Nέα πεδία κερδοφορίας για την ελληνική άρχουσα τάξη

Θέλοντας να εκμεταλλευτεί το εξάμηνο της Ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε. και κινούμενος στο πλαίσιο του σαμαρικού SUCCES STORY  περιέγραψε τα νέα πεδία κερδοφορίας για την ελληνική άρχουσα τάξη μαζί με χαμηλότοκη χρηματοδότηση, κρατικά κονδύλια, φτηνή Ενέργεια και υποταγή του λαού στα κελεύσματα του ευρωμονόδρομου.

Χωρίς να παραβλέπουμε τις ανάγκες του προεκλογικού αγώνα και το μεγαλοϊδεατισμό του συγκεκριμένου πολιτικού, δε μπορούμε να αδιαφορήσουμε στη δημόσια διατύπωση ενός φιλόδοξου αστικού σχεδίου και να μην το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας. Μετρώντας αφενός τους διεθνείς παράγοντες αστάθειας που θα καθορίσουν την επιτυχία του, αλλά κυρίως σταθμίζοντας ως πιο σημαντικές παραμέτρους:

Πρώτον, την πλήρη επιβολή των αντεργατικών πολιτικών στο εσωτερικό της χώρας και την προσπάθεια ενσωμάτωσης του κόσμου της εργασίας με τρόπο παρόμοιο με αυτόν της Ισχυρής Ελλάδας του Σημίτη και των Βαλκανίων – Ζωτικού Χώρου της ελληνικής αστικής τάξης, όπως το περιέγραψε η πρώην ΥΠΕΞ Ντ.Μπακογιάννη, απαιτώντας «θυσίες», ασφαλίζοντας τις ελληνικές επενδύσεις και μετακινώντας στρατεύματα στα Βαλκάνια, που ακόμη παραμένουν στο Κόσσοβο.

Δεύτερον, την οργάνωση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων –προμήθεια μέσων, έμψυχο δυναμικό, πολεμικά δόγματα- που να εξυπηρετεί ακριβώς αυτές  τις ανάγκες σε Μεσόγειο-Αιγαίο-Μαύρη Θάλασσα.

Τρίτον, διαμορφώνοντας εκείνες τις συμμαχίες σε επίπεδο Ε.Ε.-ΝΑΤΟ και κρατώντας αυτή την επιθετική στάση κατά των λαών, που να δίνει τι δυνατότητα διεκδίκησης μεριδίου από την ιμπεριαλιστική λεία.

 Σύμφωνα λοιπόν με την αρθρογραφία  ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ΥΠΕΞ, Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας στην εκδήλωση με τίτλο «Η θάλασσα της Ευρώπης: Διαμορφώνοντας το χάρτη για την οικονομική ανάπτυξη», ουσιαστικά κάλεσε κατασκευαστές, εφοπλιστές επιχειρήσεις μεταφορών και άλλους επιχειρηματίες, να στραφούν σε επενδυτικές ευκαιρίες όπως Ενέργεια, ναυτιλία, δίκτυα, υποδομές, επιδιώκοντας ταυτόχρονα τη φιλόδοξη, για την αστική τάξη, γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας από τα Βαλκάνια και πιο βόρεια, ως τη Μεσόγειο.

Ταυτόχρονα περιέγραψε ως επιδίωξη της Ελληνικής Προεδρίας την προσπάθεια για ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, ζήτημα που ήδη έχει ανοίξει στην ΕΕ, ενώ απασχολεί μεγάλα τμήματα του κεφαλαίου σε όλα τα κράτη- μέλη: «Έχουμε την υποχρέωση το εξάμηνο αυτό ν’ αναπτύξουμε μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη. Μπορεί άλλος να τη βλέπει με πιο προοδευτικό και άλλος με πιο συντηρητικό ή πιο φιλελεύθερο πρόσημο, αλλά σίγουρα χρειάζεται μια νέα αφήγηση, που να πείθει κυρίως τους νέους Ευρωπαίους πολίτες ότι η Ευρώπη δεν είναι ταυτισμένη με τις πολιτικές λιτότητας, με την ανεργία, με την κρίση, με τη μείωση του επιπέδου ζωής, με τη διακινδύνευση του ευρωπαϊκού κεκτημένου».

Αναφερόμενος στη «θαλάσσια πολιτική» της ΕΕ όρισε στόχο να δοθούν «ευκαιρίες για δικτυώσεις, που νομίζω ότι είναι το μεγάλο ζητούμενο και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη και για την ειδικότερη περιοχή μας, την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων (…) Από την αλιεία και τις ανανεώσιμες πηγές Ενέργειας μέχρι το χωροταξικό σχεδιασμό στο θαλάσσιο χώρο και από τη ναυτιλία μέχρι την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, στην οριοθέτηση και αξιοποίηση των θαλασσίων ζωνών, όπως είναι η υφαλοκρηπίδα και η αποκλειστική οικονομική ζώνη».

