Οταν ένα δικαστήριο αναγκάζεται να δικάσει, και ενδεχομένως να καταδικάσει, για ανθρωποκτονία έναν «συνήθη ύποπτο» με μόνο στοιχείο την ύπαρξη αμφιλεγόμενου γενετικού υλικού σε ένα καπέλο που βρέθηκε μέρες μετά τη ληστεία, ενώ τον φερόμενο ως δράστη δε τον αναγνωρίζει κανείς, τότε είναι βέβαιο ότι οι μαύρες μέρες συνεχίζονται στον χώρο τηςΔικαιοσύνης.
Η δίκη του Τάσου Θεοφίλου, «γνωστού» αντιεξουσιαστή, με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας του άτυχου οδηγού ταξί στην Πάρο, διεξάγεται με κραυγαλέες υπερβάσεις στο τι θεωρείται ή και πώς κατασκευάζεται ένα τεκμήριο ενοχής. Ακόμα και ο πρόεδρος του δικαστηρίου διαπίστωσε ότι η ειδική μάρτυρας βιολόγος που κλήθηκε να καταθέσει δημιούργησε και στον ίδιο την εύλογη εντύπωση ότι μπορεί αυτό το καπέλο να μην το είχε φορέσει ποτέ κατηγορούμενος. Μια κατηγορία για φόνο είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να στηρίεται σε ένα και μόνο, αμφίβολης αποδεικτικής αξίας, στοιχείο.
Α.Ψ.
(ΕφΣυν 31/12/2013)
Αφήστε μια απάντηση