Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία-έπος του Μπερτολούτσι 1900, όπου ο μελανοχίτωνας Attila βιάζει και σκοτώνει με την συνεργό του ένα αγοράκι.
Μια αποτρόπαιη σκηνή, που σε στοιχειώνει θες δεν θες, αν θες να λογαριάζεσαι άνθρωπος.
Και δεν ξέρω μέσα από ποιες διεργασίες του νου και της ψυχής, αυτή η σκηνή ζωντάνεψε ξανά μέσα μου, μετά την αποκάλυψη, ότι ένας διαπρεπής επιχειρηματίας, άριστος σύζυγος, τρυφερός πατέρας, βαθιά θρησκευόμενος, φλογερός πατριώτης με απίστευτα “κονέ” με όλες τις εξέχουσες ηγετικές προσωπικότητες της κυβέρνησης, αυτό το υπόδειγμα ανθρώπου βίαζε και εξέδιδε σε εκατοντάδες άλλα σκουπίδια, που με τη σειρά τους βίαζαν και αυτοί μέσα σε ένα αυτοκίνητο, ένα κοριτσάκι μόλις 12 ετών, που δούλευε κάνοντας κάποια μεροκάματα στο μαγαζί του.
Και διαβάζεις και διαβάζεις διάσπαρτα για το ότι δεν έχει καμία μα καμία απολύτως σημασία, που αυτός ο άνθρωπος ήταν εξέχον μέλος της κοινωνίας και Νεοδημοκράτης, ότι δεν πρέπει να τον κρίνουμε επειδή είναι ένας εκ των “Αρίστων” της κυβερνητικής παράταξης.
Πόσο σωστό, αν το δεις εξατομικευμένα, αλλά και πόσο λάθος αν το απομονώσεις από την κοινωνική-πολιτική του διάσταση!
Ένας άνθρωπος δεν κρίνεται, δεν πρέπει να κρίνεται από μια ιδιότητά του (πολιτική, θρησκευτική κλπ), παρά μόνον για τις πράξεις και τις παραλείψεις του.
Τελεία και Παύλα.
Όταν όμως διαπιστώνεις, ότι μια συγκεκριμένη ιδιότητα, αυτή του μέλους, στελέχους, φίλου του κυβερνώντος κόμματος και του ευρύτερου δεξιού-ακροδεξιού χώρου, είναι ΚΟΙΝΗ σε όσους ενέχονται, ή κατηγορήθηκαν για βιασμούς, παιδοβιασμούς, εκμετάλλευση ανηλίκων, trafficking, μαστροπεία κλπ, τότε οφείλεις να το λάβεις υπόψη σου.
Γιατί είναι πολλά τα αποτρόπαια εγκλήματα και δυσανάλογα πολλοί οι δράστες από τον συγκεκριμένο χώρο.
Δεν γίνεται να διαγράψεις τις πλέον κραυγαλέες περιπτώσεις, όπως του
* Ν. Γεωργιάδη, συμβούλου του Πρωθυπουργού
* Δ. Λιγνάδη, χωρίς σχόλια
* Πρώην Υπουργού, που σύμφωνα με απομαγνητοφώνηση της ΕΥΠ, έλεγε στον νταβατζή, που του πάσσαρε ένα παιδάκι, ότι του φαινόταν μεγάλο το 16χρο “καργιολάκι, για να το γ@@μήσει και να το πλακώσει στο ξύλο”.
* Πρώην Αντιπροέδρου ανώτατου δικαστηρίου
* του δολοφόνου και βιαστή της Ελένης Τοπαλούδη
Γιατί όλα αυτά είναι ενδεικτικά στοιχεία της βίας, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δεξιάς και προπάντων της ακροδεξιάς (η περίοδος της “λαϊκής/ηθικής” δεξιάς έχει λήξει προ πολλού)
Γιατί όλα αυτά και όλοι αυτοί, αυτό το οργανικό κομμάτι του συστήματος, παράγει και αναπαράγει τέτοιες συμπεριφορές στη βάση της βίας και της ατιμωρησίας, που το πολιτικό προσωπικό έχει διασφαλίσει.
Και έτσι μπορεί να εξουσιάζει και να καταπιέζει τους αδύναμους, τους “από κάτω”.
Και έτσι μπορεί να εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο το παιδί, τον φτωχό, τη γυναίκα, τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, τους τελευταίους κρίκους της κοινωνικής αλυσίδας.
Γι’ αυτό, θα συνεχίσω να συνυπολογίζω τις πολιτικές διασυνδέσεις και προσβάσεις του κάθε εγκληματία στα ανώτατα κλιμάκια της κυβερνητικής παράταξης.
Αφήστε μια απάντηση