Από τη μια η σπέκουλα κατά του Περισσού με αναφορές στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος (η Μίρκα Γκίνοβα, το αλφαβητάρι της μακεδονικής γλώσσας που εκδιδόταν από τους κομμουνιστές στην Τασκένδη, οι σλαβομακεδόνες πολιτικοί πρόσφυγες που εξαιρέθηκαν από το δικαίωμα επαναπατρισμού το 1983). Βρίσκει και τα κάνει, φυσικά (περισσότερα επ’ αυτού στη σελίδα 7, στο ΖΟΟΜ).
Από την άλλη, ο αστικός εθνικισμός στην πιο χυδαία μορφή του. Ιδια κι απαράλλαχτη με τη μορφή που έπαιρνε ο εθνικισμός στα χείλη του Μητσοτάκη ή της Γεννηματά. Ο Τσίπρας μιλούσε για την εκτελεσμένη κομμουνίστρια Μίρκα Γκίνοβα και για τους σλαβομακεδόνες αντάρτες του ΔΣΕ και την ίδια στιγμή καμάρωνε για την επιτυχία του να εξαφανίσει τους Σλαβομακεδόνες ως εθνική μειονότητα στην Ελλάδα.
Μεταφέρουμε ολόκληρη τη σχετική τοποθέτησή του στη Βουλή, στη συνεδρίαση της 24ης του Γενάρη:
«Μια λοιπόν και με προκαλέσατε για το θέμα της μειονότητας και μου λέτε ότι αυτό είναι το κρίσιμο, θα ήθελα και εδώ να κάνω μια ιστορική αναδρομή. Μια και μιλάμε σήμερα με αλήθειες, να τα πούμε όλα. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών οι γείτονές μας δέχονται οριστικά ότι δεν υπάρχει ζήτημα δήθεν μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Το ζήτημα αυτό -και όχι της ονομασίας- ήταν αυτό το οποίο είχε αποτελέσει τον πυρήνα του Μακεδονικού ζητήματος, σας θυμίζω, κατά τη διάρκεια του πολέμου με την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία, το να επιμένει περί ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας στην ελληνική επικράτεια.
Η σχετική, λοιπόν, τροπολογία στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, που την πετυχαίνουμε με τη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι αυτή που αφαιρεί κάθε αναφορά σε προστασία μακεδονικής μειονότητας ή σε μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες και κάνει λόγο για στήριξη της ομογένειας, όπως ακριβώς κάνουμε λόγο και στο δικό μας Σύνταγμα. Είναι, λοιπόν, σαφές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι χωρίς αλύτρωτους αδελφούς δεν υπάρχει αλυτρωτισμός. Γι’ αυτό τελειώνουμε μια και καλή με τον αλυτρωτισμό».
Ο Τσίπρας ως κήρυκας του μεγαλοελληνικού εθνικισμού που αρνείται στις εθνικές μειονότητες ακόμα και να υπάρξουν ως τέτοιες. Ο Τσίπρας και η συριζαίικη κλίκα πίσω και από τις θέσεις του αστικού κοσμοπολιτισμού που υποστήριζε ο παλαιός Συνασπισμός (και ο ΣΥΡΙΖΑ μετέπειτα), παρέα με κάποιους συνεπείς στον κοσμοπολιτισμό τους φιλελεύθερους (Τάκης Μίχας, Παναγιώτης Δημητράς κ.ά.), αναγνωρίζοντας την ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα (στο πλαίσιο του «αυτοπροσδιορισμού», που δέχεται η ΕΕ).