 «Συζητώντας γι’ αυτήν την εκδοχή της Ευρώπης, των μεγάλων δικτύων, των συνεργειών, του ενιαίου οικονομικού αυτού χώρου (…) είμαστε υποχρεωμένοι να θυμηθούμε ότι εδώ δεν εφαπτόμεθα μόνο με τα Βαλκάνια ή με τη Μαύρη Θάλασσα ή με τη Μεσόγειο, αλλά πρέπει να ανοίξουμε το βλέμμα μας πολύ περισσότερο», είπε και αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε περιοχές όπως Ουκρανία και Μολδαβία, τη ζώνη από Συρία μέχρι Τυνησία, και ακόμα «εάν σκεφτεί κανείς πως ο ελληνισμός έχει την ιστορική και εθνική και φυσική σχέση με την Κύπρο, αντιλαμβάνεστε πόσο σημαντικό είναι για μας να έχουμε την εικόνα όλου αυτού του χώρου, για να καταλάβουμε τη δυναμική που έχουν οι υποδομές, σε όλους τους τομείς, τα δίκτυα σε όλους τους τομείς, στις μεταφορές, στην Ενέργεια, στην επικοινωνία, παντού».

Τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης εξαπλώνονται σε μια τεράστια ζώνη, ενώ παράλληλα παρέχονται συγκεκριμένες διαβεβαιώσεις στα σημαντικότερα τμήματα της αστικής τάξης:  «Εμείς αντιλαμβανόμαστε, ως κυβέρνηση και ως Ελληνική Προεδρία, το ρόλο μας ως ένα ρόλο εμψυχωτή μεγάλων σχεδίων, που από τη φύση τους είναι διακυβερνητικά αλλά και ιδιωτικά. Ενδιαφερόμαστε πάρα πολύ να ενισχύσουμε ιδιωτικές πρωτοβουλίες, που έρχονται και διασταυρώνονται με πολιτικές πρωτοβουλίες, θεσμικές πρωτοβουλίες, οι οποίες μπορούν ναδιασφαλίσουν ένα σημαντικό μέρος της χρηματοδότησης αλλά και την αναγκαία πολιτική υποστήριξη».

Το ελληνικό κεφάλαιο επιχειρεί να ενταχθεί στην ενεργειακή σκακιέρα, θεωρώντας τον αγωγό ΤΑΡ(προμήθεια αζέρικου αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας, Ελλάδας, Αλβανίας, Ιταλίας) ως το πρώτο βήμα  με «την επέκταση του αγωγού αυτού από την Αλβανία προς τα Δυτικά Βαλκάνια, το Μαυροβούνιο, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, την Κροατία». Είπε επίσης: «Είμαστε, ούτως ή άλλως, αναγκασμένοι να ξαναδούμε και πολιτικά, με τη διορατικότητα που πρέπει, τη συζήτηση για τον South Stream, να εκτιμήσουμε με τους νέους όρους που υπάρχουν πια στην Παγκόσμια Ενεργειακή Οικονομία τη σχέση των αγωγών με άλλες μορφές φυσικού αερίου που δε μεταφέρονται μέσω αγωγών, αλλά ενδιαφέρουν πάρα πολύ την παγκόσμια ναυτιλία και άρα και την ελληνική ναυτιλία». Το υγροποιημένο φυσικό αέριο ή το συμπυκνωμένο που μεταφέρονται με ειδικά πλοία, στην κατασκευή ή αγορά των οποίων έχουν ήδη προβεί Έλληνες εφοπλιστές.

Παραπέρα, εκφράζοντας την αγωνία ελληνικών μονοπωλίων να εξασφαλίσουν φτηνότερο καύσιμο τόνισε «την ανάγκη για μια ενιαία (σ.σ. στο πλαίσιο της ΕΕ) διαπραγμάτευση τιμών από τρίτους προμηθευτές (βλ. Ρωσία), κάτι που δε γίνεται». Στάθηκε και σε ένα άλλο ζήτημα που καίει τα μονοπώλια: «Αντιλαμβάνεστε ότι το ερώτημα πάντα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις – αντιλαμβάνεστε πολύ καλύτερα από μένα -, όσοι προέρχεστε από τον ιδιωτικό τομέα και από την αγορά, είναι τι δυνατότητες χρηματοδότησης υπάρχουν, πού είναι τα κονδύλια και πώς μπορούν ν’ αξιοποιηθούν». Παρέπεμψε στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, την Ευρωπαϊκή Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη, την Τράπεζα για την Ανάπτυξη της Μαύρης Θάλασσας, μηχανισμούς που έστησαν οι αστικές κυβερνήσεις ακριβώς για να εξασφαλίζουν χρηματοδότηση στα μονοπώλια.

Τέλος, τους υπέδειξε κι άλλους τομείς δραστηριοποίησης για να βγάλουν στο πολλαπλάσιο την όποια αρχική τους επένδυση: «Υπάρχουν και στην άλλη πλευρά του λόφου ελλείψεις στις υποδομές. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, παρόλα όσα έχουν γίνει τις δεκαετίες από το ’50 έως τώρα, επί τόσα χρόνια, στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η ήπειρος η ίδια, ο χώρος, η γη, έχει πολύ μεγάλες ανάγκες. Ανάγκες για επενδύσεις, για υποδομές, για δίκτυα σε όλους αυτούς τους τομείς που είδαμε προηγουμένως».

