ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΒΥΡΩΝΑ
ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΤΟΥΣ
Τη Δευτέρα 25/11 ένας ακόμα συμπολίτης μας, άνεργος επί 1,5 χρόνο, πατέρας μικρού παιδιού, αυτοκτόνησε στο Βύρωνα. Η αυτοκτονία του ήρθε να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των αυτοκτονιών που από το 2008, όταν ξεκίνησαν τα βάρβαρα μέτρα της λιτότητας, έχουν αυξηθεί κατά 41%.
Η ανεργία και η φτώχεια εξαπλώνονται. Ακόμα και όσοι εργάζονται δεν πληρώνονται πάντα τα δεδουλευμένα και στην ώρα τους, ενώ και οι συντάξεις εξανεμίζονται. Η αναλγησία κυβέρνησης, οικονομικής ολιγαρχίας, ΔΝΤ και ΕΕ, ταυτόχρονα, καταργεί τις δομές ψυχικής υγείας, κλείνει ψυχιατρικά νοσοκομεία, περικόπτει την υγειονομική περίθαλψη, αποδομεί την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, καθιερώνει την καταβολή 25 ευρώ για κάθε εισαγωγή σε νοσοκομεία, 1 ευρώ για κάθε συνταγή από 1/1/14, μαζί με το κόστος να κλείσεις ραντεβού στον ΕΟΠΠΥ. Η βαρβαρότητα τους φέρνει πλειστηριασμούς σπιτιών, κατασχέσεις μισθών και συντάξεων, αύξηση του αριθμού των ανασφάλιστων, πενιχρό επίδομα ανεργίας, που μαστίζει τη νεολαία, και μόνο για το 10% των ανέργων, κόψιμο των αναπηρικών συντάξεων και επιδομάτων.
Αυτή η πολιτική οπλίζει με σιδερογροθιές και μπράβους τον κάθε ασύδοτο εργοδότη, που στέλνει στο θάνατο νέους ανθρώπους γιατί διεκδικούν δεδουλευμένα, όπως έγινε σε εστιατόριο στην Ομόνοια στις 19 Νοέμβρη, όπως γίνεται συνέχεια με επιθέσεις σε βάρος μεταναστών από ντόπιους εργοδότες. Αυτή η πολιτική προβάλλει ως πρότυπα την ανθρωποφαγία, την ξενοφοβία, το ρατσισμό, τη συνταγή «ο θάνατος σου η ζωή μου». Αυτή η πολιτική εξαθλιώνει, την ίδια ώρα που διαφημίζει την πολυτέλεια. Αυτή η πολιτική, την ώρα που οδηγεί το μεγαλύτερο μέρος του λαού στη φτώχεια, κτυπά όποιους σηκώνουν κεφάλι και διεκδικούν με δικαστήρια, ΜΑΤ, χημικά και βρώμικη προπαγάνδα.
Αυτή η πολιτική έστειλε άλλον έναν Βυρωνιώτη, πατέρα, στο θάνατο από εργατικό δυστύχημα τον Οκτώβρη του 2013, σε εργοστάσιο εμφιάλωσης στην Κρήτη, όταν καταπλακώθηκε από ένα ανυψωτικό μηχάνημα..
Τα προβλήματα βιώνονται προσωπικά, αλλά δεν είναι ατομικά, είναι συλλογικά. Η κοινωνική πλειοψηφία υποφέρει για να διασφαλίσουν τα κέρδη και την εξουσία τους το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο. Ούτε απόγνωση, ούτε απελπισία θα λύσουν τα προβλήματα. Η οργή πρέπει να γίνει δύναμη.
Οι συλλογικοί αγώνες και η αλληλεγγύη είναι ο δρόμος για να σταματήσουμε να έχουμε θύματα από τη δολοφονική πολιτική τους. Να οικοδομήσουμε συλλογικότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά. Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός μπορεί να τους ανατρέψει και να μας φέρει πιο κοντά σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, ανισότητες, πολέμους.
Έχουμε δικαίωμα στην ελπίδα. Έχουμε χρέος να βάλουμε το πρώτο λιθαράκι. Για μια άλλη κοινωνία που θα ευημερεί και θα απολαμβάνει τη δημιουργία της.
Να απαλλαγούμε από το σφαγείο κυβέρνησης, Ε.Ε., Δ.Ν.Τ., κεφαλαίου.
ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ
Αφήστε μια απάντηση