Σκόρπιες σκέψεις για ένα τραγικό γεγονός

“Θα πάρω μαζί μου όποιον προσπαθήσει να με σταματήσει. Δεν έχω κανένα σεβασμό ούτε στην δική μου ζωή ούτε και σε κανενός”, φέρετε να έχει πει ο 19χρονος σπουδαστής από τη Σχολή Μαθητείας ΟΑΕΔ πριν βάλει τέλος στην ζωή του.

Κάποιες επιφανειακές σκόρπιες σκέψεις μόνο μπορεί να κάνουμε για το περιστατικό.

Οντος είχε δίκιο η Α. Παπαρήγα όταν χτες μιλώντας στην βουλή αναφέρθηκε “στην βία που ασκείται από τα πάνω”.
Και αυτή την βία την εισπράττει έντονα η νεολαία.
Ζει την βία της αδικίας στο πετσί της με όλους τους τρόπους.
Ζει την βία του εξευτελισμού όταν της ζητούν κομματική υποταγή για να βρει μια δουλειά.
Ζει την βία της κοροϊδίας και της εκμετάλλευσης αν βρεθεί να δουλεύει στα stage. Ζει την βία των πτυχίων που έφτυσε αίμα για να τα πάρει και τα βλέπει να έχουν καταντήσει απλές κορνίζες.
Ζει την βία της εκμετάλλευσης, της αδήλωτης εργασίας, της εργασίας χωρίς ασφάλιση, της εργασίας χωρίς προοπτική, της εργασίας που σήμερα απειλείται με διακοπή και ανεργία.

Ζει την βία του κράτους και των μηχανισμών του σε όλες της πτυχές της ζωής της.

Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται κάποιος/α αυτή την βία που τον/την καταπλακώνει, (μιλάμε πάντα για τα παιδιά της εργατικής τάξης).

Φυσικά και δεν είναι λύση να ζητήσει διέξοδο σε «ουσίες», ή να συμβιβαστεί ξεπουλώντας προσωπικότητα και όνειρα με την προσδοκία ότι ίσως εξασφαλίσει ένα κομμάτι ψωμί.

Αλλά ας μην επαναλάβουμε τα αυτονόητα και να σταθούμε στο συγκεκριμένο γεγονός.
Απ’ ότι ακούμε απ’ τα ΜΜΕ ο δράστης είχε αφήσει ένα πρόχειρα γραμμένο σημείωμα στην τσάντα του, στο οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε ότι δεν αντέχει την απαξίωση και εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη. Μεταξύ άλλων το κείμενο αναφέρει: “Είμαι εγωιστής και θα μου το πληρώσετε. Θα σας στερήσω ότι πιο πολύτιμο έχετε”.

Κι εδώ μπαίνει ένα ερώτημα. Απ’ όσα είπε και όσα έγραψε, ο αυτόχειρας, υποδηλώνουν ότι έκανε κάτι που είχε προσχεδιάσει και σίγουρα δεν σαλτάρισε ξαφνικά να παρουσιαστεί με δυο πιστόλια και να πυροβολεί αδιάκριτα.

Ο σπουδαστής, φοιτούσε κάποια χρόνια που σημαίνει ότι είχε επαφές με το σχολικό του περιβάλλον και με τους εκπαιδευτικούς του. Κανένας απ’ αυτούς, ειδικά οι δάσκαλοι του δεν πήραν πρέφα ότι κάτι δεν πάει καλά με τον ψυχισμό αυτό του παιδιού;

Αλλά έχουμε τόσο μπάχαλο εκπαιδευτικό σύστημα που μάλλον δεν έχει νόημα μια τέτοια ερώτηση…