Σε ένα επόμενο βήμα, ο ΥΠΕΞ Ε. Βενιζέλος, υπό την ιδιότητα του προεδρεύοντος του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ επισκέπτεται τις πρωτεύουσες των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων. Στο επίκεντρο είναι η προώθηση της στρατηγικής επιλογής της ΕΕ για διεύρυνση στην περιοχή, προοπτική στην οποία έχει επενδύσει πολλά η ελληνική αστική τάξη προσδοκώντας μερίδιο από τη λεία των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και της εργατικής δύναμης των λαών των συγκεκριμένων χωρών.

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ συναντήθηκε στο Βελιγράδι με τον πρωθυπουργό της Σερβίας, Ιβιτσα Ντάσιτς. Θυμίζουμε ότι στις 21 Γενάρη συγκλήθηκε η Διακυβερνητική Διάσκεψη της ΕΕ που κήρυξε επίσημα την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Σερβίας στην ΕΕ. Στόχος της σερβικής κυβέρνησης είναι η ένταξη να ολοκληρωθεί μέχρι το 2020.

Ο Ε. Βενιζέλος δήλωσε απ’ την πλευρά του ότι η Ελλάδα, σε διμερές επίπεδο, είναι έτοιμη να προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια στη σερβική κυβέρνηση προκειμένου να επιτύχει την ένταξη. Εξήρε επίσης τη στάση της λέγοντας ότι «η σερβική πολιτική ηγεσία έχει λάβει γενναίες αποφάσεις που αφορούν τη σταθερότητα και την προοπτική όλης της περιοχής των Δυτικών Βαλκανίων», παραπέμποντας ουσιαστικά σε υποχωρήσεις στις πιέσεις ΝΑΤΟ και ΕΕ για το Κόσσοβο.

Παραπέρα, σημείωσε ότι οι σχέσεις Ελλάδας – Σερβίας έχουν «συγκεκριμένο πρακτικό περιεχόμενο, όχι μόνο πολιτικό αλλά και οικονομικό». Μνημονεύοντας με τον Σέρβο πρωθυπουργό την παρουσία ελληνικών επιχειρήσεων στη Σερβία, ο Βενιζέλος τόνισε: «Είμαστε ο τρίτος άμεσος ξένος επενδυτής στη Σερβία και θέλουμε αυτό να συνεχιστεί. Να γίνουν ακόμα πιο στενές οι οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες». Να αναβαθμιστεί δηλαδή ο ρόλος της αστικής τάξης της Ελλάδας, εδραιώνοντας και διευρύνοντας την επιχειρηματική της παρουσία σε πλατύτερες γεωγραφικές ζώνες. Οι δύο πλευρές, τέλος, επιβεβαίωσαν τη βούλησή τους να οργανώσουν τη δεύτερη Διακυβερνητική Συνάντηση υψηλού επιπέδου των δύο χωρών το δεύτερο εξάμηνο του 2014.

Ο Ε. Βενιζέλος θα επισκεφθεί στη συνέχεια Μαυροβούνιο, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Κόσσοβο, ΠΓΔΜ και Αλβανία. Θυμίζουμε ότι στην ΕΕ έχει ενταχθεί ήδη η Κροατία και τον Ιούνη η ΕΕ επανεξετάζει την απόδοση της ιδιότητας του υποψήφιου κράτους – μέλους στην Αλβανία.

Θεωρούμε ότι όποιος επιχείρησε να εξηγήσει τις όποιες επιλογές της άρχουσας τάξης χρησιμοποιώντας με τον πατροπαράδοτο τρόπο τα ερμηνευτικά εργαλεία της εξάρτησης-υποτέλειας κλπ. αδυνατεί να δει αφενός τις πραγματικές βλέψεις του ελληνικού κεφαλαίου, αφετέρου, τους πραγματικούς κίνδυνους που κρύβει για την εργατική τάξη εντός και εκτός συνόρων.

Γιατί ουσιαστικά αδυνατεί να δει ότι πρόκειται για την επιβολή των νέων όρων καπιταλιστικής κερδοφορίας, των σύγχρονων όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης των εργαζομένων. Από ένα κράτος διαρκούς έκτακτης ανάγκης του κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, όπου τα δόγματα Άμυνας-Ασφάλειας του αστικού κατεστημένου υλοποιούνται από το πλέγμα των κατασταλτικών και στρατιωτικών δυνάμεων –με αλληλεπικαλυπτόμενους ρόλους- ενάντια σε κάθε ασύμμετρη απειλή, εντός και εκτός συνόρων, είτε με εθνικές δυνάμεις, είτε με ιμπεριαλιστικές εκστρατείες που θα επιβάλλουν τα συνολικά καπιταλιστικά συμφέροντα.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