές είναι ασφυκτικά υπερπλήρεις με έντονα αυξητικό ρυθμό, που θα ανέβει ακόμα περισσότερο με τις διαρκείς αυστηροποιήσεις των Ποινικών Κωδίκων – ήδη 2.500 κρατούνται για πλημμεληματικές ποινές. Η Ελλάδα καταδικάζεται με δημόσιες δηλώσεις της CPT (Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης) και με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την κατάσταση των φυλακών της, τη συμφόρηση, την απουσία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τη στέρηση δικαιωμάτων, κλπ. Και βέβαια, τα αστυνομικά κρατητήρια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων σε όλη την Ελλάδα γίνονται διαρκώς τόποι εγκλήματος, με διαρκείς “ανεξιχνίαστους” θανάτους κρατουμένων (πιο πρόσφατοι οι θάνατοι του Μωχάμεντ Καμράμ Ασίκ στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, κλπ).
Μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή εικόνα, το χνάρι του κρατούμενου Βασίλη Δημάκη στη ζωή θα μείνει ως απόδειξη της δυνατότητας για αγώνα ακόμα και μέσα στις δυσκολότερες συνθήκες και θα μας θυμίζει πάντα την υποχρέωση να αναδεικνύουμε τις συνθήκες των φυλακών και τα δικαιώματα των κρατουμένων ως μείζον δημοκρατικό ζήτημα, υποχρέωση που αφορά πρώτα και κύρια τον νομικό κόσμο, τους δικηγόρους και τους Συλλόγους τους.
Να χυθεί άπλετο φως στις συνθήκες θανάτου του Βασίλη Δημάκη! Αγώνας για δικαιώματα και ανθρώπινες συνθήκες μέσα στις φυλακές! Οι ζωές των κρατούμενων μετράνε!
Αφήστε μια απάντηση