Το αλφαβητάρι της φωτογραφίας δεν είναι αυτό που τύπωνε το ΚΚΕ στην Τασκένδη για τα παιδιά των Σλαβομακεδόνων, όπως ανέφερε ο Τσίπρας (εμείς τουλάχιστον δεν έχουμε φωτογραφία τέτοιου σχολικού βιβλίου). Είναι αλφαβητάρι της μακεδονικής γλώσσας, που τύπωσε το ελληνικό κράτος το 1925! Το επίσημο ελληνικό κράτος! Ηταν η περίοδος που ήθελε να τραβήξει τους Σλαβομακεδόνες από τη σερβική και τη βουλγαρική επιρροή. Γι’ αυτό και το αλφαβητάρι είναι με λατινικό και όχι με κυριλλικό αλφάβητο. Ηταν και ένα είδος συμμόρφωσης προς τη Συνθήκη των Σεβρών (1920). Σερβία και Βουλγαρία αντέδρασαν στην Κοινωνία των Εθνών, καθώς είχαν τις δικές τους εθνικιστικές βλέψεις επί του σλαβομακεδονικού λαού και των εδαφών της Μακεδονίας που ανήκαν στο ελληνικό κράτος. Ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην ΚΤΕ, Βασίλης Δενδραμής, υπερασπίστηκε το αναγνωστικό δηλώνοντας ότι «η μακεδονική γλώσσα είναι διαφορετική από τη βουλγαρική και γι’ αυτό φτιάχτηκε αυτό το αλφαβητάρι της». Τελικά το μακεδονικό αλφαβητάρι δε μοιράστηκε στα σχολεία και τα αντίτυπά του καταστράφηκαν (τα λίγα που είχαν μοιραστεί στην περιοχή του Αμύνταιου καταστράφηκαν από τις τοπικές αρχές της Χωροφυλακής). Αυτή είναι η… ανύπαρκτη μειονότητα του Τσίπρα και των υπόλοιπων εθνικιστών, όλων των τάσεων.
Πρέπει να σημειώσουμε, ακόμα, ότι στη Βουλή κατατέθηκε σωρεία εγγράφων (απ’ όλες τις πλευρές), όμως κανένας τους δεν κατέθεσε κάποια έγγραφα που κάνουν τζιζ. Οπως για παράδειγμα τις απαντήσεις που έδιναν στελέχη της Δεξιάς τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, σε Επερωτήσεις του Περισσού, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, που ζητούσαν τον ελεύθερο επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων και την κατάργηση της «κατά περίπτωσιν κρίσεως». Ο μετέπειτα πρόεδρος της Δημοκρατίας (στον οποίο τόσες τιμές επιδαψίλευσαν) Κωστής Στεφανόπουλος, από τους πιο ακραιφνείς «εθνικόφρονες» της Δεξιάς, έλεγε πως δεν πρέπει να επιτραπεί ο ελεύθερος επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων, γιατί υπάρχουν περιοχές της χώρας με «ευαίσθητη πληθυσμιακή σύνθεση», όπου κατοικούν πολίτες με «μειωμένην εθνικήν συνείδησιν». Ελεγε ο Στεφανόπουλος στις 20 Γενάρη του 1978: «Δεν είμαι σύμφωνος ότι υπάρχουν Σλαβομακεδόνες, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν θέματα πληθυσμιακής συνθέσεως. Και πιστεύω ότι υπάρχουν περιοχαί του τόπου μας λίαν ευαίσθητοι και με πρόσφατον και με απωτέραν ιστορίαν. Και πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι διασπασταί της Ελληνικής και Εθνικής Αλληλεγγύης. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους επιθυμούμεν και τους αποκλείομεν από το να έλθουν εις την Ελλάδα. Και αυτός είναι ένας από τους κυριώτερους λόγους, διά τον οποίον χρειάζεται ο ατομικός επαναπατρισμός».
Δε δίσταζε δε να αποκαλύψει ότι «έχουμε βρει κατανόησιν εις ιδιωτικάς συζητήσεις, εις τας οποίας -ας το πούμε- γίνεται μία πληρεστέρα και λεπτομερεστέρα εξέτασις των θεμάτων». Και σίγουρα δεν έλεγε ψέματα, αφού πέντε χρόνια αργότερα το ΠΑΣΟΚ απαγόρευε τον επαναπατρισμό στους «μη Ελληνες το γένος» (δηλαδή στους Σλαβομακεδόνες), κάνοντας πράξη αυτά που τα στελέχη του έλεγαν στις ιδιωτικές συζητήσεις με τους δεξιούς, όπως αποκάλυψε ο Στεφανόπουλος. Ο περιβόητος Μπάλκος, ο υπουργός Καταστολής του Καραμανλή, για να αποδείξει πόσο «εθνικώς επικίνδυνοι» είναι οι Σλαβομακεδόνες που είχαν απομείνει στην Ελλάδα, επιζήσαντες του πολύχρονου ανηλεούς διωγμού της μειονότητας, κατέθετε στη Βουλή έγγραφο του Γραφείου Εθνικής Ασφαλείας Καστοριάς, σύμφωνα με το οποίο κάτοικος του χωριού Κορησσός είχε «υποπέσει στο παράπτωμα» να παραγγείλει «βουλγαρικό άσμα» κατά τον πρόσφατο γιορτασμό του καρναβαλιού, στο καφενείο του χωριού του!
Το 1980 ο Στεφανόπουλος επαναλάμβανε τα ίδια, απαντώντας σε Επερώτηση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του Περισσού: «Ξέρετε ότι υπάρχουν περιοχές εις την χώραν μας με ευαίσθητες πληθυσμιακές συνθέσεις. Ξέρετε ότι υπάρχουν περιοχές εις την χώραν μας με απώτερη και σύγχρονη ιστορία και ξέρετε ότι υπάρχουν σ’ αυτές τις περιοχές άνθρωποι με μειωμένη εθνική συνείδηση. Ο νοών νοείτω. Δεν ημπορώ να είπω τίποτε περισσότερον και φαντάζομαι ότι εννοείτε πάντες τι εννοώ. Εάν επετρέπετο [ο ομαδικός επαναπατρισμός] θα εδημιουργείτο κίνδυνος σε ωρισμένες εθνικώς ευαίσθητες περιοχές». Κι επειδή το 1980 κανένας δεν αμφέβαλλε ότι το 1981 το ΠΑΣΟΚ θα νικήσει και θα σχηματίσει κυβέρνηση, γι’ αυτό και ο Στεφανόπουλος έλεγε με νόημα: «Αν, αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι, ο ομαδικός επαναπατρισμός επιτρέπετο, θα δημιουργούσε μεγάλον εθνικόν κίνδυνον. Και θα την αναλάβη αυτήν την ευθύνην το ΠΑΣΟΚ όταν θα έλθη εις την εξουσίαν, θα την αναλάβη με μεγάλο θάρρος. Θα την αναλάβη με την αισιοδοξίαν ότι δεν πρόκειται να βλάψη τα εθνικά συμφέροντα. Και θα το κάνη, θα αναλάβη την ευθύνη του. Εμείς, αναλαμβάνοντες τας ιδικάς μας ευθύνας, αρνούμεθα αυτόν τον ομαδικόν επαναπατρισμόν». Το ΠΑΣΟΚ πράγματι δε διέψευσε τον ακροδεξιό πολιτικό, επιτρέποντας τον επαναπατρισμό μόνο για τους «Ελληνες το γένος». [Τα στοιχεία για τις κοινοβουλευτικές συζητήσεις του 1978-89 τα πήραμε από δημοσίευμα του «Ιού» στην «Ελευθεροτυπία» στις 21.11.1999].
Οι εκπρόσωποι του ελληνικού αστικού εθνικισμού όλων των τάσεωνπαραδέχονται την ύπαρξη της σλαβομακεδονικής εθνικής μειονότητας. Και ασκούν πάνω της καταστολή, η οποία έχει πάρει διαχρονικά διάφορες μορφές. Αυτό που είπε ο Τσίπρας, απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση, είναι ότι έχει πάρει το ελεύθερο από την κυβέρνηση της Βόρειας (πλέον) Μακεδονίας να συνεχίσει την πολιτική του μεγαλοελλαδικού εθνικισμού έναντι της σλαβομακεδονικής μειονότητας, χωρίς το γειτονικό κράτος να έχει δικαίωμα διαμαρτυρίας. Σιγά, όμως, που θα ενδιαφερθεί ο κάθε Ζάεφ για τους Σλαβομακεδόνες της Ελλάδας ή για τις οικογένειες των σλαβομακεδόνων πολιτικών προσφύγων που τους απαγορεύουν τον επαναπατρισμό.
Πηγή: “ΚΟΝΤΡΑ”
Αφήστε μια απάντηση